voortbestaan

Dutch

Etymology

From voort- +‎ bestaan.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvoːrt.bəˌstaːn/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: voort‧be‧staan

Verb

voortbestaan

  1. to continue to exist
    Hyponym: voortleven

Conjugation

Conjugation of voortbestaan (strong class 6, irregular, prefixed, separable)
infinitive voortbestaan
past singular bestond voort
past participle voortbestaan
infinitive voortbestaan
gerund voortbestaan n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular besta voort bestond voort voortbesta voortbestond
2nd person sing. (jij) bestaat voort, besta voort2 bestond voort voortbestaat voortbestond
2nd person sing. (u) bestaat voort bestond voort voortbestaat voortbestond
2nd person sing. (gij) bestaat voort bestondt voort voortbestaat voortbestondt
3rd person singular bestaat voort bestond voort voortbestaat voortbestond
plural bestaan voort bestonden voort voortbestaan voortbestonden
subjunctive sing.1 besta voort bestonde voort voortbesta voortbestonde
subjunctive plur.1 bestaan voort bestonden voort voortbestaan voortbestonden
imperative sing. besta voort
imperative plur.1 bestaat voort
participles voortbestaand voortbestaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Noun

voortbestaan n (uncountable)

  1. continued existence
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.