voortkomen

Dutch

Etymology

From voort +‎ komen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

voortkomen

  1. to originate (from)
  2. (archaic) to come forth

Conjugation

Conjugation of voortkomen (strong class 4, irregular, separable)
infinitive voortkomen
past singular kwam voort
past participle voortgekomen
infinitive voortkomen
gerund voortkomen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kom voort kwam voort voortkom voortkwam
2nd person sing. (jij) komt voort, kom voort2 kwam voort voortkomt voortkwam
2nd person sing. (u) komt voort kwam voort voortkomt voortkwam
2nd person sing. (gij) komt voort kwaamt voort voortkomt voortkwaamt
3rd person singular komt voort kwam voort voortkomt voortkwam
plural komen voort kwamen voort voortkomen voortkwamen
subjunctive sing.1 kome voort kwame voort voortkome voortkwame
subjunctive plur.1 komen voort kwamen voort voortkomen voortkwamen
imperative sing. kom voort
imperative plur.1 komt voort
participles voortkomend voortgekomen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.