vooruitgaan

Dutch

Etymology

From vooruit (“forward”) +‎ gaan (“to go”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

vooruitgaan

  1. (ergative) to go forwards
  2. (ergative) to improve

Conjugation

Conjugation of vooruitgaan (strong class 7, irregular, separable)
infinitive vooruitgaan
past singular ging vooruit
past participle vooruitgegaan
infinitive vooruitgaan
gerund vooruitgaan n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular ga vooruit ging vooruit vooruitga vooruitging
2nd person sing. (jij) gaat vooruit, ga vooruit2 ging vooruit vooruitgaat vooruitging
2nd person sing. (u) gaat vooruit ging vooruit vooruitgaat vooruitging
2nd person sing. (gij) gaat vooruit gingt vooruit vooruitgaat vooruitgingt
3rd person singular gaat vooruit ging vooruit vooruitgaat vooruitging
plural gaan vooruit gingen vooruit vooruitgaan vooruitgingen
subjunctive sing.1 ga vooruit ginge vooruit vooruitga vooruitginge
subjunctive plur.1 gaan vooruit gingen vooruit vooruitgaan vooruitgingen
imperative sing. ga vooruit
imperative plur.1 gaat vooruit
participles vooruitgaand vooruitgegaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.