voorzetten
See also: voortzetten
Dutch
Etymology
From voor (“before, in front”) + zetten (“to set”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvoːrˌzɛ.tə(n)/
Audio: (file)
Verb
voorzetten
Conjugation
| Conjugation of voorzetten (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | voorzetten | |||
| past singular | zette voor | |||
| past participle | voorgezet | |||
| infinitive | voorzetten | |||
| gerund | voorzetten n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | zet voor | zette voor | voorzet | voorzette |
| 2nd person sing. (jij) | zet voor | zette voor | voorzet | voorzette |
| 2nd person sing. (u) | zet voor | zette voor | voorzet | voorzette |
| 2nd person sing. (gij) | zet voor | zette voor | voorzet | voorzette |
| 3rd person singular | zet voor | zette voor | voorzet | voorzette |
| plural | zetten voor | zetten voor | voorzetten | voorzetten |
| subjunctive sing.1 | zette voor | zette voor | voorzette | voorzette |
| subjunctive plur.1 | zetten voor | zetten voor | voorzetten | voorzetten |
| imperative sing. | zet voor | |||
| imperative plur.1 | zet voor | |||
| participles | voorzettend | voorgezet | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
Descendants
- Negerhollands: set voor