vränga

See also: vranga

Swedish

Etymology

From Old Swedish vrængia.

Verb

vränga (present vränger, preterite vrängde, supine vrängt, imperative vräng)

  1. to turn inside out
  2. (figuratively) to distort, to misrepresent
    vränga ord
    twist words

Conjugation

Conjugation of vränga (weak)
active passive
infinitive vränga vrängas
supine vrängt vrängts
imperative vräng
imper. plural1 vrängen
present past present past
indicative vränger vrängde vrängs, vränges vrängdes
ind. plural1 vränga vrängde vrängas vrängdes
subjunctive2 vränge vrängde vränges vrängdes
present participle vrängande
past participle vrängd

1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Derived terms

See also

References