vrijhouden

Dutch

Etymology

From vrij +‎ houden.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvrɛi̯ˌɦɑu̯də(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: vrij‧hou‧den

Verb

vrijhouden

  1. to keep free

Conjugation

Conjugation of vrijhouden (strong class 7, slightly irregular, separable)
infinitive vrijhouden
past singular hield vrij
past participle vrijgehouden
infinitive vrijhouden
gerund vrijhouden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular hou vrij, houd vrij hield vrij vrijhou, vrijhoud vrijhield
2nd person sing. (jij) houdt vrij, hou vrij2, houd vrij2 hield vrij vrijhoudt vrijhield
2nd person sing. (u) houdt vrij hield vrij vrijhoudt vrijhield
2nd person sing. (gij) houdt vrij hieldt vrij vrijhoudt vrijhieldt
3rd person singular houdt vrij hield vrij vrijhoudt vrijhield
plural houden vrij hielden vrij vrijhouden vrijhielden
subjunctive sing.1 houde vrij hielde vrij vrijhoude vrijhielde
subjunctive plur.1 houden vrij hielden vrij vrijhouden vrijhielden
imperative sing. hou vrij, houd vrij
imperative plur.1 houdt vrij
participles vrijhoudend vrijgehouden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

  • houden vrij
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.