vrijmaken

Dutch

Etymology

From vrij +‎ maken.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

vrijmaken

  1. to set free
    De waarheid zal u vrijmaken. (Johannes 8:32)
    The truth will set you free. (John 8:32)

Conjugation

Conjugation of vrijmaken (weak, separable)
infinitive vrijmaken
past singular maakte vrij
past participle vrijgemaakt
infinitive vrijmaken
gerund vrijmaken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular maak vrij maakte vrij vrijmaak vrijmaakte
2nd person sing. (jij) maakt vrij, maak vrij2 maakte vrij vrijmaakt vrijmaakte
2nd person sing. (u) maakt vrij maakte vrij vrijmaakt vrijmaakte
2nd person sing. (gij) maakt vrij maakte vrij vrijmaakt vrijmaakte
3rd person singular maakt vrij maakte vrij vrijmaakt vrijmaakte
plural maken vrij maakten vrij vrijmaken vrijmaakten
subjunctive sing.1 make vrij maakte vrij vrijmake vrijmaakte
subjunctive plur.1 maken vrij maakten vrij vrijmaken vrijmaakten
imperative sing. maak vrij
imperative plur.1 maakt vrij
participles vrijmakend vrijgemaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

  • Negerhollands: maak vri
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.