wędrowniczy

Polish

Etymology

From wędrownik +‎ -y.

Pronunciation

  • IPA(key): /vɛn.drɔvˈɲi.t͡ʂɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡ʂɘ
  • Syllabification: wę‧drow‧ni‧czy

Adjective

wędrowniczy (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational) pertaining to wanderer or wander, wandering

Declension

Declension of wędrowniczy (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative wędrowniczy wędrownicza wędrownicze wędrowniczy wędrownicze
genitive wędrowniczego wędrowniczej wędrowniczego wędrowniczych
dative wędrowniczemu wędrowniczej wędrowniczemu wędrowniczym
accusative wędrowniczego wędrowniczy wędrowniczą wędrownicze wędrowniczych wędrownicze
instrumental wędrowniczym wędrowniczą wędrowniczym wędrowniczymi
locative wędrowniczym wędrowniczej wędrowniczym wędrowniczych
adjectives
nouns
verb

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.