wędrownik

Polish

Etymology

From wędrować +‎ -nik.

Pronunciation

  • IPA(key): /vɛnˈdrɔv.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvɲik
  • Syllabification: wę‧drow‧nik

Noun

wędrownik m pers (female equivalent wędrowniczka, diminutive wędrowniczek)

  1. wanderer
    Synonym: wędrowiec

Declension

Declension of wędrownik
singular plural
nominative wędrownik wędrownicy/wędrowniki (deprecative)
genitive wędrownika wędrowników
dative wędrownikowi wędrownikom
accusative wędrownika wędrowników
instrumental wędrownikiem wędrownikami
locative wędrowniku wędrownikach
vocative wędrowniku wędrownicy

Derived terms

adjective
adjective
noun
verbs

Further reading

  • wędrownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wędrownik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.