wangeloven
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /ʋɑn.ɣə.loː.və(n)/
- Hyphenation: wan‧ge‧lo‧ven
Etymology 1
From Middle Dutch wangeloven, wangheloven. Equivalent to wan- + geloven.
Verb
wangeloven
- (dated) to disbelieve
Conjugation
| Conjugation of wangeloven (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | wangeloven | |||
| past singular | wangeloofde | |||
| past participle | wangeloofd | |||
| infinitive | wangeloven | |||
| gerund | wangeloven n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | wangeloof | wangeloofde | ||
| 2nd person sing. (jij) | wangelooft, wangeloof2 | wangeloofde | ||
| 2nd person sing. (u) | wangelooft | wangeloofde | ||
| 2nd person sing. (gij) | wangelooft | wangeloofde | ||
| 3rd person singular | wangelooft | wangeloofde | ||
| plural | wangeloven | wangeloofden | ||
| subjunctive sing.1 | wangelove | wangeloofde | ||
| subjunctive plur.1 | wangeloven | wangeloofden | ||
| imperative sing. | wangeloof | |||
| imperative plur.1 | wangelooft | |||
| participles | wangelovend | wangeloofd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun
wangeloven
- plural of wangeloof