weggaan

Afrikaans

Etymology

From Dutch weggaan, from Middle Dutch wechgâen. Equivalent to weg +‎ gaan.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvɛ.χɑːn/

Verb

weggaan (present gaan weg, present participle weggaande, past participle weggegaan)

  1. (intransitive) to go away, to leave

Dutch

Etymology

From Middle Dutch wechgâen. Equivalent to weg +‎ gaan.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈʋɛ.xaːn/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: weg‧gaan

Verb

weggaan

  1. (intransitive) to go away, to leave

Conjugation

Conjugation of weggaan (strong class 7, irregular, separable)
infinitive weggaan
past singular ging weg
past participle weggegaan
infinitive weggaan
gerund weggaan n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular ga weg ging weg wegga wegging
2nd person sing. (jij) gaat weg, ga weg2 ging weg weggaat wegging
2nd person sing. (u) gaat weg ging weg weggaat wegging
2nd person sing. (gij) gaat weg gingt weg weggaat weggingt
3rd person singular gaat weg ging weg weggaat wegging
plural gaan weg gingen weg weggaan weggingen
subjunctive sing.1 ga weg ginge weg wegga wegginge
subjunctive plur.1 gaan weg gingen weg weggaan weggingen
imperative sing. ga weg
imperative plur.1 gaat weg
participles weggaand weggegaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

Descendants

  • Afrikaans: weggaan

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.