wegsturen

Dutch

Etymology

From weg +‎ sturen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

wegsturen

  1. to send away
  2. to dismiss

Conjugation

Conjugation of wegsturen (weak, separable)
infinitive wegsturen
past singular stuurde weg
past participle weggestuurd
infinitive wegsturen
gerund wegsturen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular stuur weg stuurde weg wegstuur wegstuurde
2nd person sing. (jij) stuurt weg, stuur weg2 stuurde weg wegstuurt wegstuurde
2nd person sing. (u) stuurt weg stuurde weg wegstuurt wegstuurde
2nd person sing. (gij) stuurt weg stuurde weg wegstuurt wegstuurde
3rd person singular stuurt weg stuurde weg wegstuurt wegstuurde
plural sturen weg stuurden weg wegsturen wegstuurden
subjunctive sing.1 sture weg stuurde weg wegsture wegstuurde
subjunctive plur.1 sturen weg stuurden weg wegsturen wegstuurden
imperative sing. stuur weg
imperative plur.1 stuurt weg
participles wegsturend weggestuurd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.