wkładacz

Polish

Etymology

From wkładać +‎ -acz. First attested in 1610.[1]

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈfkwa.dat͡ʂ/
  • Rhymes: -adat͡ʂ
  • Syllabification: wkła‧dacz

Noun

wkładacz m pers

  1. (obsolete) inserter (person who inserts)

Declension

Declension of wkładacz
singular plural
nominative wkładacz wkładacze
genitive wkładacza wkładaczy
dative wkładaczowi wkładaczom
accusative wkładacza wkładaczy
instrumental wkładaczem wkładaczami
locative wkładaczu wkładaczach
vocative wkładaczu wkładacze
adjectives
nouns
verbs

References

  1. ^ Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wkładacz”, in Słownik języka polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.