wuopan
Old Dutch
Etymology
From Proto-Germanic *wōpijaną.
Verb
wuopan
Inflection
Conjugation of wuopan (strong class 7)
| infinitive | wuopan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | wuopo, wuopon | wiep |
| 2nd person singular | wuopis | wiepi |
| 3rd person singular | wuopit | wiep |
| 1st person plural | wuopun | wiepon |
| 2nd person plural | wuopit | wiepot |
| 3rd person plural | wuopunt | wiepon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | wuope | wiepi |
| 2nd person singular | wuopis | wiepi |
| 3rd person singular | wuope | wiepi |
| 1st person plural | wuopin | wiepin |
| 2nd person plural | wuopit | wiepit |
| 3rd person plural | wuopin | wiepin |
| imperative | present | |
| singular | wuop | |
| plural | wuopet | |
| participle | present | past |
| wuopandi | wuopan, giwuopan | |
Further reading
- “wuopan”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012