wurt
See also: Wurt
Middle English
Noun
wurt
- alternative form of wort (“brewing wort”)
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *wurti, from Proto-Germanic *wrōts.
Noun
wurt f
Inflection
Declension of wurt (feminine i-stem noun)
| case | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | wurt | wurti |
| accusative | wurt | wurti |
| genitive | wurti | wurto |
| dative | wurti | wurtin, wurton |
Related terms
- *wurta
Descendants
- Middle Dutch: wort
References
- “wurt”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012
Old High German
Etymology
From Proto-West Germanic *wurdi, from Proto-Germanic *wurdiz. Cognate with Old English wyrd, Old Norse urðr, yrðr.
Noun
wurt f
Usage notes
- This term on its own is only attested as a gloss.
Declension
| case | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | wurt | wurti |
| accusative | wurt | wurti |
| genitive | wurti | wurto |
| dative | wurti | wurtim, wurten |
Derived terms
Descendants
- Middle High German: wurt
Old Saxon
Etymology
From Proto-West Germanic *wurti, from Proto-Germanic *wurt-, the oblique stem of *wrōts, from Proto-Indo-European *wréh₂ds.
Pronunciation
- IPA(key): /wurt/
Noun
wurt f
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | wurt | wurti |
| accusative | wurt | wurti |
| genitive | wurti | wurtiō |
| dative | wurti | wurtium |
| instrumental | — | — |
Descendants
References
- Köbler, Gerhard (2014) Altsächsisches Wörterbuch[1] (in German), 5th edition