wyczucie

Polish

Etymology

From wyczuć +‎ -ie.

Pronunciation

  • IPA(key): /vɘˈt͡ʂu.t͡ɕɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕɛ
  • Syllabification: wy‧czu‧cie

Noun

wyczucie n

  1. verbal noun of wyczuć
  2. sense, feeling, intuition
  3. tact
    Synonym: takt

Declension

Declension of wyczucie
singular
nominative wyczucie
genitive wyczucia
dative wyczuciu
accusative wyczucie
instrumental wyczuciem
locative wyczuciu
vocative wyczucie

Further reading

  • wyczucie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wyczucie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.