wypiękniać

From wypięknić +‎ -ać. First attested in 1851.^[1]

• IPA^(key): /vɘˈpjɛŋk.ɲat͡ɕ/
• Rhymes: -ɛŋkɲat͡ɕ
• Syllabification: wy‧pięk‧niać

wypiękniać impf (perfective wypięknić)

1. (transitive, colloquial) to beautify, to make pretty (to cause to be more pleasant to look at)

   Synonyms: upiękniać, upiększać

2. (reflexive with się) to beautify oneself, to make oneself pretty (to cause oneself to be more pleasant to look at)

   Synonyms: pięknić się, piększyć się, upiękniać się, upiększać się, wypiększać się

3. (reflexive with się, obsolete) to get beautified (to become more beautiful, e.g., of a city)

   Synonyms: pięknieć, upiękniać się, upiększać się

wypiękniać impf

1. (transitive, colloquial) to beautify, to make pretty (to cause something to be considered more aesthetically valuable)

   Synonyms: upiękniać, upiększać

2. (transitive, colloquial) to gussy up (to make superficially more attractive; to give a falsely pleasant appearance to)

   Synonyms: czarować, lukrować, upiękniać, upiększać

• wypiękniać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wypiękniać in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Zdanowicz (1861) “wypiękniać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wypiękniać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 968
• wypiękniać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego