wypięknić

From wy- +‎ piękny +‎ -ić. First attested in 1772.^[1]

• IPA^(key): /vɘˈpjɛŋk.ɲit͡ɕ/
• Rhymes: -ɛŋkɲit͡ɕ
• Syllabification: wy‧pięk‧nić

wypięknić pf (imperfective wypiękniać)

1. (transitive, colloquial) to beautify, to make pretty (to cause to be more pleasant to look at)

   Synonyms: upięknić, upiększyć, wypiększyć

2. (reflexive with się) to beautify oneself, to make oneself pretty (to cause oneself to be more pleasant to look at)

   Synonyms: upięknić się, upiększyć się, wypiększyć się

3. (reflexive with się, obsolete) to get beautified (to become more beautiful, e.g., of a city)
4. (reflexive with się, colloquial) to get beautified (to undergo beautification from external forces, e.g., a hairdresser)

   Synonyms: upiększyć się, upięknić się

wypięknić pf

1. (reflexive with się, horticulture, of flowers) to beautify (to bloom and look beautiful)

• wypięknić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wypięknić in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wypięknić”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “wypięknić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wypięknić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 968
• wypięknić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego