wypowiadawczy

Polish

Etymology

From wypowiadać +‎ -awczy. First attested in 1903.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /vɘ.pɔ.vjaˈdaf.t͡ʂɘ/
  • Rhymes: -aft͡ʂɘ
  • Syllabification: wy‧po‧wia‧daw‧czy

Adjective

wypowiadawczy (not comparable, no derived adverb)

  1. (rare, relational) utterance
    Synonyms: wypowiedzeniowy, wypowiedziowy
    środki wypowiadawcze ― means of utterance
    narracja wypowiadawcza ― narration of utterance
    podmiot wypowiadawczy ― object of utterance

Declension

Declension of wypowiadawczy (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative wypowiadawczy wypowiadawcza wypowiadawcze wypowiadawczy wypowiadawcze
genitive wypowiadawczego wypowiadawczej wypowiadawczego wypowiadawczych
dative wypowiadawczemu wypowiadawczej wypowiadawczemu wypowiadawczym
accusative wypowiadawczego wypowiadawczy wypowiadawczą wypowiadawcze wypowiadawczych wypowiadawcze
instrumental wypowiadawczym wypowiadawczą wypowiadawczym wypowiadawczymi
locative wypowiadawczym wypowiadawczej wypowiadawczym wypowiadawczych
adjectives
nouns
verbs

References

  1. ^ Przegląd Filozoficzny‎[1] (in Polish), volume 6, number 2, 1903, page 155

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.