zapowiadacz

Polish

Etymology

From zapowiadać +‎ -acz. First attested in 1811.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /za.pɔˈvja.dat͡ʂ/
  • Rhymes: -adat͡ʂ
  • Syllabification: za‧po‧wia‧dacz

Noun

zapowiadacz m pers (female equivalent zapowiadaczka)

  1. (colloquial) announcer (person who narrates, especially radio or television programs)
  2. (obsolete) foreseer
  3. (obsolete) orderer, requester

Declension

Declension of zapowiadacz
singular plural
nominative zapowiadacz zapowiadacze
genitive zapowiadacza zapowiadaczy
dative zapowiadaczowi zapowiadaczom
accusative zapowiadacza zapowiadaczy
instrumental zapowiadaczem zapowiadaczami
locative zapowiadaczu zapowiadaczach
vocative zapowiadaczu zapowiadacze
adjective
nouns
verbs

References

  1. ^ Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “zapowiadacz”, in Słownik języka polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.