ægha
Old Swedish
Alternative forms
Etymology 1
From Old Norse eiga, from Proto-Germanic *aiganą.
Verb
ǣgha
- to own
Conjugation
| present | past | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | ǣgha | — | ||||
| participle | ǣghandi | āt (ntr.) | ||||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | ā | ǣghi | — | ātti | ātti | |
| þū | āt | ǣghi | ǣgh | ātti | ātti | |
| han | ā | ǣghi | — | ātti | ātti | |
| vīr | ǣghum | ǣghum | ǣghum | āttum | āttum | |
| īr | ǣghin | ǣghin | ǣghin | āttin | āttin | |
| þēr | ǣghu | ǣghin | — | āttu | āttin | |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | ǣghs | ǣghis | — | āttis | āttis | |
| þū | ǣghs | ǣghis | — | āttis | āttis | |
| han | ǣghs | ǣghis | — | āttis | āttis | |
| vīr | ǣghoms | ǣghums | — | āttums | āttums | |
| īr | ǣghins | ǣghins | — | āttins | āttins | |
| þēr | ǣghas | ǣghins | — | āttus | āttins | |
Descendants
- Swedish: äga
Etymology 2
From Old Norse eiga, from Proto-Germanic *aigǭ.
Noun
ǣgha f
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | ǣgha | ǣghan | ǣghu(r), -o(r) | ǣghuna(r), -ona(r) |
| accusative | ǣghu, -o | ǣghuna, -ona | ǣghu(r), -o(r) | ǣghuna(r), -ona(r) |
| dative | ǣghu, -o | ǣghunni, -onne | ǣghum, -om | ǣghumin, -omen |
| genitive | ǣghu, -o | ǣghunna(r), -onna(r) | ǣgha | ǣghanna |
Descendants
- Swedish: äga