þænia

Old Swedish

Etymology

From Old Norse þenja, from Proto-Germanic *þanjaną.

Verb

þænia

  1. to stretch, to extend

Conjugation

Conjugation of þænia (weak)
present past
infinitive þænia —
participle þæniandi, þæniande þander
active voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk þæn þæni, þæne — þandi, þande þandi, þande
þū þæn þæni, þæne þæn þandi, þande þandi, þande
han þæn þæni, þæne — þandi, þande þandi, þande
vīr þænium, þæniom þænium, þæniom þænium, þæniom þandum, þandom þandum, þandom
īr þænin þænin þænin þandin þandin
þēr þænia þænin — þandu, þando þandin
mediopassive voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk þæns þænis — þandis, -es þandis, -es
þū þæns þænis — þandis, -es þandis, -es
han þæns þænis — þandis, -es þandis, -es
vīr þæniums, -ioms þæniums, -ioms — þandums, -oms þandums, -oms
īr þænins þænins — þandins þandins
þēr þænias þænins — þandus, -os þandins

Descendants

  • Swedish: tänja
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.