βλαστάνω

Ancient Greek

Etymology

    Denominal of βλαστός (blastós, “germ, sprout”). Origin uncertain, often compared to either βλωθρός (blōthrós, “tall”), which see, or German Blatt (“leaf, blade”). As for the latter, if from *bʰleh₃-, compare φύλλον (phúllon) and German Blütenstand from the same root.

    Pronunciation

     

    Verb

    βλᾰστᾰ́νω • (blăstắnō)

    1. (intransitive, of plants) to sprout, bud, begin to grow
      1. (intransitive, chiefly poetic, figuratively, of people) to sprout up: be born
        • 442 BCE, Sophocles, Antigone 911–912:
          Μητρὸς δ’ ἐν Ἅιδου καὶ πατρὸς κεκευθότοιν
          οὐκ ἔστ’ ἀδελφὸς ὅστις ἂν βλάστοι ποτέ.
          Mētròs d’ en Háidou kaì patròs kekeuthótoin
          ouk ést’ adelphòs hóstis àn blástoi poté.
          With my mother and father hid in Hades,
          there is no brother who can ever be born [for me].
    2. (transitive, causative) to produce, propagate

    Inflection

       Present: βλᾰστᾰ́νω
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative βλᾰστᾰ́νω βλᾰστᾰ́νεις βλᾰστᾰ́νει βλᾰστᾰ́νετον βλᾰστᾰ́νετον βλᾰστᾰ́νομεν βλᾰστᾰ́νετε βλᾰστᾰ́νουσῐ(ν)
    subjunctive βλᾰστᾰ́νω βλᾰστᾰ́νῃς βλᾰστᾰ́νῃ βλᾰστᾰ́νητον βλᾰστᾰ́νητον βλᾰστᾰ́νωμεν βλᾰστᾰ́νητε βλᾰστᾰ́νωσῐ(ν)
    optative βλᾰστᾰ́νοιμῐ βλᾰστᾰ́νοις βλᾰστᾰ́νοι βλᾰστᾰ́νοιτον βλᾰστᾰνοίτην βλᾰστᾰ́νοιμεν βλᾰστᾰ́νοιτε βλᾰστᾰ́νοιεν
    imperative   βλᾰ́στᾰνε βλᾰστᾰνέτω βλᾰστᾰ́νετον βλᾰστᾰνέτων   βλᾰστᾰ́νετε βλᾰστᾰνόντων
    active
    infinitive βλᾰστᾰ́νειν
    participle m βλᾰστᾰ́νων
    f βλᾰστᾰ́νουσᾰ
    n βλᾰστᾰ́νον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Imperfect: ἐβλᾰ́στᾰνον
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἐβλᾰ́στᾰνον ἐβλᾰ́στᾰνες ἐβλᾰ́στᾰνε(ν) ἐβλᾰστᾰ́νετον ἐβλᾰστᾰνέτην ἐβλᾰστᾰ́νομεν ἐβλᾰστᾰ́νετε ἐβλᾰ́στᾰνον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Imperfect: βλᾰστᾰ́νεσκον
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative βλᾰστᾰ́νεσκον βλᾰστᾰ́νεσκες βλᾰστᾰ́νεσκε(ν) βλᾰστᾰνέσκετον βλᾰστᾰνεσκέτην βλᾰστᾰνέσκομεν βλᾰστᾰνέσκετε βλᾰστᾰ́νεσκον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Future: βλαστήσω
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative βλαστήσω βλαστήσεις βλαστήσει βλαστήσετον βλαστήσετον βλαστήσομεν βλαστήσετε βλαστήσουσῐ(ν)
    optative βλαστήσοιμῐ βλαστήσοις βλαστήσοι βλαστήσοιτον βλαστησοίτην βλαστήσοιμεν βλαστήσοιτε βλαστήσοιεν
    active
    infinitive βλαστήσειν
    participle m βλαστήσων
    f βλαστήσουσᾰ
    n βλαστῆσον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: ἔβλαστον
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἔβλαστον ἔβλαστες ἔβλαστε(ν) ἐβλάστετον ἐβλαστέτην ἐβλάστομεν ἐβλάστετε ἔβλαστον
    subjunctive βλάστω βλάστῃς βλάστῃ βλάστητον βλάστητον βλάστωμεν βλάστητε βλάστωσῐ(ν)
    optative βλάστοιμῐ βλάστοις βλάστοι βλάστοιτον βλαστοίτην βλάστοιμεν βλάστοιτε βλάστοιεν
    imperative   βλᾶστε βλαστέτω βλάστετον βλαστέτων   βλάστετε βλαστόντων
    active
    infinitive βλαστεῖν
    participle m βλαστών
    f βλαστοῦσᾰ
    n βλαστόν
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: ἐβλάστησᾰ
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἐβλάστησᾰ ἐβλάστησᾰς ἐβλάστησε(ν) ἐβλαστήσᾰτον ἐβλαστησᾰ́την ἐβλαστήσᾰμεν ἐβλαστήσᾰτε ἐβλάστησᾰν
    subjunctive βλαστήσω βλαστήσῃς βλαστήσῃ βλαστήσητον βλαστήσητον βλαστήσωμεν βλαστήσητε βλαστήσωσῐ(ν)
    optative βλαστήσαιμῐ βλαστήσειᾰς / βλαστήσαις βλαστήσειε(ν) / βλαστήσαι βλαστήσαιτον βλαστησαίτην βλαστήσαιμεν βλαστήσαιτε βλαστήσειᾰν / βλαστήσαιεν
    imperative   βλάστησον βλαστησᾰ́τω βλαστήσᾰτον βλαστησᾰ́των   βλαστήσᾰτε βλαστησᾰ́ντων
    active
    infinitive βλαστῆσαι
    participle m βλαστήσᾱς
    f βλαστήσᾱσᾰ
    n βλαστῆσᾰν
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Perfect: βεβλάστηκᾰ
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative βεβλάστηκᾰ βεβλάστηκᾰς βεβλάστηκε(ν) βεβλαστήκᾰτον βεβλαστήκᾰτον βεβλαστήκᾰμεν βεβλαστήκᾰτε βεβλαστήκᾱσῐ(ν)
    subjunctive βεβλαστήκω βεβλαστήκῃς βεβλαστήκῃ βεβλαστήκητον βεβλαστήκητον βεβλαστήκωμεν βεβλαστήκητε βεβλαστήκωσῐ(ν)
    optative βεβλαστήκοιμῐ / βεβλαστηκοίην βεβλαστήκοις / βεβλαστηκοίης βεβλαστήκοι / βεβλαστηκοίη βεβλαστήκοιτον βεβλαστηκοίτην βεβλαστήκοιμεν βεβλαστήκοιτε βεβλαστήκοιεν
    imperative   βεβλάστηκε βεβλαστηκέτω βεβλαστήκετον βεβλαστηκέτων   βεβλαστήκετε βεβλαστηκόντων
    active
    infinitive βεβλαστηκέναι
    participle m βεβλαστηκώς
    f βεβλαστηκυῖᾰ
    n βεβλαστηκός
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Pluperfect: ἐβεβλαστήκειν / ἐβεβλαστήκη
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἐβεβλαστήκειν / ἐβεβλαστήκη ἐβεβλαστήκεις / ἐβεβλαστήκης ἐβεβλαστήκει(ν) ἐβεβλαστήκετον ἐβεβλαστηκέτην ἐβεβλαστήκεμεν ἐβεβλαστήκετε ἐβεβλαστήκεσᾰν
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

    Synonyms

    Derived terms

    References

    Greek

    Verb

    βλαστάνω • (vlastáno) (past βλάστησα)

    1. alternative form of βλασταίνω (vlastaíno)

    Conjugation

    see: βλασταίνω (vlastaíno)
    This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.