γεύω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *ǵews-. Cognates include Old English ċēosan (English choose), Latin gustō,, Sanskrit जुषते (juṣate).[1]

Pronunciation

 

Verb

γεύω • (geúō)

  1. to give to taste
  2. to feed
  3. (middle voice) to taste
  4. (middle voice) to eat
  5. (middle voice) to try, experience, examine
  6. (middle voice) to partake, enjoy

Inflection

   Present: γεύω, γεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γεύω γεύεις γεύει γεύετον γεύετον γεύομεν γεύετε γεύουσῐ(ν)
subjunctive γεύω γεύῃς γεύῃ γεύητον γεύητον γεύωμεν γεύητε γεύωσῐ(ν)
optative γεύοιμῐ γεύοις γεύοι γεύοιτον γευοίτην γεύοιμεν γεύοιτε γεύοιεν
imperative   γεῦε γευέτω γεύετον γευέτων   γεύετε γευόντων
middle/
passive 		indicative γεύομαι γεύῃ / γεύει γεύεται γεύεσθον γεύεσθον γευόμεθᾰ γεύεσθε γεύονται
subjunctive γεύωμαι γεύῃ γεύηται γεύησθον γεύησθον γευώμεθᾰ γεύησθε γεύωνται
optative γευοίμην γεύοιο γεύοιτο γεύοισθον γευοίσθην γευοίμεθᾰ γεύοισθε γεύοιντο
imperative   γεύου γευέσθω γεύεσθον γευέσθων   γεύεσθε γευέσθων
active middle/passive
infinitive γεύειν γεύεσθαι
participle m γεύων γευόμενος
f γεύουσᾰ γευομένη
n γεῦον γευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔγευον, ἐγευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔγευον ἔγευες ἔγευε(ν) ἐγεύετον ἐγευέτην ἐγεύομεν ἐγεύετε ἔγευον
middle/
passive 		indicative ἐγευόμην ἐγεύου ἐγεύετο ἐγεύεσθον ἐγευέσθην ἐγευόμεθᾰ ἐγεύεσθε ἐγεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: γεύσω, γεύσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γεύσω γεύσεις γεύσει γεύσετον γεύσετον γεύσομεν γεύσετε γεύσουσῐ(ν)
optative γεύσοιμῐ γεύσοις γεύσοι γεύσοιτον γευσοίτην γεύσοιμεν γεύσοιτε γεύσοιεν
middle indicative γεύσομαι γεύσῃ / γεύσει γεύσεται γεύσεσθον γεύσεσθον γευσόμεθᾰ γεύσεσθε γεύσονται
optative γευσοίμην γεύσοιο γεύσοιτο γεύσοισθον γευσοίσθην γευσοίμεθᾰ γεύσοισθε γεύσοιντο
active middle
infinitive γεύσειν γεύσεσθαι
participle m γεύσων γευσόμενος
f γεύσουσᾰ γευσομένη
n γεῦσον γευσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔγευσᾰ, ἐγευσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔγευσᾰ ἔγευσᾰς ἔγευσε(ν) ἐγεύσᾰτον ἐγευσᾰ́την ἐγεύσᾰμεν ἐγεύσᾰτε ἔγευσᾰν
subjunctive γεύσω γεύσῃς γεύσῃ γεύσητον γεύσητον γεύσωμεν γεύσητε γεύσωσῐ(ν)
optative γεύσαιμῐ γεύσειᾰς / γεύσαις γεύσειε(ν) / γεύσαι γεύσαιτον γευσαίτην γεύσαιμεν γεύσαιτε γεύσειᾰν / γεύσαιεν
imperative   γεῦσον γευσᾰ́τω γεύσᾰτον γευσᾰ́των   γεύσᾰτε γευσᾰ́ντων
middle indicative ἐγευσᾰ́μην ἐγεύσω ἐγεύσᾰτο ἐγεύσᾰσθον ἐγευσᾰ́σθην ἐγευσᾰ́μεθᾰ ἐγεύσᾰσθε ἐγεύσᾰντο
subjunctive γεύσωμαι γεύσῃ γεύσηται γεύσησθον γεύσησθον γευσώμεθᾰ γεύσησθε γεύσωνται
optative γευσαίμην γεύσαιο γεύσαιτο γεύσαισθον γευσαίσθην γευσαίμεθᾰ γεύσαισθε γεύσαιντο
imperative   γεῦσαι γευσᾰ́σθω γεύσᾰσθον γευσᾰ́σθων   γεύσᾰσθε γευσᾰ́σθων
active middle
infinitive γεῦσαι γεύσᾰσθαι
participle m γεύσᾱς γευσᾰ́μενος
f γεύσᾱσᾰ γευσᾰμένη
n γεῦσᾰν γευσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: γέγευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative γέγευμαι γέγευσαι γέγευται γέγευσθον γέγευσθον γεγεύμεθᾰ γέγευσθε γέγευνται
subjunctive γεγευμένος ὦ γεγευμένος ᾖς γεγευμένος ᾖ γεγευμένω ἦτον γεγευμένω ἦτον γεγευμένοι ὦμεν γεγευμένοι ἦτε γεγευμένοι ὦσῐ(ν)
optative γεγευμένος εἴην γεγευμένος εἴης γεγευμένος εἴη γεγευμένω εἴητον / εἶτον γεγευμένω εἰήτην / εἴτην γεγευμένοι εἴημεν / εἶμεν γεγευμένοι εἴητε / εἶτε γεγευμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   γέγευσο γεγεύσθω γέγευσθον γεγεύσθων   γέγευσθε γεγεύσθων
middle/passive
infinitive γεγεῦσθαι
participle m γεγευμένος
f γεγευμένη
n γεγευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐγεγεύμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἐγεγεύμην ἐγέγευσο ἐγέγευτο ἐγέγευσθον ἐγεγεύσθην ἐγεγεύμεθᾰ ἐγέγευσθε ἐγέγευντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “γεύομαι”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 269

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.