δαίνυμι

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *deh₂y- (“to share, divide”) +‎ -νῡμι (-nūmi).

Pronunciation

 

Verb

δαίνῡμῐ • (daínūmĭ) (chiefly poetic)

  1. (active voice) to give a feast, host a feast
  2. (middle voice) to partake in a feast

Conjugation

   Present: δαίνῡμῐ, δαίνῠμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δαίνῡμῐ δαίνῡς δαίνῡσῐ(ν) δαίνῠτον δαίνῠτον δαίνῠμεν δαίνῠτε δαινῠ́ᾱσῐ(ν)
subjunctive δαινῠ́ω δαινῠ́ῃς δαινῠ́ῃ δαινῠ́ητον δαινῠ́ητον δαινῠ́ωμεν δαινῠ́ητε δαινῠ́ωσῐ(ν)
optative δαινῠ́οιμῐ δαινῠ́οις δαινῠ́οι δαινῠ́οιτον δαινῠοίτην δαινῠ́οιμεν δαινῠ́οιτε δαινῠ́οιεν
imperative   δαίνῡ δαινῠ́τω δαίνῠτον δαινῠ́των   δαίνῠτε δαινῠ́ντων
middle/
passive 		indicative δαίνῠμαι δαίνῠσαι δαίνῠται δαίνῠσθον δαίνῠσθον δαινῠ́μεθα δαίνῠσθε δαίνῠνται
subjunctive δαινῠ́ωμαι δαινῠ́ῃ δαινῠ́ηται δαινῠ́ησθον δαινῠ́ησθον δαινῠώμεθᾰ δαινῠ́ησθε δαινῠ́ωνται
optative δαινῠοίμην δαινῠ́οιο δαινῠ́οιτο,
δαινῦτο 		δαινῠ́οισθον δαινῠοίσθην δαινῠοίμεθᾰ δαινῠ́οισθε δαινῠ́οιντο,
δαινύατο
imperative   δαίνῠσο,
δαίνῠ’ 		δαινῠ́σθω δαίνῠσθον δαινῠ́σθων   δαίνῠσθε δαινῠ́σθων
active middle/passive
infinitive δαινῠ́ναι δαίνῠσθαι
participle m δαινῡ́ς δαινῠ́μενος
f δαινῦσᾰ δαινῠμένη
n δαινῠ́ν δαινῠ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐδαίνῡν, ἐδαινῠ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐδαίνῡν ἐδαίνῡς ἐδαίνῡ ἐδαίνῠτον ἐδαινῠ́την ἐδαίνῠμεν ἐδαίνῠτε ἐδαίνῠσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐδαινῠ́μην ἐδαίνῠσο ἐδαίνῠτο ἐδαίνῠσθον ἐδαινῠ́σθην ἐδαινῠ́μεθᾰ ἐδαίνῠσθε ἐδαίνῠντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: δαίνῡν, δαινῠ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δαίνῡν δαίνῡς δαίνῡ,
δαίνυε(ν) 		δαίνῠτον δαινῠ́την δαίνῠμεν δαίνῠτε δαίνῠσᾰν
middle/
passive 		indicative δαινῠ́μην δαίνῠσο δαίνῠτο δαίνῠσθον δαινῠ́σθην δαινῠ́με(σ)θᾰ δαίνῠσθε δαίνῠντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: δαίσω, δαίσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δαίσω δαίσεις δαίσει δαίσετον δαίσετον δαίσομεν δαίσετε δαίσουσῐ(ν)
optative δαίσοιμῐ δαίσοις δαίσοι δαίσοιτον δαισοίτην δαίσοιμεν δαίσοιτε δαίσοιεν
middle indicative δαίσομαι δαίσῃ / δαίσει δαίσεται δαίσεσθον δαίσεσθον δαισόμεθᾰ δαίσεσθε δαίσονται
optative δαισοίμην δαίσοιο δαίσοιτο δαίσοισθον δαισοίσθην δαισοίμεθᾰ δαίσοισθε δαίσοιντο
active middle
infinitive δαίσειν δαίσεσθαι
participle m δαίσων δαισόμενος
f δαίσουσᾰ δαισομένη
n δαῖσον δαισόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔδαισᾰ, ἐδαισᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔδαισᾰ ἔδαισᾰς ἔδαισε(ν) ἐδαίσᾰτον ἐδαισᾰ́την ἐδαίσᾰμεν ἐδαίσᾰτε ἔδαισᾰν
subjunctive δαίσω δαίσῃς δαίσῃ δαίσητον δαίσητον δαίσωμεν δαίσητε δαίσωσῐ(ν)
optative δαίσαιμῐ δαίσειᾰς / δαίσαις δαίσειε(ν) / δαίσαι δαίσαιτον δαισαίτην δαίσαιμεν δαίσαιτε δαίσειᾰν / δαίσαιεν
imperative   δαῖσον δαισᾰ́τω δαίσᾰτον δαισᾰ́των   δαίσᾰτε δαισᾰ́ντων
middle indicative ἐδαισᾰ́μην ἐδαίσω ἐδαίσᾰτο ἐδαίσᾰσθον ἐδαισᾰ́σθην ἐδαισᾰ́μεθᾰ ἐδαίσᾰσθε ἐδαίσᾰντο
subjunctive δαίσωμαι δαίσῃ δαίσηται δαίσησθον δαίσησθον δαισώμεθᾰ δαίσησθε δαίσωνται
optative δαισαίμην δαίσαιο δαίσαιτο δαίσαισθον δαισαίσθην δαισαίμεθᾰ δαίσαισθε δαίσαιντο
imperative   δαῖσαι δαισᾰ́σθω δαίσᾰσθον δαισᾰ́σθων   δαίσᾰσθε δαισᾰ́σθων
active middle
infinitive δαῖσαι δαίσᾰσθαι
participle m δαίσᾱς δαισᾰ́μενος
f δαίσᾱσᾰ δαισᾰμένη
n δαῖσᾰν δαισᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: δαῖσᾰ, δαισᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δαῖσᾰ δαῖσᾰς δαῖσε(ν) δαίσᾰτον δαισᾰ́την δαίσᾰμεν δαίσᾰτε δαῖσᾰν
middle indicative δαισᾰ́μην δαίσᾰο δαίσᾰτο δαίσᾰσθον δαισᾰ́σθην δαισᾰ́με(σ)θᾰ δαίσᾰσθε δαίσᾰντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • μεταδαίνυμαι (metadaínumai)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.