κάμνω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *ḱemh₂- (“exert oneself, get tired”). Cognate with Sanskrit शम् (śam, “to toil, arrange”), Hindi शांति (śānti, “peace and quiet”), as well as perhaps Middle Irish cuma (“trouble”) and cumal (“female slave”).[1]

Pronunciation

 

Verb

κᾰ́μνω • (kắmnō)

  1. to exert oneself, labour, work hard
  2. to be weary
  3. to be sick, ill
  4. to suffer

Inflection

   Present: κᾰ́μνω, κᾰ́μνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰ́μνω κᾰ́μνεις κᾰ́μνει κᾰ́μνετον κᾰ́μνετον κᾰ́μνομεν κᾰ́μνετε κᾰ́μνουσῐ(ν)
subjunctive κᾰ́μνω κᾰ́μνῃς κᾰ́μνῃ κᾰ́μνητον κᾰ́μνητον κᾰ́μνωμεν κᾰ́μνητε κᾰ́μνωσῐ(ν)
optative κᾰ́μνοιμῐ κᾰ́μνοις κᾰ́μνοι κᾰ́μνοιτον κᾰμνοίτην κᾰ́μνοιμεν κᾰ́μνοιτε κᾰ́μνοιεν
imperative   κᾰ́μνε κᾰμνέτω κᾰ́μνετον κᾰμνέτων   κᾰ́μνετε κᾰμνόντων
middle/
passive 		indicative κᾰ́μνομαι κᾰ́μνῃ / κᾰ́μνει κᾰ́μνεται κᾰ́μνεσθον κᾰ́μνεσθον κᾰμνόμεθᾰ κᾰ́μνεσθε κᾰ́μνονται
subjunctive κᾰ́μνωμαι κᾰ́μνῃ κᾰ́μνηται κᾰ́μνησθον κᾰ́μνησθον κᾰμνώμεθᾰ κᾰ́μνησθε κᾰ́μνωνται
optative κᾰμνοίμην κᾰ́μνοιο κᾰ́μνοιτο κᾰ́μνοισθον κᾰμνοίσθην κᾰμνοίμεθᾰ κᾰ́μνοισθε κᾰ́μνοιντο
imperative   κᾰ́μνου κᾰμνέσθω κᾰ́μνεσθον κᾰμνέσθων   κᾰ́μνεσθε κᾰμνέσθων
active middle/passive
infinitive κᾰ́μνειν κᾰ́μνεσθαι
participle m κᾰ́μνων κᾰμνόμενος
f κᾰ́μνουσᾰ κᾰμνομένη
n κᾰ́μνον κᾰμνόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔκᾰμνον, ἐκᾰμνόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκᾰμνον ἔκᾰμνες ἔκᾰμνε(ν) ἐκᾰ́μνετον ἐκᾰμνέτην ἐκᾰ́μνομεν ἐκᾰ́μνετε ἔκᾰμνον
middle/
passive 		indicative ἐκᾰμνόμην ἐκᾰ́μνου ἐκᾰ́μνετο ἐκᾰ́μνεσθον ἐκᾰμνέσθην ἐκᾰμνόμεθᾰ ἐκᾰ́μνεσθε ἐκᾰ́μνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κᾰμέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative κᾰμέομαι κᾰμέῃ / κᾰμέει κᾰμέεται κᾰμέεσθον κᾰμέεσθον κᾰμεόμεθᾰ κᾰμέεσθε κᾰμέονται
optative κᾰμεοίμην κᾰμέοιο κᾰμέοιτο κᾰμέοισθον κᾰμεοίσθην κᾰμεοίμεθᾰ κᾰμέοισθε κᾰμέοιντο
middle
infinitive κᾰμέεσθαι
participle m κᾰμεόμενος
f κᾰμεομένη
n κᾰμεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κᾰμοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative κᾰμοῦμαι κᾰμῇ κᾰμεῖται κᾰμεῖσθον κᾰμεῖσθον κᾰμούμεθᾰ κᾰμεῖσθε κᾰμοῦνται
optative κᾰμοίμην κᾰμοῖο κᾰμοῖτο κᾰμοῖσθον κᾰμοίσθην κᾰμοίμεθᾰ κᾰμοῖσθε κᾰμοῖντο
middle
infinitive κᾰμεῖσθαι
participle m κᾰμούμενος
f κᾰμουμένη
n κᾰμούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔκᾰμον, ἐκᾰμόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκᾰμον ἔκᾰμες ἔκᾰμε(ν) ἐκᾰ́μετον ἐκᾰμέτην ἐκᾰ́μομεν ἐκᾰ́μετε ἔκᾰμον
subjunctive κᾰ́μω κᾰ́μῃς κᾰ́μῃ κᾰ́μητον κᾰ́μητον κᾰ́μωμεν κᾰ́μητε κᾰ́μωσῐ(ν)
optative κᾰ́μοιμῐ κᾰ́μοις κᾰ́μοι κᾰ́μοιτον κᾰμοίτην κᾰ́μοιμεν κᾰ́μοιτε κᾰ́μοιεν
imperative   κᾰ́με κᾰμέτω κᾰ́μετον κᾰμέτων   κᾰ́μετε κᾰμόντων
middle indicative ἐκᾰμόμην ἐκᾰ́μου ἐκᾰ́μετο ἐκᾰ́μεσθον ἐκᾰμέσθην ἐκᾰμόμεθᾰ ἐκᾰ́μεσθε ἐκᾰ́μοντο
subjunctive κᾰ́μωμαι κᾰ́μῃ κᾰ́μηται κᾰ́μησθον κᾰ́μησθον κᾰμώμεθᾰ κᾰ́μησθε κᾰ́μωνται
optative κᾰμοίμην κᾰ́μοιο κᾰ́μοιτο κᾰ́μοισθον κᾰμοίσθην κᾰμοίμεθᾰ κᾰ́μοισθε κᾰ́μοιντο
imperative   κᾰμοῦ κᾰμέσθω κᾰ́μεσθον κᾰμέσθων   κᾰ́μεσθε κᾰμέσθων
active middle
infinitive κᾰμεῖν κᾰμέσθαι
participle m κᾰμών κᾰμόμενος
f κᾰμοῦσᾰ κᾰμομένη
n κᾰμόν κᾰμόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: κᾰ́μον, κᾰμόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰ́μον κᾰ́μες κᾰ́με(ν) κᾰ́μετον κᾰμέτην κᾰ́μομεν κᾰ́μετε κᾰ́μον
middle indicative κᾰμόμην κᾰ́μεο κᾰ́μετο κᾰ́μεσθον κᾰμέσθην κᾰμόμε(σ)θᾰ κᾰ́μεσθε κᾰ́μοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κέκμηκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κέκμηκᾰ κέκμηκᾰς κέκμηκε(ν) κεκμήκᾰτον κεκμήκᾰτον κεκμήκᾰμεν κεκμήκᾰτε κεκμήκᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκμήκω κεκμήκῃς κεκμήκῃ κεκμήκητον κεκμήκητον κεκμήκωμεν κεκμήκητε κεκμήκωσῐ(ν)
optative κεκμήκοιμῐ / κεκμηκοίην κεκμήκοις / κεκμηκοίης κεκμήκοι / κεκμηκοίη κεκμήκοιτον κεκμηκοίτην κεκμήκοιμεν κεκμήκοιτε κεκμήκοιεν
imperative   κέκμηκε κεκμηκέτω κεκμήκετον κεκμηκέτων   κεκμήκετε κεκμηκόντων
active
infinitive κεκμηκέναι
participle m κεκμηκώς
f κεκμηκυῖᾰ
n κεκμηκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. Epic has the participle κεκμηώς, κεκμηυῖᾰ, κεκμηός
   Pluperfect: ἐκεκμήκειν / ἐκεκμήκη
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκεκμήκειν / ἐκεκμήκη ἐκεκμήκεις / ἐκεκμήκης ἐκεκμήκει(ν) ἐκεκμήκετον ἐκεκμηκέτην ἐκεκμήκεμεν ἐκεκμήκετε ἐκεκμήκεσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἀκάμας (akámas)
  • ἀκμής (akmḗs)
  • κάματος (kámatos)
  • κμητός (kmētós)

Descendants

  • Greek: κάμνω (kámno), κάνω (káno)
  • Mariupol Greek: ка́му (kámu)

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “κάμνω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 632

Further reading

Greek

Verb

κάμνω • (kámno) (past έκαμα/έκαμνα)

  1. alternative form of κάνω (káno)

Conjugation

κάμνω   (active forms only plus passive perfect participle)
Active voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤
1 sg , κάμω
2 sg κάμνεις κάμνεις, κάμεις
3 sg κάμνει κάμνει, κάμει
1 pl κάμνουμε, [‑ομε] κάμνουμε, [‑ομε], κάμουμε, [‑ομε]
2 pl κάμνετε κάμνετε, κάμετε
3 pl κάμνουν(ε) κάμνουν(ε), κάμουν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤
1 sg έκαμνα έκαμνα, έκαμα
2 sg έκαμνες έκαμνες, έκαμες
3 sg έκαμνε έκαμνε, έκαμε
1 pl κάμναμε κάμναμε, κάμαμε
2 pl κάμνατε κάμνατε, κάματε
3 pl έκαμναν, κάμναν(ε) έκαμναν, κάμναν(ε), έκαμαν
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤
1 sg θα ➤ θα  / κάμω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα κάμνεις, … θα κάμνεις / κάμεις, …
Perfect aspect ➤
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … κάμνει / κάμει
  έχω, έχεις, … καμωμένο, ‑η, ‑ο ➤ 		   είμαι, είσαι, … καμωμένος, ‑η, ‑ο ➤ (also passive voice)
Past perfect ➤   είχα, είχες, … κάμνει / κάμει
  είχα, είχες, … καμωμένο, ‑η, ‑ο 		   ήμουν, ήσουν, … καμωμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … κάμνει / κάμει
  θα έχω, θα έχεις, … καμωμένο, ‑η, ‑ο 		   θα είμαι, θα είσαι, … καμωμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg κάμνε κάμνε, κάμε
2 pl κάμνετε κάντε, [κάμετε]
Other forms
Active present participle ➤   κάμνοντας ➤
Active perfect participle ➤   έχοντας κάμνει ➤
Passive perfect participle ➤ καμωμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form ➤   κάμνει, κάμει
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.