κολάζω

Ancient Greek

Etymology

From κόλος (kólos, “docked”) +‎ -άζω (-ázō, verb suffix).[1]

Pronunciation

 

Verb

κολᾰ́ζω • (kolắzō)

  1. to check, chastise
  2. to chastise, punish
  3. of a drastic method of checking the growth of the almond-tree
  4. to be badly in need of

Inflection

   Present: κολᾰ́ζω, κολᾰ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κολᾰ́ζω κολᾰ́ζεις κολᾰ́ζει κολᾰ́ζετον κολᾰ́ζετον κολᾰ́ζομεν κολᾰ́ζετε κολᾰ́ζουσῐ(ν)
subjunctive κολᾰ́ζω κολᾰ́ζῃς κολᾰ́ζῃ κολᾰ́ζητον κολᾰ́ζητον κολᾰ́ζωμεν κολᾰ́ζητε κολᾰ́ζωσῐ(ν)
optative κολᾰ́ζοιμῐ κολᾰ́ζοις κολᾰ́ζοι κολᾰ́ζοιτον κολᾰζοίτην κολᾰ́ζοιμεν κολᾰ́ζοιτε κολᾰ́ζοιεν
imperative   κόλᾰζε κολᾰζέτω κολᾰ́ζετον κολᾰζέτων   κολᾰ́ζετε κολᾰζόντων
middle/
passive 		indicative κολᾰ́ζομαι κολᾰ́ζῃ / κολᾰ́ζει κολᾰ́ζεται κολᾰ́ζεσθον κολᾰ́ζεσθον κολᾰζόμεθᾰ κολᾰ́ζεσθε κολᾰ́ζονται
subjunctive κολᾰ́ζωμαι κολᾰ́ζῃ κολᾰ́ζηται κολᾰ́ζησθον κολᾰ́ζησθον κολᾰζώμεθᾰ κολᾰ́ζησθε κολᾰ́ζωνται
optative κολᾰζοίμην κολᾰ́ζοιο κολᾰ́ζοιτο κολᾰ́ζοισθον κολᾰζοίσθην κολᾰζοίμεθᾰ κολᾰ́ζοισθε κολᾰ́ζοιντο
imperative   κολᾰ́ζου κολᾰζέσθω κολᾰ́ζεσθον κολᾰζέσθων   κολᾰ́ζεσθε κολᾰζέσθων
active middle/passive
infinitive κολᾰ́ζειν κολᾰ́ζεσθαι
participle m κολᾰ́ζων κολᾰζόμενος
f κολᾰ́ζουσᾰ κολᾰζομένη
n κολᾰ́ζον κολᾰζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκόλᾰζον, ἐκολᾰζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκόλᾰζον ἐκόλᾰζες ἐκόλᾰζε(ν) ἐκολᾰ́ζετον ἐκολᾰζέτην ἐκολᾰ́ζομεν ἐκολᾰ́ζετε ἐκόλᾰζον
middle/
passive 		indicative ἐκολᾰζόμην ἐκολᾰ́ζου ἐκολᾰ́ζετο ἐκολᾰ́ζεσθον ἐκολᾰζέσθην ἐκολᾰζόμεθᾰ ἐκολᾰ́ζεσθε ἐκολᾰ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κολᾰ́σω, κολᾰ́σομαι, κολᾰσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κολᾰ́σω κολᾰ́σεις κολᾰ́σει κολᾰ́σετον κολᾰ́σετον κολᾰ́σομεν κολᾰ́σετε κολᾰ́σουσῐ(ν)
optative κολᾰ́σοιμῐ κολᾰ́σοις κολᾰ́σοι κολᾰ́σοιτον κολᾰσοίτην κολᾰ́σοιμεν κολᾰ́σοιτε κολᾰ́σοιεν
middle indicative κολᾰ́σομαι κολᾰ́σῃ / κολᾰ́σει κολᾰ́σεται κολᾰ́σεσθον κολᾰ́σεσθον κολᾰσόμεθᾰ κολᾰ́σεσθε κολᾰ́σονται
optative κολᾰσοίμην κολᾰ́σοιο κολᾰ́σοιτο κολᾰ́σοισθον κολᾰσοίσθην κολᾰσοίμεθᾰ κολᾰ́σοισθε κολᾰ́σοιντο
passive indicative κολᾰσθήσομαι κολᾰσθήσῃ κολᾰσθήσεται κολᾰσθήσεσθον κολᾰσθήσεσθον κολᾰσθησόμεθᾰ κολᾰσθήσεσθε κολᾰσθήσονται
optative κολᾰσθησοίμην κολᾰσθήσοιο κολᾰσθήσοιτο κολᾰσθήσοισθον κολᾰσθησοίσθην κολᾰσθησοίμεθᾰ κολᾰσθήσοισθε κολᾰσθήσοιντο
active middle passive
infinitive κολᾰ́σειν κολᾰ́σεσθαι κολᾰσθήσεσθαι
participle m κολᾰ́σων κολᾰσόμενος κολᾰσθησόμενος
f κολᾰ́σουσᾰ κολᾰσομένη κολᾰσθησομένη
n κολᾰ́σον κολᾰσόμενον κολᾰσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκόλᾰσᾰ, ἐκολᾰσᾰ́μην, ἐκολᾰ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκόλᾰσᾰ ἐκόλᾰσᾰς ἐκόλᾰσε(ν) ἐκολᾰ́σᾰτον ἐκολᾰσᾰ́την ἐκολᾰ́σᾰμεν ἐκολᾰ́σᾰτε ἐκόλᾰσᾰν
subjunctive κολᾰ́σω κολᾰ́σῃς κολᾰ́σῃ κολᾰ́σητον κολᾰ́σητον κολᾰ́σωμεν κολᾰ́σητε κολᾰ́σωσῐ(ν)
optative κολᾰ́σαιμῐ κολᾰ́σειᾰς / κολᾰ́σαις κολᾰ́σειε(ν) / κολᾰ́σαι κολᾰ́σαιτον κολᾰσαίτην κολᾰ́σαιμεν κολᾰ́σαιτε κολᾰ́σειᾰν / κολᾰ́σαιεν
imperative   κόλᾰσον κολᾰσᾰ́τω κολᾰ́σᾰτον κολᾰσᾰ́των   κολᾰ́σᾰτε κολᾰσᾰ́ντων
middle indicative ἐκολᾰσᾰ́μην ἐκολᾰ́σω ἐκολᾰ́σᾰτο ἐκολᾰ́σᾰσθον ἐκολᾰσᾰ́σθην ἐκολᾰσᾰ́μεθᾰ ἐκολᾰ́σᾰσθε ἐκολᾰ́σᾰντο
subjunctive κολᾰ́σωμαι κολᾰ́σῃ κολᾰ́σηται κολᾰ́σησθον κολᾰ́σησθον κολᾰσώμεθᾰ κολᾰ́σησθε κολᾰ́σωνται
optative κολᾰσαίμην κολᾰ́σαιο κολᾰ́σαιτο κολᾰ́σαισθον κολᾰσαίσθην κολᾰσαίμεθᾰ κολᾰ́σαισθε κολᾰ́σαιντο
imperative   κόλᾰσαι κολᾰσᾰ́σθω κολᾰ́σᾰσθον κολᾰσᾰ́σθων   κολᾰ́σᾰσθε κολᾰσᾰ́σθων
passive indicative ἐκολᾰ́σθην ἐκολᾰ́σθης ἐκολᾰ́σθη ἐκολᾰ́σθητον ἐκολᾰσθήτην ἐκολᾰ́σθημεν ἐκολᾰ́σθητε ἐκολᾰ́σθησᾰν
subjunctive κολᾰσθῶ κολᾰσθῇς κολᾰσθῇ κολᾰσθῆτον κολᾰσθῆτον κολᾰσθῶμεν κολᾰσθῆτε κολᾰσθῶσῐ(ν)
optative κολᾰσθείην κολᾰσθείης κολᾰσθείη κολᾰσθεῖτον / κολᾰσθείητον κολᾰσθείτην / κολᾰσθειήτην κολᾰσθεῖμεν / κολᾰσθείημεν κολᾰσθεῖτε / κολᾰσθείητε κολᾰσθεῖεν / κολᾰσθείησᾰν
imperative   κολᾰ́σθητῐ κολᾰσθήτω κολᾰ́σθητον κολᾰσθήτων   κολᾰ́σθητε κολᾰσθέντων
active middle passive
infinitive κολᾰ́σαι κολᾰ́σᾰσθαι κολᾰσθῆναι
participle m κολᾰ́σᾱς κολᾰσᾰ́μενος κολᾰσθείς
f κολᾰ́σᾱσᾰ κολᾰσᾰμένη κολᾰσθεῖσᾰ
n κολᾰ́σᾰν κολᾰσᾰ́μενον κολᾰσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεκόλᾰκᾰ, κεκόλᾰσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεκόλᾰκᾰ κεκόλᾰκᾰς κεκόλᾰκε(ν) κεκολᾰ́κᾰτον κεκολᾰ́κᾰτον κεκολᾰ́κᾰμεν κεκολᾰ́κᾰτε κεκολᾰ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκολᾰ́κω κεκολᾰ́κῃς κεκολᾰ́κῃ κεκολᾰ́κητον κεκολᾰ́κητον κεκολᾰ́κωμεν κεκολᾰ́κητε κεκολᾰ́κωσῐ(ν)
optative κεκολᾰ́κοιμῐ / κεκολᾰκοίην κεκολᾰ́κοις / κεκολᾰκοίης κεκολᾰ́κοι / κεκολᾰκοίη κεκολᾰ́κοιτον κεκολᾰκοίτην κεκολᾰ́κοιμεν κεκολᾰ́κοιτε κεκολᾰ́κοιεν
imperative   κεκόλᾰκε κεκολᾰκέτω κεκολᾰ́κετον κεκολᾰκέτων   κεκολᾰ́κετε κεκολᾰκόντων
middle/
passive 		indicative κεκόλᾰσμαι κεκόλᾰσαι κεκόλᾰσται κεκόλᾰσθον κεκόλᾰσθον κεκολᾰ́σμεθᾰ κεκόλᾰσθε κεκολᾰ́δᾰται
subjunctive κεκολᾰσμένος ὦ κεκολᾰσμένος ᾖς κεκολᾰσμένος ᾖ κεκολᾰσμένω ἦτον κεκολᾰσμένω ἦτον κεκολᾰσμένοι ὦμεν κεκολᾰσμένοι ἦτε κεκολᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκολᾰσμένος εἴην κεκολᾰσμένος εἴης κεκολᾰσμένος εἴη κεκολᾰσμένω εἴητον / εἶτον κεκολᾰσμένω εἰήτην / εἴτην κεκολᾰσμένοι εἴημεν / εἶμεν κεκολᾰσμένοι εἴητε / εἶτε κεκολᾰσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   κεκόλᾰσο κεκολᾰ́σθω κεκόλᾰσθον κεκολᾰ́σθων   κεκόλᾰσθε κεκολᾰ́σθων
active middle/passive
infinitive κεκολᾰκέναι κεκολᾰ́σθαι
participle m κεκολᾰκώς κεκολᾰσμένος
f κεκολᾰκυῖᾰ κεκολᾰσμένη
n κεκολᾰκός κεκολᾰσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐκολᾰ́κειν / ἐκολᾰ́κη, ἐκολᾰ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκολᾰ́κειν / ἐκολᾰ́κη ἐκολᾰ́κεις / ἐκολᾰ́κης ἐκολᾰ́κει(ν) ἐκολᾰ́κετον ἐκολᾰκέτην ἐκολᾰ́κεμεν ἐκολᾰ́κετε ἐκολᾰ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐκολᾰ́σμην ἐκόλᾰσο ἐκόλᾰστο ἐκόλᾰσθον ἐκολᾰ́σθην ἐκολᾰ́σμεθᾰ ἐκόλᾰσθε ἐκολᾰ́δᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “κολάζω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 734

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.