νοούμενον

Ancient Greek

νοούμενον • (nooúmenon)

inflection of νοούμενος (nooúmenos):
1. neuter nominative/accusative/vocative singular
2. masculine accusative singular

νοούμενον • (nooúmenon) n (genitive νοουμένου); second declension

Second declension of τὸ νοούμενον; τοῦ νοουμένου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ νοούμενον tò nooúmenon	τὼ νοουμένω tṑ noouménō	τᾰ̀ νοούμενᾰ tằ nooúmenă
Genitive	τοῦ νοουμένου toû noouménou	τοῖν νοουμένοιν toîn noouménoin	τῶν νοουμένων tôn noouménōn
Dative	τῷ νοουμένῳ tōî noouménōi	τοῖν νοουμένοιν toîn noouménoin	τοῖς νοουμένοις toîs noouménois
Accusative	τὸ νοούμενον tò nooúmenon	τὼ νοουμένω tṑ noouménō	τᾰ̀ νοούμενᾰ tằ nooúmenă
Vocative	νοούμενον nooúmenon	νοουμένω noouménō	νοούμενᾰ nooúmenă
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.