πίνω

Ancient Greek

Alternative forms

πώνω (pṓnō) — Doric, Aeolic

Etymology

From Proto-Indo-European *peh₃- (“to drink”). Cognates include Sanskrit पिबति (pibati), Latin pōtō and bibō, and Albanian pi.^[1]

The present tense system includes a N progressive aspect marker.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pǐː.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpi.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpi.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpi.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpi.no/

Verb

πῑ́νω • (pī́nō)

to drink
- 424 BCE, Aristophanes, The Knights 1289
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.172
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 2.825
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 4.346
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 8.232
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 9.469
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 16.226
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 4.220
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 11.96
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 14.112
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 15.391
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 17.225
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 19.62
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 22.11
- 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Olympian Ode 6.86
- 380 BCE, Plato, Gorgias 467c
- 380 BCE, Plato, The Republic 417a
- 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 622
- 6th century BC, Theognis of Megara, Elegies 959
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 6.1.4
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 4.5.4
1. (absolute)
  - 620 BCE – 500 BCE, Alcaeus of Mytilene, Collected Works 20
  - 519 BCE – 422 BCE, Cratinus, Collected Works 124
  - 480 BCE – 406 BCE, Euripides, Cyclops 536
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 13.493
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 24.476
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 2.305
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 5.94
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 6.249
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 775b
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 117c
  - 385 BCE – 380 BCE, Plato, Symposium 176e
  - 556 BCE – 468 BCE, Simonides, Fragmenta 14
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 1.3.9
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 8.3.41
2. (figuratively)
  - 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 979
  - 467 BCE, Aeschylus, Seven Against Thebes 736
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 3.117
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.198
  - 125 CE – 200 CE, Lucian, The Downward Journey 27
  - 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 1401
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Symposium 2.25
to carouse
- 170 CE – 250 CE, Philostratus, Gym. 54

Inflection

Present: πῑ́νω, πῑ́νομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πῑ́νω	πῑ́νεις	πῑ́νει	πῑ́νετον	πῑ́νετον	πῑ́νομεν	πῑ́νετε	πῑ́νουσῐ(ν)
	subjunctive	πῑ́νω	πῑ́νῃς	πῑ́νῃ	πῑ́νητον	πῑ́νητον	πῑ́νωμεν	πῑ́νητε	πῑ́νωσῐ(ν)
	optative	πῑ́νοιμῐ	πῑ́νοις	πῑ́νοι	πῑ́νοιτον	πῑνοίτην	πῑ́νοιμεν	πῑ́νοιτε	πῑ́νοιεν
	imperative		πῖνε	πῑνέτω	πῑ́νετον	πῑνέτων		πῑ́νετε	πῑνόντων
middle/ passive	indicative	πῑ́νομαι	πῑ́νῃ / πῑ́νει	πῑ́νεται	πῑ́νεσθον	πῑ́νεσθον	πῑνόμεθᾰ	πῑ́νεσθε	πῑ́νονται
	subjunctive	πῑ́νωμαι	πῑ́νῃ	πῑ́νηται	πῑ́νησθον	πῑ́νησθον	πῑνώμεθᾰ	πῑ́νησθε	πῑ́νωνται
	optative	πῑνοίμην	πῑ́νοιο	πῑ́νοιτο	πῑ́νοισθον	πῑνοίσθην	πῑνοίμεθᾰ	πῑ́νοισθε	πῑ́νοιντο
	imperative		πῑ́νου	πῑνέσθω	πῑ́νεσθον	πῑνέσθων		πῑ́νεσθε	πῑνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πῑ́νειν				πῑ́νεσθαι
participle	m	πῑ́νων				πῑνόμενος
	f	πῑ́νουσᾰ				πῑνομένη
	n	πῖνον				πῑνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: πῑ́ομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	πῑ́ομαι	πῑ́ῃ / πῑ́ει	πῑ́εται	πῑ́εσθον	πῑ́εσθον	πῑόμεθᾰ	πῑ́εσθε	πῑ́ονται
	subjunctive	πῑ́ωμαι	πῑ́ῃ	πῑ́ηται	πῑ́ησθον	πῑ́ησθον	πῑώμεθᾰ	πῑ́ησθε	πῑ́ωνται
	optative	πῑοίμην	πῑ́οιο	πῑ́οιτο	πῑ́οισθον	πῑοίσθην	πῑοίμεθᾰ	πῑ́οισθε	πῑ́οιντο
	imperative		πῑ́ου	πῑέσθω	πῑ́εσθον	πῑέσθων		πῑ́εσθε	πῑέσθων
						middle/passive
infinitive						πῑ́εσθαι
participle	m					πῑόμενος
	f					πῑομένη
	n					πῑόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔπῑνον, ἐπῑνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπῑνον	ἔπῑνες	ἔπῑνε(ν)	ἐπῑ́νετον	ἐπῑνέτην	ἐπῑ́νομεν	ἐπῑ́νετε	ἔπῑνον
middle/ passive	indicative	ἐπῑνόμην	ἐπῑ́νου	ἐπῑ́νετο	ἐπῑ́νεσθον	ἐπῑνέσθην	ἐπῑνόμεθᾰ	ἐπῑ́νεσθε	ἐπῑ́νοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: πῖνον, πῑνόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πῖνον	πῖνες	πῖνε(ν)	πῑ́νετον	πῑνέτην	πῑ́νομεν	πῑ́νετε	πῖνον
middle/ passive	indicative	πῑνόμην	πῑ́νου	πῑ́νετο	πῑ́νεσθον	πῑνέσθην	πῑνόμε(σ)θᾰ	πῑ́νεσθε	πῑ́νοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: πίνεσκον, πινεσκόμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πίνεσκον	πίνεσκες	πίνεσκε(ν)	πινέσκετον	πινεσκέτην	πινέσκομεν	πινέσκετε	πίνεσκον
middle/ passive	indicative	πινεσκόμην	πινέσκου	πινέσκετο	πινέσκεσθον	πινεσκέσθην	πινεσκόμεθᾰ	πινέσκεσθε	πινέσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πῑ́ομαι, ποθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	πῑ́ομαι	πῑ́ῃ / πῑ́ει	πῑ́εται	πῑ́εσθον	πῑ́εσθον	πῑόμεθᾰ	πῑ́εσθε	πῑ́ονται
middle	optative	πῑοίμην	πῑ́οιο	πῑ́οιτο	πῑ́οισθον	πῑοίσθην	πῑοίμεθᾰ	πῑ́οισθε	πῑ́οιντο
passive	indicative	ποθήσομαι	ποθήσῃ	ποθήσεται	ποθήσεσθον	ποθήσεσθον	ποθησόμεθᾰ	ποθήσεσθε	ποθήσονται
passive	optative	ποθησοίμην	ποθήσοιο	ποθήσοιτο	ποθήσοισθον	ποθησοίσθην	ποθησοίμεθᾰ	ποθήσοισθε	ποθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					πῑ́εσθαι		ποθήσεσθαι
participle	m				πῑόμενος		ποθησόμενος
	f				πῑομένη		ποθησομένη
	n				πῑόμενον		ποθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πῐέομαι, ποθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	πῐέομαι	πῐέῃ / πῐέει	πῐέεται	πῐέεσθον	πῐέεσθον	πῐεόμεθᾰ	πῐέεσθε	πῐέονται
middle	optative	πῐεοίμην	πῐέοιο	πῐέοιτο	πῐέοισθον	πῐεοίσθην	πῐεοίμεθᾰ	πῐέοισθε	πῐέοιντο
passive	indicative	ποθήσομαι	ποθήσῃ	ποθήσεται	ποθήσεσθον	ποθήσεσθον	ποθησόμεθᾰ	ποθήσεσθε	ποθήσονται
passive	optative	ποθησοίμην	ποθήσοιο	ποθήσοιτο	ποθήσοισθον	ποθησοίσθην	ποθησοίμεθᾰ	ποθήσοισθε	ποθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					πῐέεσθαι		ποθήσεσθαι
participle	m				πῐεόμενος		ποθησόμενος
	f				πῐεομένη		ποθησομένη
	n				πῐεόμενον		ποθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πῐοῦμαι, ποθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	πῐοῦμαι	πῐῇ	πῐεῖται	πῐεῖσθον	πῐεῖσθον	πῐούμεθᾰ	πῐεῖσθε	πῐοῦνται
middle	optative	πῐοίμην	πῐοῖο	πῐοῖτο	πῐοῖσθον	πῐοίσθην	πῐοίμεθᾰ	πῐοῖσθε	πῐοῖντο
passive	indicative	ποθήσομαι	ποθήσῃ	ποθήσεται	ποθήσεσθον	ποθήσεσθον	ποθησόμεθᾰ	ποθήσεσθε	ποθήσονται
passive	optative	ποθησοίμην	ποθήσοιο	ποθήσοιτο	ποθήσοισθον	ποθησοίσθην	ποθησοίμεθᾰ	ποθήσοισθε	ποθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					πῐεῖσθαι		ποθήσεσθαι
participle	m				πῐούμενος		ποθησόμενος
	f				πῐουμένη		ποθησομένη
	n				πῐούμενον		ποθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔπῐον, ἐπῐόμην, ἐπόθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπῐον	ἔπῐες	ἔπῐε(ν)	ἐπῐ́ετον	ἐπῐέτην	ἐπῐ́ομεν	ἐπῐ́ετε	ἔπῐον
	subjunctive	πῐ́ω	πῐ́ῃς	πῐ́ῃ	πῐ́ητον	πῐ́ητον	πῐ́ωμεν	πῐ́ητε	πῐ́ωσῐ(ν)
	optative	πῐ́οιμῐ	πῐ́οις	πῐ́οι	πῐ́οιτον	πῐοίτην	πῐ́οιμεν	πῐ́οιτε	πῐ́οιεν
	imperative		πῐ́ε, πῐ́θι	πῐέτω	πῐ́ετον	πῐέτων		πῐ́ετε	πῐόντων
middle	indicative	ἐπῐόμην	ἐπῐ́ου	ἐπῐ́ετο	ἐπῐ́εσθον	ἐπῐέσθην	ἐπῐόμεθᾰ	ἐπῐ́εσθε	ἐπῐ́οντο
	subjunctive	πῐ́ωμαι	πῐ́ῃ	πῐ́ηται	πῐ́ησθον	πῐ́ησθον	πῐώμεθᾰ	πῐ́ησθε	πῐ́ωνται
	optative	πῐοίμην	πῐ́οιο	πῐ́οιτο	πῐ́οισθον	πῐοίσθην	πῐοίμεθᾰ	πῐ́οισθε	πῐ́οιντο
	imperative		πῐοῦ	πῐέσθω	πῐ́εσθον	πῐέσθων		πῐ́εσθε	πῐέσθων
passive	indicative	ἐπόθην	ἐπόθης	ἐπόθη	ἐπόθητον	ἐποθήτην	ἐπόθημεν	ἐπόθητε	ἐπόθησᾰν
	subjunctive	ποθῶ	ποθῇς	ποθῇ	ποθῆτον	ποθῆτον	ποθῶμεν	ποθῆτε	ποθῶσῐ(ν)
	optative	ποθείην	ποθείης	ποθείη	ποθεῖτον / ποθείητον	ποθείτην / ποθειήτην	ποθεῖμεν / ποθείημεν	ποθεῖτε / ποθείητε	ποθεῖεν / ποθείησᾰν
	imperative		πόθητῐ	ποθήτω	πόθητον	ποθήτων		πόθητε	ποθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πῐεῖν			πῐέσθαι		ποθῆναι
participle	m	πῐών			πῐόμενος		ποθείς
	f	πῐοῦσᾰ			πῐομένη		ποθεῖσᾰ
	n	πῐόν			πῐόμενον		ποθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: πῐ́ον, πῐόμην, πόθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πῐ́ον	πῐ́ες	πῐ́ε(ν)	πῐ́ετον	πῐέτην	πῐ́ομεν	πῐ́ετε	πῐ́ον
	subjunctive	πῐ́ω, πῐ́ωμῐ	πῐ́ῃς, πῐ́ῃσθᾰ	πῐ́ῃ, πῐ́ῃσῐ	πῐ́ητον	πῐ́ητον	πῐ́ωμεν	πῐ́ητε	πῐ́ωσῐ(ν)
	optative	πῐ́οιμῐ	πῐ́οις / πῐ́οισθᾰ	πῐ́οι	πῐεῖτον	πῐείτην	πῐεῖμεν	πῐεῖτε	πῐεῖεν
	imperative		πῐ́ε	πῐέτω	πῐ́ετον	πῐέτων		πῐ́ετε	πῐόντων
middle	indicative	πῐόμην	πῐ́εο	πῐ́ετο	πῐ́εσθον	πῐέσθην	πῐόμε(σ)θᾰ	πῐ́εσθε	πῐ́οντο
	subjunctive	πῐ́ωμαι	πῐ́ηαι	πῐ́ηται	πῐ́ησθον	πῐ́ησθον	πῐώμε(σ)θᾰ	πῐ́ησθε	πῐ́ωνται
	optative	πῐοίμην	πῐ́οιο	πῐ́οιτο	πῐ́οισθον	πῐοίσθην	πῐοίμε(σ)θᾰ	πῐ́οισθε	πῐοίᾰτο
	imperative		πῐ́εο	πῐέσθω	πῐ́εσθον	πῐέσθων		πῐ́εσθε	πῐέσθων
passive	indicative	πόθην	πόθης	πόθη	πόθητον	ποθήτην	πόθημεν	πόθητε	πόθησᾰν, πόθεν
	subjunctive	ποθῶ	ποθῇς	ποθῇ	ποθῆτον	ποθῆτον	ποθῶμεν	ποθῆτε	ποθῶσῐ(ν)
	optative	ποθείην	ποθείης	ποθείη	ποθεῖτον / ποθείητον	ποθείτην / ποθειήτην	ποθεῖμεν / ποθείημεν	ποθεῖτε / ποθείητε	πόθειεν / ποθείησᾰν
	imperative		πόθητῐ	ποθήτω	πόθητον	ποθήτων		πόθητε	ποθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πῐέειν, πῐεῖν/πῐέμεν(αι)			πῐέσθαι		ποθῆναι / ποθήμεναι
participle	m	πῐών			πῐόμενος		ποθείς
	f	πῐοῦσᾰ			πῐομένη		ποθεῖσᾰ
	n	πῐόν			πῐόμενον		ποθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πέπωκᾰ, πέπομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέπωκᾰ	πέπωκᾰς	πέπωκε(ν)	πεπώκᾰτον	πεπώκᾰτον	πεπώκᾰμεν	πεπώκᾰτε	πεπώκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπώκω	πεπώκῃς	πεπώκῃ	πεπώκητον	πεπώκητον	πεπώκωμεν	πεπώκητε	πεπώκωσῐ(ν)
	optative	πεπώκοιμῐ / πεπωκοίην	πεπώκοις / πεπωκοίης	πεπώκοι / πεπωκοίη	πεπώκοιτον	πεπωκοίτην	πεπώκοιμεν	πεπώκοιτε	πεπώκοιεν
	imperative		πέπωκε	πεπωκέτω	πεπώκετον	πεπωκέτων		πεπώκετε	πεπωκόντων
middle/ passive	indicative	πέπομαι	πέποσαι	πέποται	πέποσθον	πέποσθον	πεπόμεθᾰ	πέποσθε	πέπονται
	subjunctive	πεπομένος ὦ	πεπομένος ᾖς	πεπομένος ᾖ	πεπομένω ἦτον	πεπομένω ἦτον	πεπομένοι ὦμεν	πεπομένοι ἦτε	πεπομένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπομένος εἴην	πεπομένος εἴης	πεπομένος εἴη	πεπομένω εἴητον / εἶτον	πεπομένω εἰήτην / εἴτην	πεπομένοι εἴημεν / εἶμεν	πεπομένοι εἴητε / εἶτε	πεπομένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		πέποσο	πεπόσθω	πέποσθον	πεπόσθων		πέποσθε	πεπόσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπωκέναι				πεπόσθαι
participle	m	πεπωκώς				πεπομένος
	f	πεπωκυῖᾰ				πεπομένη
	n	πεπωκός				πεπομένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀμετροπότης (ametropótēs)
ἀνᾰπίνω (anăpínō)
ἀντῐπίνω (antĭpínō)
ἀποπίνω (apopínō)
ἄποτος (ápotos)
βρᾰχύποτος (brăkhúpotos)
γάποτος (gápotos)
δῐᾰπίνω (dĭăpínō)
δύσποτος (dúspotos)
ἐκπίνω (ekpínō)
ἐμπίνω (empínō)
ἐπῐπίνω (epĭpínō)
εὔποτος (eúpotos)
ζωροπότης (zōropótēs)
ἡδυπότης (hēdupótēs)
ἡδύποτος (hēdúpotos)
θερείποτος (thereípotos)
κᾰτᾰπίνω (kătăpínō)
λαβροποτέω (labropotéō)
μετᾰπίνω (metăpínō)
μετριοπότης (metriopótēs)
νεόποτος (neópotos)
ὀλῐγόποτος (olĭgópotos)
περίποτος (perípotos)
πολύποτος (polúpotos)
προπίνω (propínō)
προσπίνω (prospínō)
σεμνόποτος (semnópotos)
σῠμπίνω (sŭmpínō)
ὑπερπίνω (huperpínō)
ὑποπίνω (hupopínō)
φῐλοπότης (phĭlopótēs)
ψῡχοπότης (psūkhopótēs)

Related terms

πῐπίσκω (pĭpískō)
πιστῐκός (pistĭkós)
ποτέος (potéos)
πότημᾰ (pótēmă)
ποτήρ (potḗr)
ποτήρῐον (potḗrĭon)
πότης (pótēs)
ποτής (potḗs)
ποτῐκός (potĭkós)
πότῐμος (pótĭmos)
πότος (pótos)
ποτός (potós)
πῶμᾰ (pômă)

Descendants

Greek: πίνω (píno)
Mariupol Greek: пи́ну (pínu)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “πίνω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1194-5

Greek

Etymology

From Ancient Greek πῑ́νω (pī́nō).

Pronunciation

IPA^(key): /ˈpi.no/
Hyphenation: πί‧νω

Verb

πίνω • (píno) (past ήπια, passive πίνομαι)

to drink (water, coffee, beers, etc)
to toast (drink to someone's health)
to drink (to be a drinker of alcoholic drinks)
(colloquial) to smoke tobacco, use drugs

Conjugation

πίνω, πίνομαι (irregular)

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg		πιω	πίνομαι	πιωθώ¹
2 sg	πίνεις	πιεις	πίνεσαι	πιωθείς
3 sg	πίνει	πιει	πίνεται	πιωθεί

1 pl	πίνουμε, [‑ομε]	πιούμε	πινόμαστε	πιωθούμε
2 pl	πίνετε	πιείτε	πίνεστε, πινόσαστε	πιωθείτε
3 pl	πίνουν(ε)	πιουν(ε)	πίνονται	πιωθούν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	έπινα	ήπια	πινόμουν(α)	πιώθηκα¹
2 sg	έπινες	ήπιες	πινόσουν(α)	πιώθηκες
3 sg	έπινε	ήπιε	πινόταν(ε)	πιώθηκε

1 pl	πίναμε	ήπιαμε	πινόμασταν, (‑όμαστε)	πιωθήκαμε
2 pl	πίνατε	ήπιατε	πινόσασταν, (‑όσαστε)	πιωθήκατε
3 pl	έπιναν, πίναν(ε)	ήπιαν, ήπιανε	πίνονταν, (πινόντουσαν)	πιώθηκαν, πιωθήκαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα ➤	θα πιω ➤	θα πίνομαι ➤	θα πιωθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα πίνεις, …	θα πιεις, …	θα πίνεσαι, …	θα πιωθείς, …

	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … πιει έχω, έχεις, … πιωμένο, ‑η, ‑ο ➤		— είμαι, είσαι, … πιωμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … πιει είχα, είχες, … πιωμένο, ‑η, ‑ο		— ήμουν, ήσουν, … πιωμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … πιει θα έχω, θα έχεις, … πιωμένο, ‑η, ‑ο		— θα είμαι, θα είσαι, … πιωμένος, ‑η, ‑ο

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	πίνε	πιες, (πιε)²	—	—
2 pl	πίνετε	πιείτε, πιέστε, (πιέτε)²	πίνεστε	πιωθείτε

Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	πίνοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας πιει ➤		πιωμένος, ‑η, ‑ο ➤

Nonfinite form➤	πιει		πιωθεί


Notes Appendix:Greek verbs	1. Passive forms πιωθ- are very rare, colloquial. 2. Rare, colloquial form. • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

Compound forms

αποπίνω (apopíno, “to drink up”)
καταπίνω (katapíno, “to swallow”)
κουτσοπίνω (koutsopíno, “to gossip, to drink slowly”)
μπεκροπίνω (bekropíno, “to carouse, to booze”)
ξαναπίνω (xanapíno, “to drink again”)
ξεροκαταπίνω (xerokatapíno, “to swallow dryly, swallow with only one's saliva”)
παραπίνω (parapíno, “to drink too much”)
προπίνω (propíno, “to drink health”)
στραβοκαταπίνω (stravokatapíno)

[1] Beekes, Robert S. P. (2010) “πίνω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1194-5

[1]

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

Pronunciation

Verb

Inflection

Derived terms

Related terms

Descendants

References

Further reading

Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Related terms