παράξενος

From Ancient Greek παράξενος (paráxenos), equivalent to παρά- (pará-) +‎ ξένος (xénos, “stranger, foreigner”).

• IPA^(key): /paˈɾaksenos/
• Hyphenation: πα‧ρά‧ξε‧νος

παράξενος • (paráxenos) m (feminine παράξενη, neuter παράξενο)

1. (of things) strange, weird, odd, bizarre (deviating from the normal)

   Ο καιρός είναι πολύ παράξενος αυτές τις μέρες.

   O kairós eínai polý paráxenos aftés tis méres.

   The weather is very strange these days.

   Ήταν παράξενο ότι δεν μας είδες εκεί.

   Ítan paráxeno óti den mas eídes ekeí.

   It was odd that you didn't see us there.

2. (of people) strange, weird, odd, peculiar, whacko, oddball (having an unusually strange character or behaviour)

   Από τότε που έγινε το ατύχημα, έχει γίνει πολύ παράξενος.

   Apó tóte pou égine to atýchima, échei gínei polý paráxenos.

   Since the accident happened, he's become very weird.

   Προσπάθησα να της μιλήσω αλλά είναι παράξενη και με αγνόησε εντελώς.

   Prospáthisa na tis milíso allá eínai paráxeni kai me agnóise entelós.

   I tried to talk to her but she's odd and ignored me completely.

• (strange, of things): αλλόκοτος (allókotos), ασυνήθιστος (asyníthistos), περίεργος (períergos)
• (strange, of people): εκκεντρικός (ekkentrikós), περίεργος (períergos), ιδιότροπος (idiótropos), ανώμαλος (anómalos)

• (antonym(s) of “strange, of things”): κανονικός (kanonikós), συνηθισμένος (synithisménos)

• παράξενα (paráxena, “strangely, oddly, weirdly”) (adverb)
• παραξενιά f (paraxeniá, “strangeness, oddness, weirdness”)
• παραξενιάζω (paraxeniázo, “to become strange”)