περαίνω

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

πεῖραρ (peîrar, “end”) +‎ -ι̯ω (-i̯ō).

Pronunciation

 

Verb

περαίνω • (peraínō)

  1. to finish, to bring to an end
  2. to limit
  3. to effect
  4. to reach
  5. to come to an end
  6. to penetrate

Conjugation

   Present: περαίνω, περαίνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative περαίνω περαίνεις περαίνει περαίνετον περαίνετον περαίνομεν περαίνετε περαίνουσῐ(ν)
subjunctive περαίνω περαίνῃς περαίνῃ περαίνητον περαίνητον περαίνωμεν περαίνητε περαίνωσῐ(ν)
optative περαίνοιμῐ περαίνοις περαίνοι περαίνοιτον περαινοίτην περαίνοιμεν περαίνοιτε περαίνοιεν
imperative   πέραινε περαινέτω περαίνετον περαινέτων   περαίνετε περαινόντων
middle/
passive 		indicative περαίνομαι περαίνῃ / περαίνει περαίνεται περαίνεσθον περαίνεσθον περαινόμεθᾰ περαίνεσθε περαίνονται
subjunctive περαίνωμαι περαίνῃ περαίνηται περαίνησθον περαίνησθον περαινώμεθᾰ περαίνησθε περαίνωνται
optative περαινοίμην περαίνοιο περαίνοιτο περαίνοισθον περαινοίσθην περαινοίμεθᾰ περαίνοισθε περαίνοιντο
imperative   περαίνου περαινέσθω περαίνεσθον περαινέσθων   περαίνεσθε περαινέσθων
active middle/passive
infinitive περαίνειν περαίνεσθαι
participle m περαίνων περαινόμενος
f περαίνουσᾰ περαινομένη
n περαῖνον περαινόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπέραινον, ἐπεραινόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπέραινον ἐπέραινες ἐπέραινε(ν) ἐπεραίνετον ἐπεραινέτην ἐπεραίνομεν ἐπεραίνετε ἐπέραινον
middle/
passive 		indicative ἐπεραινόμην ἐπεραίνου ἐπεραίνετο ἐπεραίνεσθον ἐπεραινέσθην ἐπεραινόμεθᾰ ἐπεραίνεσθε ἐπεραίνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: περᾰνέω, περᾰνέομαι, περᾰνθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative περᾰνέω περᾰνέεις περᾰνέει περᾰνέετον περᾰνέετον περᾰνέομεν περᾰνέετε περᾰνέουσῐ(ν)
optative περᾰνέοιμῐ περᾰνέοις περᾰνέοι περᾰνέοιτον περᾰνεοίτην περᾰνέοιμεν περᾰνέοιτε περᾰνέοιεν
middle indicative περᾰνέομαι περᾰνέῃ / περᾰνέει περᾰνέεται περᾰνέεσθον περᾰνέεσθον περᾰνεόμεθᾰ περᾰνέεσθε περᾰνέονται
optative περᾰνεοίμην περᾰνέοιο περᾰνέοιτο περᾰνέοισθον περᾰνεοίσθην περᾰνεοίμεθᾰ περᾰνέοισθε περᾰνέοιντο
passive indicative περᾰνθήσομαι περᾰνθήσῃ περᾰνθήσεται περᾰνθήσεσθον περᾰνθήσεσθον περᾰνθησόμεθᾰ περᾰνθήσεσθε περᾰνθήσονται
optative περᾰνθησοίμην περᾰνθήσοιο περᾰνθήσοιτο περᾰνθήσοισθον περᾰνθησοίσθην περᾰνθησοίμεθᾰ περᾰνθήσοισθε περᾰνθήσοιντο
active middle passive
infinitive περᾰνέειν περᾰνέεσθαι περᾰνθήσεσθαι
participle m περᾰνέων περᾰνεόμενος περᾰνθησόμενος
f περᾰνέουσᾰ περᾰνεομένη περᾰνθησομένη
n περᾰνέον περᾰνεόμενον περᾰνθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: περᾰνῶ, περᾰνοῦμαι, περᾰνθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative περᾰνῶ περᾰνεῖς περᾰνεῖ περᾰνεῖτον περᾰνεῖτον περᾰνοῦμεν περᾰνεῖτε περᾰνοῦσῐ(ν)
optative περᾰνοίην / περᾰνοῖμῐ περᾰνοίης / περᾰνοῖς περᾰνοίη / περᾰνοῖ περᾰνοῖτον / περᾰνοίητον περᾰνοίτην / περᾰνοιήτην περᾰνοῖμεν / περᾰνοίημεν περᾰνοῖτε / περᾰνοίητε περᾰνοῖεν / περᾰνοίησᾰν
middle indicative περᾰνοῦμαι περᾰνῇ περᾰνεῖται περᾰνεῖσθον περᾰνεῖσθον περᾰνούμεθᾰ περᾰνεῖσθε περᾰνοῦνται
optative περᾰνοίμην περᾰνοῖο περᾰνοῖτο περᾰνοῖσθον περᾰνοίσθην περᾰνοίμεθᾰ περᾰνοῖσθε περᾰνοῖντο
passive indicative περᾰνθήσομαι περᾰνθήσῃ περᾰνθήσεται περᾰνθήσεσθον περᾰνθήσεσθον περᾰνθησόμεθᾰ περᾰνθήσεσθε περᾰνθήσονται
optative περᾰνθησοίμην περᾰνθήσοιο περᾰνθήσοιτο περᾰνθήσοισθον περᾰνθησοίσθην περᾰνθησοίμεθᾰ περᾰνθήσοισθε περᾰνθήσοιντο
active middle passive
infinitive περᾰνεῖν περᾰνεῖσθαι περᾰνθήσεσθαι
participle m περᾰνῶν περᾰνούμενος περᾰνθησόμενος
f περᾰνοῦσᾰ περᾰνουμένη περᾰνθησομένη
n περᾰνοῦν περᾰνούμενον περᾰνθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπέρᾱνᾰ, ἐπερᾱνᾰ́μην, ἐπερᾰ́νθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπέρᾱνᾰ ἐπέρᾱνᾰς ἐπέρᾱνε(ν) ἐπερᾱ́νᾰτον ἐπερᾱνᾰ́την ἐπερᾱ́νᾰμεν ἐπερᾱ́νᾰτε ἐπέρᾱνᾰν
subjunctive περᾱ́νω περᾱ́νῃς περᾱ́νῃ περᾱ́νητον περᾱ́νητον περᾱ́νωμεν περᾱ́νητε περᾱ́νωσῐ(ν)
optative περᾱ́ναιμῐ περᾱ́νειᾰς / περᾱ́ναις περᾱ́νειε(ν) / περᾱ́ναι περᾱ́ναιτον περᾱναίτην περᾱ́ναιμεν περᾱ́ναιτε περᾱ́νειᾰν / περᾱ́ναιεν
imperative   πέρᾱνον περᾱνᾰ́τω περᾱ́νᾰτον περᾱνᾰ́των   περᾱ́νᾰτε περᾱνᾰ́ντων
middle indicative ἐπερᾱνᾰ́μην ἐπερᾱ́νω ἐπερᾱ́νᾰτο ἐπερᾱ́νᾰσθον ἐπερᾱνᾰ́σθην ἐπερᾱνᾰ́μεθᾰ ἐπερᾱ́νᾰσθε ἐπερᾱ́νᾰντο
subjunctive περᾱ́νωμαι περᾱ́νῃ περᾱ́νηται περᾱ́νησθον περᾱ́νησθον περᾱνώμεθᾰ περᾱ́νησθε περᾱ́νωνται
optative περᾱναίμην περᾱ́ναιο περᾱ́ναιτο περᾱ́ναισθον περᾱναίσθην περᾱναίμεθᾰ περᾱ́ναισθε περᾱ́ναιντο
imperative   πέρᾱναι περᾱνᾰ́σθω περᾱ́νᾰσθον περᾱνᾰ́σθων   περᾱ́νᾰσθε περᾱνᾰ́σθων
passive indicative ἐπερᾰ́νθην ἐπερᾰ́νθης ἐπερᾰ́νθη ἐπερᾰ́νθητον ἐπερᾰνθήτην ἐπερᾰ́νθημεν ἐπερᾰ́νθητε ἐπερᾰ́νθησᾰν
subjunctive περᾰνθῶ περᾰνθῇς περᾰνθῇ περᾰνθῆτον περᾰνθῆτον περᾰνθῶμεν περᾰνθῆτε περᾰνθῶσῐ(ν)
optative περᾰνθείην περᾰνθείης περᾰνθείη περᾰνθεῖτον / περᾰνθείητον περᾰνθείτην / περᾰνθειήτην περᾰνθεῖμεν / περᾰνθείημεν περᾰνθεῖτε / περᾰνθείητε περᾰνθεῖεν / περᾰνθείησᾰν
imperative   περᾰ́νθητῐ περᾰνθήτω περᾰ́νθητον περᾰνθήτων   περᾰ́νθητε περᾰνθέντων
active middle passive
infinitive περᾶναι περᾱ́νᾰσθαι περᾰνθῆναι
participle m περᾱ́νᾱς περᾱνᾰ́μενος περᾰνθείς
f περᾱ́νᾱσᾰ περᾱνᾰμένη περᾰνθεῖσᾰ
n περᾶνᾰν περᾱνᾰ́μενον περᾰνθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πεπέρᾰσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative πεπέρᾰσμαι πεπέρᾰνσαι πεπέρᾰνται πεπέρᾰνθον πεπέρᾰνθον πεπερᾰ́σμεθᾰ πεπέρᾰνθε πεπερᾰ́νᾰται
subjunctive πεπερᾰσμένος ὦ πεπερᾰσμένος ᾖς πεπερᾰσμένος ᾖ πεπερᾰσμένω ἦτον πεπερᾰσμένω ἦτον πεπερᾰσμένοι ὦμεν πεπερᾰσμένοι ἦτε πεπερᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
optative πεπερᾰσμένος εἴην πεπερᾰσμένος εἴης πεπερᾰσμένος εἴη πεπερᾰσμένω εἴητον / εἶτον πεπερᾰσμένω εἰήτην / εἴτην πεπερᾰσμένοι εἴημεν / εἶμεν πεπερᾰσμένοι εἴητε / εἶτε πεπερᾰσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   πεπέρᾰνσο πεπερᾰ́νθω πεπέρᾰνθον πεπερᾰ́νθων   πεπέρᾰνθε πεπερᾰ́νθων
middle/passive
infinitive πεπερᾰ́νθαι
participle m πεπερᾰσμένος
f πεπερᾰσμένη
n πεπερᾰσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.