πλήθω

Ancient Greek

From Proto-Hellenic *plḗtʰō, from Proto-Indo-European *pleh₁- with root extension like plebs. Cognates include Latin pleo, Sanskrit पिपर्ति (piparti, “to fill”) and Avestan 𐬵𐬀𐬨𐬞𐬁𐬟𐬭𐬁𐬌𐬙𐬌 (hampāfrāⁱti).

πλήθω • (plḗthō)

Intransitive counterpart of πίμπλημῐ (pímplēmĭ).

Present: πλήθω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πλήθω	πλήθεις	πλήθει	πλήθετον	πλήθετον	πλήθομεν	πλήθετε	πλήθουσῐ(ν)
	subjunctive	πλήθω	πλήθῃς	πλήθῃ	πλήθητον	πλήθητον	πλήθωμεν	πλήθητε	πλήθωσῐ(ν)
	optative	πλήθοιμῐ	πλήθοις	πλήθοι	πλήθοιτον	πληθοίτην	πλήθοιμεν	πλήθοιτε	πλήθοιεν
	imperative		πλῆθε	πληθέτω	πλήθετον	πληθέτων		πλήθετε	πληθόντων
		active
infinitive		πλήθειν
participle	m	πλήθων
	f	πλήθουσᾰ
	n	πλῆθον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔπληθον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπληθον	ἔπληθες	ἔπληθε(ν)	ἐπλήθετον	ἐπληθέτην	ἐπλήθομεν	ἐπλήθετε	ἔπληθον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πέπληθᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέπληθᾰ	πέπληθᾰς	πέπληθε(ν)	πεπλήθᾰτον	πεπλήθᾰτον	πεπλήθᾰμεν	πεπλήθᾰτε	πεπλήθᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπλήθω	πεπλήθῃς	πεπλήθῃ	πεπλήθητον	πεπλήθητον	πεπλήθωμεν	πεπλήθητε	πεπλήθωσῐ(ν)
	optative	πεπλήθοιμῐ / πεπληθοίην	πεπλήθοις / πεπληθοίης	πεπλήθοι / πεπληθοίη	πεπλήθοιτον	πεπληθοίτην	πεπλήθοιμεν	πεπλήθοιτε	πεπλήθοιεν
	imperative		πέπληθε	πεπληθέτω	πεπλήθετον	πεπληθέτων		πεπλήθετε	πεπληθόντων
		active
infinitive		πεπληθέναι
participle	m	πεπληθώς
	f	πεπληθυῖᾰ
	n	πεπληθός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐπεπλήθειν / ἐπεπλήθη

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεπλήθειν / ἐπεπλήθη	ἐπεπλήθεις / ἐπεπλήθης	ἐπεπλήθει(ν)	ἐπεπλήθετον	ἐπεπληθέτην	ἐπεπλήθεμεν	ἐπεπλήθετε	ἐπεπλήθεσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.