στύφω

Ancient Greek

Etymology

Formally similar to στύω (stúō, “to make stiff or erect”), which may be related; if so, from Proto-Indo-European *sth₂-u-, an extension of *steh₂- (“to stand”). Otherwise of unknown origin; that said, note similarities to στρῠφνός (strŭphnós, “astringent, severe”).[1]

Pronunciation

 

Verb

στῡ́φω • (stū́phō)

  1. to contract, draw together
  2. (in dyeing) to treat fabrics with a mordant
  3. to be astringent, be costive
  4. (figuratively) to be harsh, austere, gloomy

Inflection

   Present: στῡ́φω, στῡ́φομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative στῡ́φω στῡ́φεις στῡ́φει στῡ́φετον στῡ́φετον στῡ́φομεν στῡ́φετε στῡ́φουσῐ(ν)
subjunctive στῡ́φω στῡ́φῃς στῡ́φῃ στῡ́φητον στῡ́φητον στῡ́φωμεν στῡ́φητε στῡ́φωσῐ(ν)
optative στῡ́φοιμῐ στῡ́φοις στῡ́φοι στῡ́φοιτον στῡφοίτην στῡ́φοιμεν στῡ́φοιτε στῡ́φοιεν
imperative   στῦφε στῡφέτω στῡ́φετον στῡφέτων   στῡ́φετε στῡφόντων
middle/
passive 		indicative στῡ́φομαι στῡ́φῃ / στῡ́φει στῡ́φεται στῡ́φεσθον στῡ́φεσθον στῡφόμεθᾰ στῡ́φεσθε στῡ́φονται
subjunctive στῡ́φωμαι στῡ́φῃ στῡ́φηται στῡ́φησθον στῡ́φησθον στῡφώμεθᾰ στῡ́φησθε στῡ́φωνται
optative στῡφοίμην στῡ́φοιο στῡ́φοιτο στῡ́φοισθον στῡφοίσθην στῡφοίμεθᾰ στῡ́φοισθε στῡ́φοιντο
imperative   στῡ́φου στῡφέσθω στῡ́φεσθον στῡφέσθων   στῡ́φεσθε στῡφέσθων
active middle/passive
infinitive στῡ́φειν στῡ́φεσθαι
participle m στῡ́φων στῡφόμενος
f στῡ́φουσᾰ στῡφομένη
n στῦφον στῡφόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔστῡφον, ἐστῡφόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔστῡφον ἔστῡφες ἔστῡφε(ν) ἐστῡ́φετον ἐστῡφέτην ἐστῡ́φομεν ἐστῡ́φετε ἔστῡφον
middle/
passive 		indicative ἐστῡφόμην ἐστῡ́φου ἐστῡ́φετο ἐστῡ́φεσθον ἐστῡφέσθην ἐστῡφόμεθᾰ ἐστῡ́φεσθε ἐστῡ́φοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔστῡψᾰ, ἐστῡψᾰ́μην, ἐστῡ́φθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔστῡψᾰ ἔστῡψᾰς ἔστῡψε(ν) ἐστῡ́ψᾰτον ἐστῡψᾰ́την ἐστῡ́ψᾰμεν ἐστῡ́ψᾰτε ἔστῡψᾰν
subjunctive στῡ́ψω στῡ́ψῃς στῡ́ψῃ στῡ́ψητον στῡ́ψητον στῡ́ψωμεν στῡ́ψητε στῡ́ψωσῐ(ν)
optative στῡ́ψαιμῐ στῡ́ψειᾰς / στῡ́ψαις στῡ́ψειε(ν) / στῡ́ψαι στῡ́ψαιτον στῡψαίτην στῡ́ψαιμεν στῡ́ψαιτε στῡ́ψειᾰν / στῡ́ψαιεν
imperative   στῦψον στῡψᾰ́τω στῡ́ψᾰτον στῡψᾰ́των   στῡ́ψᾰτε στῡψᾰ́ντων
middle indicative ἐστῡψᾰ́μην ἐστῡ́ψω ἐστῡ́ψᾰτο ἐστῡ́ψᾰσθον ἐστῡψᾰ́σθην ἐστῡψᾰ́μεθᾰ ἐστῡ́ψᾰσθε ἐστῡ́ψᾰντο
subjunctive στῡ́ψωμαι στῡ́ψῃ στῡ́ψηται στῡ́ψησθον στῡ́ψησθον στῡψώμεθᾰ στῡ́ψησθε στῡ́ψωνται
optative στῡψαίμην στῡ́ψαιο στῡ́ψαιτο στῡ́ψαισθον στῡψαίσθην στῡψαίμεθᾰ στῡ́ψαισθε στῡ́ψαιντο
imperative   στῦψαι στῡψᾰ́σθω στῡ́ψᾰσθον στῡψᾰ́σθων   στῡ́ψᾰσθε στῡψᾰ́σθων
passive indicative ἐστῡ́φθην ἐστῡ́φθης ἐστῡ́φθη ἐστῡ́φθητον ἐστῡφθήτην ἐστῡ́φθημεν ἐστῡ́φθητε ἐστῡ́φθησᾰν
subjunctive στῡφθῶ στῡφθῇς στῡφθῇ στῡφθῆτον στῡφθῆτον στῡφθῶμεν στῡφθῆτε στῡφθῶσῐ(ν)
optative στῡφθείην στῡφθείης στῡφθείη στῡφθεῖτον / στῡφθείητον στῡφθείτην / στῡφθειήτην στῡφθεῖμεν / στῡφθείημεν στῡφθεῖτε / στῡφθείητε στῡφθεῖεν / στῡφθείησᾰν
imperative   στῡ́φθητῐ στῡφθήτω στῡ́φθητον στῡφθήτων   στῡ́φθητε στῡφθέντων
active middle passive
infinitive στῦψαι στῡ́ψᾰσθαι στῡφθῆναι
participle m στῡ́ψᾱς στῡψᾰ́μενος στῡφθείς
f στῡ́ψᾱσᾰ στῡψᾰμένη στῡφθεῖσᾰ
n στῦψᾰν στῡψᾰ́μενον στῡφθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐστῡ́φην
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἐστῡ́φην ἐστῡ́φης ἐστῡ́φη ἐστῡ́φητον ἐστῡφήτην ἐστῡ́φημεν ἐστῡ́φητε ἐστῡ́φησᾰν
subjunctive στῡφῶ στῡφῇς στῡφῇ στῡφῆτον στῡφῆτον στῡφῶμεν στῡφῆτε στῡφῶσῐ(ν)
optative στῡφείην στῡφείης στῡφείη στῡφεῖτον / στῡφείητον στῡφείτην / στῡφειήτην στῡφεῖμεν / στῡφείημεν στῡφεῖτε / στῡφείητε στῡφεῖεν / στῡφείησᾰν
imperative   στῡ́φηθῐ στῡφήτω στῡ́φητον στῡφήτων   στῡ́φητε στῡφέντων
passive
infinitive στῡφῆναι
participle m στῡφείς
f στῡφεῖσᾰ
n στῡφέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἀποστῡ́φω (apostū́phō)
  • ἐπῐστῡ́φω (epĭstū́phō)
  • στῦμμᾰ (stûmmă)
  • στυπτηρῐ́ᾱ (stuptērĭ́ā)
  • στυπτήρῐος (stuptḗrĭos)
  • στυπτῐκός (stuptĭkós)
  • στῡφός (stūphós)
  • στῡφότης (stūphótēs)
  • στῡφώδης (stūphṓdēs)
  • στῦψῐς (stûpsĭs)
  • σῠστῡ́φω (sŭstū́phō)
  • ὑποστῡ́φω (hupostū́phō)

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “στύφω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1419

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.