τίνω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *kʷinumi, from Proto-Indo-European *kʷey- (“to pay”). Cognate with ποινή (poinḗ), Sanskrit चयते (cáyate) and Avestan 𐬗𐬌𐬐𐬀𐬫𐬀𐬝 (cikayat̰).

Pronunciation

Attic:

 

Epic:

 

Verb

τῐ́νω • (tĭ́nō) (Attic) τῑ́νω • (tī́nō) (Epic)

  1. to pay a price, that is, as a penalty; be punished with (whereas τίω (tíō) means to pay honor)
    • Apollonius Rhodius, Argonautica 2.475-476:
      ἀλλ᾽ ὅγε πατρὸς ἑοῖο κακὴν τίνεσκεν ἀμοιβὴν ἀμπλακίης.
      all’ hóge patròs heoîo kakḕn tínesken amoibḕn amplakíēs.
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

   Present: τῐ́νω, τῐ́νομαι (Attic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τῐ́νω τῐ́νεις τῐ́νει τῐ́νετον τῐ́νετον τῐ́νομεν τῐ́νετε τῐ́νουσῐ(ν)
subjunctive τῐ́νω τῐ́νῃς τῐ́νῃ τῐ́νητον τῐ́νητον τῐ́νωμεν τῐ́νητε τῐ́νωσῐ(ν)
optative τῐ́νοιμῐ τῐ́νοις τῐ́νοι τῐ́νοιτον τῐνοίτην τῐ́νοιμεν τῐ́νοιτε τῐ́νοιεν
imperative   τῐ́νε τῐνέτω τῐ́νετον τῐνέτων   τῐ́νετε τῐνόντων
middle/
passive 		indicative τῐ́νομαι τῐ́νῃ / τῐ́νει τῐ́νεται τῐ́νεσθον τῐ́νεσθον τῐνόμεθᾰ τῐ́νεσθε τῐ́νονται
subjunctive τῐ́νωμαι τῐ́νῃ τῐ́νηται τῐ́νησθον τῐ́νησθον τῐνώμεθᾰ τῐ́νησθε τῐ́νωνται
optative τῐνοίμην τῐ́νοιο τῐ́νοιτο τῐ́νοισθον τῐνοίσθην τῐνοίμεθᾰ τῐ́νοισθε τῐ́νοιντο
imperative   τῐ́νου τῐνέσθω τῐ́νεσθον τῐνέσθων   τῐ́νεσθε τῐνέσθων
active middle/passive
infinitive τῐ́νειν τῐ́νεσθαι
participle m τῐ́νων τῐνόμενος
f τῐ́νουσᾰ τῐνομένη
n τῐ́νον τῐνόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: τῑ́νω, τῑ́νομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τῑ́νω τῑ́νεις τῑ́νει τῑ́νετον τῑ́νετον τῑ́νομεν τῑ́νετε τῑ́νουσῐ(ν)
subjunctive τῑ́νω,
τῑ́νωμῐ 		τῑ́νῃς,
τῑ́νῃσθᾰ 		τῑ́νῃ,
τῑ́νῃσῐ 		τῑ́νητον τῑ́νητον τῑ́νωμεν τῑ́νητε τῑ́νωσῐ(ν)
optative τῑ́νοιμῐ τῑ́νοισ(θᾰ) τῑ́νοι τῑ́νοιτον τῑνοίτην τῑ́νοιμεν τῑ́νοιτε τῑ́νοιεν
imperative   τῖνε τῑνέτω τῑ́νετον τῑνέτων   τῑ́νετε τῑνόντων
middle/
passive 		indicative τῑ́νομαι τῑ́νεαι τῑ́νεται τῑ́νεσθον τῑ́νεσθον τῑνόμε(σ)θᾰ τῑ́νεσθε τῑ́νονται
subjunctive τῑ́νωμαι τῑ́νηαι τῑ́νηται τῑ́νησθον τῑ́νησθον τῑνώμε(σ)θᾰ τῑ́νησθε τῑ́νωνται
optative τῑνοίμην τῑ́νοιο τῑ́νοιτο τῑ́νοισθον τῑνοίσθην τῑνοίμε(σ)θᾰ τῑ́νοισθε τῑνοίᾰτο
imperative   τῑ́νεο τῑνέσθω τῑ́νεσθον τῑνέσθων   τῑ́νεσθε τῑνέσθων
active middle/passive
infinitive τῑ́νειν / τῑνέμεν(αι) / τῑνμέναι τῑ́νεσθαι
participle m τῑ́νων τῑνόμενος
f τῑ́νουσᾰ τῑνομένη
n τῖνον τῑνόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔτινον, ἐτινόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔτινον ἔτινες ἔτινε(ν) ἐτίνετον ἐτινέτην ἐτίνομεν ἐτίνετε ἔτινον
middle/
passive 		indicative ἐτινόμην ἐτίνου ἐτίνετο ἐτίνεσθον ἐτινέσθην ἐτινόμεθᾰ ἐτίνεσθε ἐτίνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: τίνεσκον, τινεσκόμην (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τίνεσκον τίνεσκες τίνεσκε(ν) τινέσκετον τινεσκέτην τινέσκομεν τινέσκετε τίνεσκον
middle/
passive 		indicative τινεσκόμην τινέσκου τινέσκετο τινέσκεσθον τινεσκέσθην τινεσκόμεθᾰ τινέσκεσθε τινέσκοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τῐ́σω, τῐ́σομαι, τισθήσομαι (Attic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τῐ́σω τῐ́σεις τῐ́σει τῐ́σετον τῐ́σετον τῐ́σομεν τῐ́σετε τῐ́σουσῐ(ν)
optative τῐ́σοιμῐ τῐ́σοις τῐ́σοι τῐ́σοιτον τῐσοίτην τῐ́σοιμεν τῐ́σοιτε τῐ́σοιεν
middle indicative τῐ́σομαι τῐ́σῃ / τῐ́σει τῐ́σεται τῐ́σεσθον τῐ́σεσθον τῐσόμεθᾰ τῐ́σεσθε τῐ́σονται
optative τῐσοίμην τῐ́σοιο τῐ́σοιτο τῐ́σοισθον τῐσοίσθην τῐσοίμεθᾰ τῐ́σοισθε τῐ́σοιντο
passive indicative τισθήσομαι τισθήσῃ τισθήσεται τισθήσεσθον τισθήσεσθον τισθησόμεθᾰ τισθήσεσθε τισθήσονται
optative τισθησοίμην τισθήσοιο τισθήσοιτο τισθήσοισθον τισθησοίσθην τισθησοίμεθᾰ τισθήσοισθε τισθήσοιντο
active middle passive
infinitive τῐ́σειν τῐ́σεσθαι τισθήσεσθαι
participle m τῐ́σων τῐσόμενος τισθησόμενος
f τῐ́σουσᾰ τῐσομένη τισθησομένη
n τῐ́σον τῐσόμενον τισθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τῑ́σω, τῑ́σομαι, τισθήσομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τῑ́σω τῑ́σεις τῑ́σει τῑ́σετον τῑ́σετον τῑ́σομεν τῑ́σετε τῑ́σουσῐ(ν)
optative τῑ́σοιμῐ τῑ́σοισ(θᾰ) τῑ́σοι τῑ́σοιτον τῑσοίτην τῑ́σοιμεν τῑ́σοιτε τῑ́σοιεν
middle indicative τῑ́σομαι τῑ́σεαι τῑ́σεται τῑ́σεσθον τῑ́σεσθον τῑσόμε(σ)θᾰ τῑ́σεσθε τῑ́σονται
optative τῑσοίμην τῑ́σοιο τῑ́σοιτο τῑ́σοισθον τῑσοίσθην τῑσοίμε(σ)θᾰ τῑ́σοισθε τῑσοίᾰτο
passive indicative τισθήσομαι τισθήσῃ τισθήσεται τισθήσεσθον τισθήσεσθον τισθησόμε(σ)θᾰ τισθήσεσθε τισθήσονται
optative τισθησοίμην τισθήσοιο τισθήσοιτο τισθήσοισθον τισθησοίσθην τισθησοίμε(σ)θᾰ τισθήσοισθε τισθησοίᾰτο
active middle passive
infinitive τῑ́σειν / τῑσέμεν(αι) / τῑσμέναι τῑ́σεσθαι τισθήσεσθαι
participle m τῑ́σων τῑσόμενος τισθησόμενος
f τῑ́σουσᾰ τῑσομένη τισθησομένη
n τῖσον τῑσόμενον τισθησόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τείσω, τείσομαι, τεισθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τείσω τείσεις τείσει τείσετον τείσετον τείσομεν τείσετε τείσουσῐ(ν)
optative τείσοιμῐ τείσοις τείσοι τείσοιτον τεισοίτην τείσοιμεν τείσοιτε τείσοιεν
middle indicative τείσομαι τείσῃ / τείσει τείσεται τείσεσθον τείσεσθον τεισόμεθᾰ τείσεσθε τείσονται
optative τεισοίμην τείσοιο τείσοιτο τείσοισθον τεισοίσθην τεισοίμεθᾰ τείσοισθε τείσοιντο
passive indicative τεισθήσομαι τεισθήσῃ τεισθήσεται τεισθήσεσθον τεισθήσεσθον τεισθησόμεθᾰ τεισθήσεσθε τεισθήσονται
optative τεισθησοίμην τεισθήσοιο τεισθήσοιτο τεισθήσοισθον τεισθησοίσθην τεισθησοίμεθᾰ τεισθήσοισθε τεισθήσοιντο
active middle passive
infinitive τείσειν τείσεσθαι τεισθήσεσθαι
participle m τείσων τεισόμενος τεισθησόμενος
f τείσουσᾰ τεισομένη τεισθησομένη
n τεῖσον τεισόμενον τεισθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔτῐσᾰ, ἐτῐσᾰ́μην, ἐτίσθην (Attic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔτῐσᾰ ἔτῐσᾰς ἔτῐσε(ν) ἐτῐ́σᾰτον ἐτῐσᾰ́την ἐτῐ́σᾰμεν ἐτῐ́σᾰτε ἔτῐσᾰν
subjunctive τῐ́σω τῐ́σῃς τῐ́σῃ τῐ́σητον τῐ́σητον τῐ́σωμεν τῐ́σητε τῐ́σωσῐ(ν)
optative τῐ́σαιμῐ τῐ́σειᾰς / τῐ́σαις τῐ́σειε(ν) / τῐ́σαι τῐ́σαιτον τῐσαίτην τῐ́σαιμεν τῐ́σαιτε τῐ́σειᾰν / τῐ́σαιεν
imperative   τῐ́σον τῐσᾰ́τω τῐ́σᾰτον τῐσᾰ́των   τῐ́σᾰτε τῐσᾰ́ντων
middle indicative ἐτῐσᾰ́μην ἐτῐ́σω ἐτῐ́σᾰτο ἐτῐ́σᾰσθον ἐτῐσᾰ́σθην ἐτῐσᾰ́μεθᾰ ἐτῐ́σᾰσθε ἐτῐ́σᾰντο
subjunctive τῐ́σωμαι τῐ́σῃ τῐ́σηται τῐ́σησθον τῐ́σησθον τῐσώμεθᾰ τῐ́σησθε τῐ́σωνται
optative τῐσαίμην τῐ́σαιο τῐ́σαιτο τῐ́σαισθον τῐσαίσθην τῐσαίμεθᾰ τῐ́σαισθε τῐ́σαιντο
imperative   τῐ́σαι τῐσᾰ́σθω τῐ́σᾰσθον τῐσᾰ́σθων   τῐ́σᾰσθε τῐσᾰ́σθων
passive indicative ἐτίσθην ἐτίσθης ἐτίσθη ἐτίσθητον ἐτισθήτην ἐτίσθημεν ἐτίσθητε ἐτίσθησᾰν
subjunctive τισθῶ τισθῇς τισθῇ τισθῆτον τισθῆτον τισθῶμεν τισθῆτε τισθῶσῐ(ν)
optative τισθείην τισθείης τισθείη τισθεῖτον / τισθείητον τισθείτην / τισθειήτην τισθεῖμεν / τισθείημεν τισθεῖτε / τισθείητε τισθεῖεν / τισθείησᾰν
imperative   τίσθητῐ τισθήτω τίσθητον τισθήτων   τίσθητε τισθέντων
active middle passive
infinitive τῐ́σαι τῐ́σᾰσθαι τισθῆναι
participle m τῐ́σᾱς τῐσᾰ́μενος τισθείς
f τῐ́σᾱσᾰ τῐσᾰμένη τισθεῖσᾰ
n τῐ́σᾰν τῐσᾰ́μενον τισθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔτῑσᾰ, ἐτῑσᾰ́μην, ἐτίσθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔτῑσᾰ ἔτῑσᾰς ἔτῑσε(ν) ἐτῑ́σᾰτον ἐτῑσᾰ́την ἐτῑ́σᾰμεν ἐτῑ́σᾰτε ἔτῑσᾰν
subjunctive τῑ́σω,
τῑ́σωμῐ 		τῑ́σῃς,
τῑ́σῃσθᾰ 		τῑ́σῃ,
τῑ́σῃσῐ 		τῑ́σητον τῑ́σητον τῑ́σωμεν τῑ́σητε τῑ́σωσῐ(ν)
optative τῑ́σαιμῐ τῑ́σαις,
τῑ́σαισθᾰ,
τῑ́σειᾰς 		τῑ́σειε(ν) / τῑ́σαι τῑσεῖτον τῑσείτην τῑσεῖμεν τῑσεῖτε τῑσεῖεν
imperative   τῖσον τῑσᾰ́τω τῑ́σᾰτον τῑσᾰ́των   τῑ́σᾰτε τῑσᾰ́ντων
middle indicative ἐτῑσᾰ́μην ἐτῑ́σᾰο ἐτῑ́σᾰτο ἐτῑ́σᾰσθον ἐτῑσᾰ́σθην ἐτῑσᾰ́με(σ)θᾰ ἐτῑ́σᾰσθε ἐτῑ́σᾰντο
subjunctive τῑ́σωμαι τῑ́σηαι τῑ́σηται τῑ́σησθον τῑ́σησθον τῑσώμε(σ)θᾰ τῑ́σησθε τῑ́σωνται
optative τῑσαίμην τῑ́σαιο τῑ́σαιτο τῑ́σαισθον τῑσαίσθην τῑσαίμε(σ)θᾰ τῑ́σαισθε τῑσαίᾰτο
imperative   τῖσαι τῑσᾰ́σθω τῑ́σᾰσθον τῑσᾰ́σθων   τῑ́σᾰσθε τῑσᾰ́σθων
passive indicative ἐτίσθην ἐτίσθης ἐτίσθη ἐτίσθητον ἐτισθήτην ἐτίσθημεν ἐτίσθητε ἐτίσθησᾰν,
ἔτισθεν
subjunctive τισθῶ τισθῇς τισθῇ τισθῆτον τισθῆτον τισθῶμεν τισθῆτε τισθῶσῐ(ν)
optative τισθείην τισθείης τισθείη τισθεῖτον / τισθείητον τισθείτην / τισθειήτην τισθεῖμεν / τισθείημεν τισθεῖτε / τισθείητε τίσθειεν / τισθείησᾰν
imperative   τίσθητῐ τισθήτω τίσθητον τισθήτων   τίσθητε τισθέντων
active middle passive
infinitive τῖσαι / τῑσᾰ́μεν / τῑσᾰμέναι τῑ́σᾰσθαι τισθῆναι / τισθήμεναι
participle m τῑ́σᾱς τῑσᾰ́μενος τισθείς
f τῑ́σᾱσᾰ τῑσᾰμένη τισθεῖσᾰ
n τῖσᾰν τῑσᾰ́μενον τισθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔτεισᾰ, ἐτεισᾰ́μην, ἐτείσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔτεισᾰ ἔτεισᾰς ἔτεισε(ν) ἐτείσᾰτον ἐτεισᾰ́την ἐτείσᾰμεν ἐτείσᾰτε ἔτεισᾰν
subjunctive τείσω τείσῃς τείσῃ τείσητον τείσητον τείσωμεν τείσητε τείσωσῐ(ν)
optative τείσαιμῐ τείσειᾰς / τείσαις τείσειε(ν) / τείσαι τείσαιτον τεισαίτην τείσαιμεν τείσαιτε τείσειᾰν / τείσαιεν
imperative   τεῖσον τεισᾰ́τω τείσᾰτον τεισᾰ́των   τείσᾰτε τεισᾰ́ντων
middle indicative ἐτεισᾰ́μην ἐτείσω ἐτείσᾰτο ἐτείσᾰσθον ἐτεισᾰ́σθην ἐτεισᾰ́μεθᾰ ἐτείσᾰσθε ἐτείσᾰντο
subjunctive τείσωμαι τείσῃ τείσηται τείσησθον τείσησθον τεισώμεθᾰ τείσησθε τείσωνται
optative τεισαίμην τείσαιο τείσαιτο τείσαισθον τεισαίσθην τεισαίμεθᾰ τείσαισθε τείσαιντο
imperative   τεῖσαι τεισᾰ́σθω τείσᾰσθον τεισᾰ́σθων   τείσᾰσθε τεισᾰ́σθων
passive indicative ἐτείσθην ἐτείσθης ἐτείσθη ἐτείσθητον ἐτεισθήτην ἐτείσθημεν ἐτείσθητε ἐτείσθησᾰν
subjunctive τεισθῶ τεισθῇς τεισθῇ τεισθῆτον τεισθῆτον τεισθῶμεν τεισθῆτε τεισθῶσῐ(ν)
optative τεισθείην τεισθείης τεισθείη τεισθεῖτον / τεισθείητον τεισθείτην / τεισθειήτην τεισθεῖμεν / τεισθείημεν τεισθεῖτε / τεισθείητε τεισθεῖεν / τεισθείησᾰν
imperative   τείσθητῐ τεισθήτω τείσθητον τεισθήτων   τείσθητε τεισθέντων
active middle passive
infinitive τεῖσαι τείσᾰσθαι τεισθῆναι
participle m τείσᾱς τεισᾰ́μενος τεισθείς
f τείσᾱσᾰ τεισᾰμένη τεισθεῖσᾰ
n τεῖσᾰν τεισᾰ́μενον τεισθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τέτικᾰ, τέτισμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τέτικᾰ τέτικᾰς τέτικε(ν) τετίκᾰτον τετίκᾰτον τετίκᾰμεν τετίκᾰτε τετίκᾱσῐ(ν)
subjunctive τετίκω τετίκῃς τετίκῃ τετίκητον τετίκητον τετίκωμεν τετίκητε τετίκωσῐ(ν)
optative τετίκοιμῐ / τετικοίην τετίκοις / τετικοίης τετίκοι / τετικοίη τετίκοιτον τετικοίτην τετίκοιμεν τετίκοιτε τετίκοιεν
imperative   τέτικε τετικέτω τετίκετον τετικέτων   τετίκετε τετικόντων
middle/
passive 		indicative τέτισμαι τέτισαι τέτισται τέτισθον τέτισθον τετίσμεθᾰ τέτισθε τετίσᾰται
subjunctive τετισμένος ὦ τετισμένος ᾖς τετισμένος ᾖ τετισμένω ἦτον τετισμένω ἦτον τετισμένοι ὦμεν τετισμένοι ἦτε τετισμένοι ὦσῐ(ν)
optative τετισμένος εἴην τετισμένος εἴης τετισμένος εἴη τετισμένω εἴητον / εἶτον τετισμένω εἰήτην / εἴτην τετισμένοι εἴημεν / εἶμεν τετισμένοι εἴητε / εἶτε τετισμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   τέτισο τετίσθω τέτισθον τετίσθων   τέτισθε τετίσθων
active middle/passive
infinitive τετικέναι τετῖσθαι
participle m τετικώς τετισμένος
f τετικυῖᾰ τετισμένη
n τετικός τετισμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τέτεικᾰ, τέτεισμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τέτεικᾰ τέτεικᾰς τέτεικε(ν) τετείκᾰτον τετείκᾰτον τετείκᾰμεν τετείκᾰτε τετείκᾱσῐ(ν)
subjunctive τετείκω τετείκῃς τετείκῃ τετείκητον τετείκητον τετείκωμεν τετείκητε τετείκωσῐ(ν)
optative τετείκοιμῐ / τετεικοίην τετείκοις / τετεικοίης τετείκοι / τετεικοίη τετείκοιτον τετεικοίτην τετείκοιμεν τετείκοιτε τετείκοιεν
imperative   τέτεικε τετεικέτω τετείκετον τετεικέτων   τετείκετε τετεικόντων
middle/
passive 		indicative τέτεισμαι τέτεισαι τέτεισται τέτεισθον τέτεισθον τετείσμεθᾰ τέτεισθε τετείσᾰται
subjunctive τετεισμένος ὦ τετεισμένος ᾖς τετεισμένος ᾖ τετεισμένω ἦτον τετεισμένω ἦτον τετεισμένοι ὦμεν τετεισμένοι ἦτε τετεισμένοι ὦσῐ(ν)
optative τετεισμένος εἴην τετεισμένος εἴης τετεισμένος εἴη τετεισμένω εἴητον / εἶτον τετεισμένω εἰήτην / εἴτην τετεισμένοι εἴημεν / εἶμεν τετεισμένοι εἴητε / εἶτε τετεισμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   τέτεισο τετείσθω τέτεισθον τετείσθων   τέτεισθε τετείσθων
active middle/passive
infinitive τετεικέναι τετεῖσθαι
participle m τετεικώς τετεισμένος
f τετεικυῖᾰ τετεισμένη
n τετεικός τετεισμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

See also

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.