τημελέω

Ancient Greek

Etymology

Without a certain explanation. The semantic and formal similarity with μέλω (mélō, “to care for”) gave rise to several unsuccesful attempts to connect this verb to etymologically. Pisani suggested that τημέλεια (tēméleia) arose from *τηλε-μέλεια (*tēle-méleia) by syllabic dissimilation and originally meaning "to care from afar"; however, this is semantically unconvincing.

Pronunciation

 

Verb

τημελέω • (tēmeléō)

  1. to take care of, look after
    Synonyms: ἐπῐμελέομαι (epĭmeléomai), κομῐ́ζω (komĭ́zō)

Conjugation

   Present: τημελέω, τημελέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τημελέω τημελέεις τημελέει τημελέετον τημελέετον τημελέομεν τημελέετε τημελέουσῐ(ν)
subjunctive τημελέω τημελέῃς τημελέῃ τημελέητον τημελέητον τημελέωμεν τημελέητε τημελέωσῐ(ν)
optative τημελέοιμῐ τημελέοις τημελέοι τημελέοιτον τημελεοίτην τημελέοιμεν τημελέοιτε τημελέοιεν
imperative   τημέλεε τημελεέτω τημελέετον τημελεέτων   τημελέετε τημελεόντων
middle/
passive 		indicative τημελέομαι τημελέῃ / τημελέει τημελέεται τημελέεσθον τημελέεσθον τημελεόμεθᾰ τημελέεσθε τημελέονται
subjunctive τημελέωμαι τημελέῃ τημελέηται τημελέησθον τημελέησθον τημελεώμεθᾰ τημελέησθε τημελέωνται
optative τημελεοίμην τημελέοιο τημελέοιτο τημελέοισθον τημελεοίσθην τημελεοίμεθᾰ τημελέοισθε τημελέοιντο
imperative   τημελέου τημελεέσθω τημελέεσθον τημελεέσθων   τημελέεσθε τημελεέσθων
active middle/passive
infinitive τημελέειν τημελέεσθαι
participle m τημελέων τημελεόμενος
f τημελέουσᾰ τημελεομένη
n τημελέον τημελεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: τημελῶ, τημελοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τημελῶ τημελεῖς τημελεῖ τημελεῖτον τημελεῖτον τημελοῦμεν τημελεῖτε τημελοῦσῐ(ν)
subjunctive τημελῶ τημελῇς τημελῇ τημελῆτον τημελῆτον τημελῶμεν τημελῆτε τημελῶσῐ(ν)
optative τημελοίην / τημελοῖμῐ τημελοίης / τημελοῖς τημελοίη / τημελοῖ τημελοῖτον / τημελοίητον τημελοίτην / τημελοιήτην τημελοῖμεν / τημελοίημεν τημελοῖτε / τημελοίητε τημελοῖεν / τημελοίησᾰν
imperative   τημέλει τημελείτω τημελεῖτον τημελείτων   τημελεῖτε τημελούντων
middle/
passive 		indicative τημελοῦμαι τημελεῖ,
τημελῇ 		τημελεῖται τημελεῖσθον τημελεῖσθον τημελούμεθᾰ τημελεῖσθε τημελοῦνται
subjunctive τημελῶμαι τημελῇ τημελῆται τημελῆσθον τημελῆσθον τημελώμεθᾰ τημελῆσθε τημελῶνται
optative τημελοίμην τημελοῖο τημελοῖτο τημελοῖσθον τημελοίσθην τημελοίμεθᾰ τημελοῖσθε τημελοῖντο
imperative   τημελοῦ τημελείσθω τημελεῖσθον τημελείσθων   τημελεῖσθε τημελείσθων
active middle/passive
infinitive τημελεῖν τημελεῖσθαι
participle m τημελῶν τημελούμενος
f τημελοῦσᾰ τημελουμένη
n τημελοῦν τημελούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἀτημέλητος (atēmélētos)
  • τημέλειᾱ (tēméleiā)
  • τημελής (tēmelḗs)
  • τημελητής (tēmelētḗs)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.