קערן

Yiddish

Etymology 1

From Middle High German kēren, from Old High German kēran, from Proto-Germanic *karjaną.

Verb

קערן • (kern) (past participle געקערט (gekert))

  1. to turn, to sweep
Usage notes
Conjugation
Conjugation of קערן
infinitive קערן
kern
present participle קערנדיק
kerndik
past participle געקערט
gekert
auxiliary האָבן
hobn
present איך קער
ikh ker
מיר קערן
mir kern
דו קערסט
du kerst
איר קערט
ir kert
ער קערט
er kert
זיי קערן
zey kern
imperative קער (דו)
ker (du)
קערט (איר)
kert (ir)
Composed forms
past איך האָב געקערט
ikh hob gekert
מיר האָבן געקערט
mir hobn gekert
דו האָסט געקערט
du host gekert
איר האָט געקערט
ir hot gekert
ער האָט געקערט
er hot gekert
זיי האָבן געקערט
zey hobn gekert
pluperfect איך האָב געהאַט געקערט
ikh hob gehat gekert
מיר האָבן געהאַט געקערט
mir hobn gehat gekert
דו האָסט געהאַט געקערט
du host gehat gekert
איר האָט געהאַט געקערט
ir hot gehat gekert
ער האָט געהאַט געקערט
er hot gehat gekert
זיי האָבן געהאַט געקערט
zey hobn gehat gekert
future איך וועל קערן
ikh vel kern
מיר וועלן קערן
mir veln kern
דו וועסט קערן
du vest kern
איר וועט קערן
ir vet kern
ער וועט קערן
er vet kern
זיי וועלן קערן
zey veln kern
future perfect איך וועל האָבן געקערט
ikh vel hobn gekert
מיר וועלן האָבן געקערט
mir veln hobn gekert
דו וועסט האָבן געקערט
du vest hobn gekert
איר וועט האָבן געקערט
ir vet hobn gekert
ער וועט האָבן געקערט
er vet hobn gekert
זיי וועלן האָבן געקערט
zey veln hobn gekert
Derived terms

Etymology 2

From Middle High German kerne, kern, from Old High German kerno, from Proto-Germanic *kernô (core, kernel).

Noun

קערן • (kernm, plural קערנס (kerns), diminutive קערנדל (kerndl) or קערל (kerl)

  1. kernel, core