آتى

Arabic

Etymology

Root
ء ت ي (ʔ t y)
13 terms

Compare أَتَى (ʔatā, to come, to bring).

Verb

آتَى • (ʔātā) III (non-past يُؤَاتِي (yuʔātī), verbal noun مُؤَاتَاة (muʔātāh))

  1. to compensate, to recompense, to reimburse (someone)
  2. to agree with [with accusative ‘someone’ and عَلَى (ʕalā) ‘about something’]
  3. (transitive) to be agreeable, be favorable to, favor (someone)
  4. (transitive) to agree with (someone) (of food)
  5. (transitive) to turn out well for (someone)
  6. (transitive) to suit (someone)
  7. to aid
  8. to supply [with accusative ‘someone’ and بِ (bi) ‘with something’]

Conjugation

Conjugation of آتَى (III, final-weak, full passive, verbal noun مُؤَاتَاة)
verbal noun
الْمَصْدَر
مُؤَاتَاة
muʔātāh
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُؤَاتٍ
muʔātin
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُؤَاتًى
muʔātan
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m آتَيْتُ
ʔātaytu
آتَيْتَ
ʔātayta
آتَى
ʔātā
آتَيْتُمَا
ʔātaytumā
آتَيَا
ʔātayā
آتَيْنَا
ʔātaynā
آتَيْتُمْ
ʔātaytum
آتَوْا
ʔātaw
f آتَيْتِ
ʔātayti
آتَتْ
ʔātat
آتَتَا
ʔātatā
آتَيْتُنَّ
ʔātaytunna
آتَيْنَ
ʔātayna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُؤَاتِي
ʔuʔātī
تُؤَاتِي
tuʔātī
يُؤَاتِي
yuʔātī
تُؤَاتِيَانِ
tuʔātiyāni
يُؤَاتِيَانِ
yuʔātiyāni
نُؤَاتِي
nuʔātī
تُؤَاتُونَ
tuʔātūna
يُؤَاتُونَ
yuʔātūna
f تُؤَاتِينَ
tuʔātīna
تُؤَاتِي
tuʔātī
تُؤَاتِيَانِ
tuʔātiyāni
تُؤَاتِينَ
tuʔātīna
يُؤَاتِينَ
yuʔātīna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُؤَاتِيَ
ʔuʔātiya
تُؤَاتِيَ
tuʔātiya
يُؤَاتِيَ
yuʔātiya
تُؤَاتِيَا
tuʔātiyā
يُؤَاتِيَا
yuʔātiyā
نُؤَاتِيَ
nuʔātiya
تُؤَاتُوا
tuʔātū
يُؤَاتُوا
yuʔātū
f تُؤَاتِي
tuʔātī
تُؤَاتِيَ
tuʔātiya
تُؤَاتِيَا
tuʔātiyā
تُؤَاتِينَ
tuʔātīna
يُؤَاتِينَ
yuʔātīna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُؤَاتِ
ʔuʔāti
تُؤَاتِ
tuʔāti
يُؤَاتِ
yuʔāti
تُؤَاتِيَا
tuʔātiyā
يُؤَاتِيَا
yuʔātiyā
نُؤَاتِ
nuʔāti
تُؤَاتُوا
tuʔātū
يُؤَاتُوا
yuʔātū
f تُؤَاتِي
tuʔātī
تُؤَاتِ
tuʔāti
تُؤَاتِيَا
tuʔātiyā
تُؤَاتِينَ
tuʔātīna
يُؤَاتِينَ
yuʔātīna
imperative
الْأَمْر
m آتِ
ʔāti
آتِيَا
ʔātiyā
آتُوا
ʔātū
f آتِي
ʔātī
آتِينَ
ʔātīna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُوتِيتُ
ʔūtītu
أُوتِيتَ
ʔūtīta
أُوتِيَ
ʔūtiya
أُوتِيتُمَا
ʔūtītumā
أُوتِيَا
ʔūtiyā
أُوتِينَا
ʔūtīnā
أُوتِيتُمْ
ʔūtītum
أُوتُوا
ʔūtū
f أُوتِيتِ
ʔūtīti
أُوتِيَتْ
ʔūtiyat
أُوتِيَتَا
ʔūtiyatā
أُوتِيتُنَّ
ʔūtītunna
أُوتِينَ
ʔūtīna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُؤَاتَى
ʔuʔātā
تُؤَاتَى
tuʔātā
يُؤَاتَى
yuʔātā
تُؤَاتَيَانِ
tuʔātayāni
يُؤَاتَيَانِ
yuʔātayāni
نُؤَاتَى
nuʔātā
تُؤَاتَوْنَ
tuʔātawna
يُؤَاتَوْنَ
yuʔātawna
f تُؤَاتَيْنَ
tuʔātayna
تُؤَاتَى
tuʔātā
تُؤَاتَيَانِ
tuʔātayāni
تُؤَاتَيْنَ
tuʔātayna
يُؤَاتَيْنَ
yuʔātayna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُؤَاتَى
ʔuʔātā
تُؤَاتَى
tuʔātā
يُؤَاتَى
yuʔātā
تُؤَاتَيَا
tuʔātayā
يُؤَاتَيَا
yuʔātayā
نُؤَاتَى
nuʔātā
تُؤَاتَوْا
tuʔātaw
يُؤَاتَوْا
yuʔātaw
f تُؤَاتَيْ
tuʔātay
تُؤَاتَى
tuʔātā
تُؤَاتَيَا
tuʔātayā
تُؤَاتَيْنَ
tuʔātayna
يُؤَاتَيْنَ
yuʔātayna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُؤَاتَ
ʔuʔāta
تُؤَاتَ
tuʔāta
يُؤَاتَ
yuʔāta
تُؤَاتَيَا
tuʔātayā
يُؤَاتَيَا
yuʔātayā
نُؤَاتَ
nuʔāta
تُؤَاتَوْا
tuʔātaw
يُؤَاتَوْا
yuʔātaw
f تُؤَاتَيْ
tuʔātay
تُؤَاتَ
tuʔāta
تُؤَاتَيَا
tuʔātayā
تُؤَاتَيْنَ
tuʔātayna
يُؤَاتَيْنَ
yuʔātayna

Alternative forms

Verb

آتَى • (ʔātā) IV (non-past يُؤْتِي (yuʔtī), verbal noun إِيتَاء (ʔītāʔ))

  1. (ditransitive) to give [with accusative ‘something’ and accusative ‘to someone’]
    Synonym: أَعْطَى (ʔaʕṭā)
    • 609–632 CE, Qur'an, 7:175:
      وَٱتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ ٱلَّذِي آتَيْنَاهُ آيَاتِنَا فَٱنْسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّيْطَانُ فَكَانَ مِنَ الْغَاوِينَ
      wa-tlu ʕalayhim nabaʔa llaḏī ʔātaynāhu ʔāyātinā fa-nsalaḵa minhā fa-ʔatbaʕahu š-šayṭānu fa-kāna mina l-ḡāwīna
      And recite to them the news of him whom we gave [notice of] Our signs but detached himself from them, so Satan pursued him and he became of the misled.
  2. (ditransitive) to bring [with accusative ‘something’ and accusative ‘to someone’]
    • 609–632 CE, Qur'an, 18:62:
      فَلَمَّا جَاوَزَا قَالَ لِفَتَاهُ آتِنَا غَدَاءَنَا لَقَدْ لَقِينَا مِن سَفَرِنَا هٰذَا نَصَبًا
      fa-lammā jāwazā qāla li-fatāhu ʔātinā ḡadāʔanā laqad laqīnā min safarinā hāḏā naṣaban
      So when they had passed beyond it, he said to his boy, "Bring us our morning meal. We have certainly suffered in this, our journey, much fatigue."
  3. (ditransitive) to give as a gift, to grant, to bestow [with accusative ‘something’ and accusative ‘to someone’]
    • 609–632 CE, Qur'an, 4:74:
      فَلْيُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللّٰهِ الَّذِينَ يَشْرُونَ الْحَيَوٰةَ الدُّنْيَا بِالْآخِرَةِ ۚ وَمَن يُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللّٰهِ فَيُقْتَلْ أَوْ يَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا
      fa-l-yuqātil fī sabīli llāhi llaḏīna yašrūna l-ḥayawāta d-dunyā bi-l-ʔāḵirati wa-man yuqātil fī sabīli llāhi fa-yuqtal ʔaw yaḡlib fa-sawfa nuʔtīhi ʔajran ʕaẓīman
      Let those who barter the life of this world for the Hereafter fight in the Cause of Allah; and whoso fights in the Cause of Allah and is killed or obtains victory, we shall bestow upon him a great reward.

Conjugation

Conjugation of آتَى (IV, final-weak, full passive, verbal noun إِيتَاء)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِيتَاء
ʔītāʔ
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُؤْتٍ
muʔtin
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُؤْتًى
muʔtan
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m آتَيْتُ
ʔātaytu
آتَيْتَ
ʔātayta
آتَى
ʔātā
آتَيْتُمَا
ʔātaytumā
آتَيَا
ʔātayā
آتَيْنَا
ʔātaynā
آتَيْتُمْ
ʔātaytum
آتَوْا
ʔātaw
f آتَيْتِ
ʔātayti
آتَتْ
ʔātat
آتَتَا
ʔātatā
آتَيْتُنَّ
ʔātaytunna
آتَيْنَ
ʔātayna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُوتِي
ʔūtī
تُؤْتِي
tuʔtī
يُؤْتِي
yuʔtī
تُؤْتِيَانِ
tuʔtiyāni
يُؤْتِيَانِ
yuʔtiyāni
نُؤْتِي
nuʔtī
تُؤْتُونَ
tuʔtūna
يُؤْتُونَ
yuʔtūna
f تُؤْتِينَ
tuʔtīna
تُؤْتِي
tuʔtī
تُؤْتِيَانِ
tuʔtiyāni
تُؤْتِينَ
tuʔtīna
يُؤْتِينَ
yuʔtīna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُوتِيَ
ʔūtiya
تُؤْتِيَ
tuʔtiya
يُؤْتِيَ
yuʔtiya
تُؤْتِيَا
tuʔtiyā
يُؤْتِيَا
yuʔtiyā
نُؤْتِيَ
nuʔtiya
تُؤْتُوا
tuʔtū
يُؤْتُوا
yuʔtū
f تُؤْتِي
tuʔtī
تُؤْتِيَ
tuʔtiya
تُؤْتِيَا
tuʔtiyā
تُؤْتِينَ
tuʔtīna
يُؤْتِينَ
yuʔtīna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُوتِ
ʔūti
تُؤْتِ
tuʔti
يُؤْتِ
yuʔti
تُؤْتِيَا
tuʔtiyā
يُؤْتِيَا
yuʔtiyā
نُؤْتِ
nuʔti
تُؤْتُوا
tuʔtū
يُؤْتُوا
yuʔtū
f تُؤْتِي
tuʔtī
تُؤْتِ
tuʔti
تُؤْتِيَا
tuʔtiyā
تُؤْتِينَ
tuʔtīna
يُؤْتِينَ
yuʔtīna
imperative
الْأَمْر
m آتِ
ʔāti
آتِيَا
ʔātiyā
آتُوا
ʔātū
f آتِي
ʔātī
آتِينَ
ʔātīna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُوتِيتُ
ʔūtītu
أُوتِيتَ
ʔūtīta
أُوتِيَ
ʔūtiya
أُوتِيتُمَا
ʔūtītumā
أُوتِيَا
ʔūtiyā
أُوتِينَا
ʔūtīnā
أُوتِيتُمْ
ʔūtītum
أُوتُوا
ʔūtū
f أُوتِيتِ
ʔūtīti
أُوتِيَتْ
ʔūtiyat
أُوتِيَتَا
ʔūtiyatā
أُوتِيتُنَّ
ʔūtītunna
أُوتِينَ
ʔūtīna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُوتَى
ʔūtā
تُؤْتَى
tuʔtā
يُؤْتَى
yuʔtā
تُؤْتَيَانِ
tuʔtayāni
يُؤْتَيَانِ
yuʔtayāni
نُؤْتَى
nuʔtā
تُؤْتَوْنَ
tuʔtawna
يُؤْتَوْنَ
yuʔtawna
f تُؤْتَيْنَ
tuʔtayna
تُؤْتَى
tuʔtā
تُؤْتَيَانِ
tuʔtayāni
تُؤْتَيْنَ
tuʔtayna
يُؤْتَيْنَ
yuʔtayna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُوتَى
ʔūtā
تُؤْتَى
tuʔtā
يُؤْتَى
yuʔtā
تُؤْتَيَا
tuʔtayā
يُؤْتَيَا
yuʔtayā
نُؤْتَى
nuʔtā
تُؤْتَوْا
tuʔtaw
يُؤْتَوْا
yuʔtaw
f تُؤْتَيْ
tuʔtay
تُؤْتَى
tuʔtā
تُؤْتَيَا
tuʔtayā
تُؤْتَيْنَ
tuʔtayna
يُؤْتَيْنَ
yuʔtayna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُوتَ
ʔūta
تُؤْتَ
tuʔta
يُؤْتَ
yuʔta
تُؤْتَيَا
tuʔtayā
يُؤْتَيَا
yuʔtayā
نُؤْتَ
nuʔta
تُؤْتَوْا
tuʔtaw
يُؤْتَوْا
yuʔtaw
f تُؤْتَيْ
tuʔtay
تُؤْتَ
tuʔta
تُؤْتَيَا
tuʔtayā
تُؤْتَيْنَ
tuʔtayna
يُؤْتَيْنَ
yuʔtayna

References

  • Freytag, Georg (1830) “آتى”, in Lexicon arabico-latinum praesertim ex Djeuharii Firuzabadiique et aliorum Arabum operibus adhibitis Golii quoque et aliorum libris confectum[1] (in Latin), volume 1, Halle: C. A. Schwetschke, page 11
  • Lane, Edward William (1863-1893) “آتى”, in Arabic-English Lexicon, London: Williams & Norgate, page 16.
  • Mace, John (2007) “آتى”, in Arabic Verbs, New York: Hippocrene Books, Inc., →ISBN
  • Steingass, Francis Joseph (1884) “آتى”, in The Student's Arabic–English Dictionary[2], London: W.H. Allen, page 8