آی
Azerbaijani
Noun
آی (ay) (definite accusative آیێ (ayı), plural آیلار (aylar))
- Arabic spelling of ay
Declension
Declension of آی
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | آی | آیلار |
definite accusative | آیێ | آیلارێ |
dative | آیا | آیلارا |
locative | آیدا | آیلاردا |
ablative | آیدان | آیلاردان |
definite genitive | آیێن | آیلارێن |
Old Anatolian Turkish
Etymology
Inherited from Proto-Turkic *āy.[1]
Noun
آیْ • (ay)
Descendants
References
- ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “ay”, in Nişanyan Sözlük
Further reading
- Boeschoten, Hendrik (2022) A Dictionary of Early Middle Turkic (Handbook of Oriental Studies; I.169), Leiden and Boston: Brill, page 45
- XIII. Yüzyılından Beri Türkiye Türkçesiyle Yazılmış Kitaplarından Toplanan Tanıklarıyle Tarama Sözlüğü (Türk Dil Kurumu yayınları; 212)[1] (in Turkish), Ankara: Türk Dil Kurumu, 1963–1977, page 49
Ottoman Turkish
Etymology
Inherited from Old Anatolian Turkish آیْ (ay) ,Proto-Turkic *āy (“moon, month”).
Noun
آی • (ay)
Derived terms
- یڭی آی (yeñi ay)
- آی باشی (ay başı, “first of the month; menses”)
Descendants
- Turkish: ay
Persian
Etymology 1
Interjection
آی • (ây)
Etymology 2
From Proto-Iranian *Háy, from Proto-Indo-Iranian *Háy, ultimately from Proto-Indo-European *h₁ey-.
Verb
آی • (ây)
- present stem form of آمدن (âmadan)
Etymology 3
Noun
آی • (ây)