ایه
Old Anatolian Turkish
Etymology 1
From older اذی (iẕi), from Proto-Turkic *idi. Doublet of اسی (issi).
cognates
Alternative forms
Noun
اَیَه or اِیَه • (eye or iye) (definite acussative ایهیی (eyeyi, iyeyi), plural ایهلر (eyeler, iyeler))
- owner, possessor; one who owns, holds, or possesses something
- master, someone who has control over something or someone.
- Lord, God
Descendants
Further reading
- Kanar, Mehmet (2018) “iye”, in Eski Anadolu Türkçesi Sözlüğü [Old Anatolian Turkish Dictionary] (in Turkish), 2nd edition, Istanbul: Say Yayınları, page 389
- “eye”, in XIII. Yüzyılından Beri Türkiye Türkçesiyle Yazılmış Kitaplarından Toplanan Tanıklarıyle Tarama Sözlüğü (Türk Dil Kurumu yayınları; 212)[1] (in Turkish), Ankara: Türk Dil Kurumu, 1963–1977
Etymology 2
Onomatopoeic.
Alternative forms
- ایخ (iḫ)
Interjection
ایه • (ih)
- groaning sound
- Synonym: وای (vāy)
Further reading
- Kanar, Mehmet (2018) “ih”, in Eski Anadolu Türkçesi Sözlüğü [Old Anatolian Turkish Dictionary] (in Turkish), 2nd edition, Istanbul: Say Yayınları, page 363