ایه

Old Anatolian Turkish

Etymology 1

From older اذی (iẕi), from Proto-Turkic *idi. Doublet of اسی (issi).

Alternative forms

Noun

اَیَه or اِیَه • (eye or iye) (definite acussative ایه‌یی (eyeyi, iyeyi), plural ایه‌لر (eyeler, iyeler))

  1. owner, possessor; one who owns, holds, or possesses something
    Synonyms: اسی (issi), صاحب (ṣāḥib), مالك (mālik)
  2. master, someone who has control over something or someone.
  3. Lord, God
Descendants
  • Azerbaijani: yiyə
  • Ottoman Turkish: ایه (iye), ایكه (iğe)

Further reading

  • Kanar, Mehmet (2018) “iye”, in Eski Anadolu Türkçesi Sözlüğü [Old Anatolian Turkish Dictionary] (in Turkish), 2nd edition, Istanbul: Say Yayınları, page 389
  • “eye”, in XIII. Yüzyılından Beri Türkiye Türkçesiyle Yazılmış Kitaplarından Toplanan Tanıklarıyle Tarama Sözlüğü (Türk Dil Kurumu yayınları; 212)‎[1] (in Turkish), Ankara: Türk Dil Kurumu, 1963–1977

Etymology 2

Onomatopoeic.

Alternative forms

  • ایخ (iḫ)

Interjection

ایه • (ih)

  1. groaning sound
    Synonym: وای (vāy)

Further reading

  • Kanar, Mehmet (2018) “ih”, in Eski Anadolu Türkçesi Sözlüğü [Old Anatolian Turkish Dictionary] (in Turkish), 2nd edition, Istanbul: Say Yayınları, page 363