حن

Arabic

Root
ح ن ن (ḥ n n)
4 terms

Pronunciation

  • IPA(key): /ħan.na/

Verb

حَنَّ • (ḥanna) I (non-past يَحِنُّ (yaḥinnu), verbal noun حَنَان (ḥanān))

  1. to be attached, to sympathize, to pity

Conjugation

Conjugation of حَنَّ (I, geminate, a ~ i, full passive, verbal noun حَنَان)
verbal noun
الْمَصْدَر
حَنَان
ḥanān
active participle
اِسْم الْفَاعِل
حَانّ
ḥānn
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَحْنُون
maḥnūn
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m حَنَنْتُ
ḥanantu
حَنَنْتَ
ḥananta
حَنَّ
ḥanna
حَنَنْتُمَا
ḥanantumā
حَنَّا
ḥannā
حَنَنَّا
ḥanannā
حَنَنْتُمْ
ḥanantum
حَنُّوا
ḥannū
f حَنَنْتِ
ḥananti
حَنَّتْ
ḥannat
حَنَّتَا
ḥannatā
حَنَنْتُنَّ
ḥanantunna
حَنَنَّ
ḥananna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَحِنُّ
ʔaḥinnu
تَحِنُّ
taḥinnu
يَحِنُّ
yaḥinnu
تَحِنَّانِ
taḥinnāni
يَحِنَّانِ
yaḥinnāni
نَحِنُّ
naḥinnu
تَحِنُّونَ
taḥinnūna
يَحِنُّونَ
yaḥinnūna
f تَحِنِّينَ
taḥinnīna
تَحِنُّ
taḥinnu
تَحِنَّانِ
taḥinnāni
تَحْنِنَّ
taḥninna
يَحْنِنَّ
yaḥninna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَحِنَّ
ʔaḥinna
تَحِنَّ
taḥinna
يَحِنَّ
yaḥinna
تَحِنَّا
taḥinnā
يَحِنَّا
yaḥinnā
نَحِنَّ
naḥinna
تَحِنُّوا
taḥinnū
يَحِنُّوا
yaḥinnū
f تَحِنِّي
taḥinnī
تَحِنَّ
taḥinna
تَحِنَّا
taḥinnā
تَحْنِنَّ
taḥninna
يَحْنِنَّ
yaḥninna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَحِنَّ, أَحِنِّ, أَحْنِنْ
ʔaḥinna, ʔaḥinni, ʔaḥnin
تَحِنَّ, تَحِنِّ, تَحْنِنْ
taḥinna, taḥinni, taḥnin
يَحِنَّ, يَحِنِّ, يَحْنِنْ
yaḥinna, yaḥinni, yaḥnin
تَحِنَّا
taḥinnā
يَحِنَّا
yaḥinnā
نَحِنَّ, نَحِنِّ, نَحْنِنْ
naḥinna, naḥinni, naḥnin
تَحِنُّوا
taḥinnū
يَحِنُّوا
yaḥinnū
f تَحِنِّي
taḥinnī
تَحِنَّ, تَحِنِّ, تَحْنِنْ
taḥinna, taḥinni, taḥnin
تَحِنَّا
taḥinnā
تَحْنِنَّ
taḥninna
يَحْنِنَّ
yaḥninna
imperative
الْأَمْر
m حِنَّ, حِنِّ, اِحْنِنْ
ḥinna, ḥinni, iḥnin
حِنَّا
ḥinnā
حِنُّوا
ḥinnū
f حِنِّي
ḥinnī
اِحْنِنَّ
iḥninna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m حُنِنْتُ
ḥunintu
حُنِنْتَ
ḥuninta
حُنَّ
ḥunna
حُنِنْتُمَا
ḥunintumā
حُنَّا
ḥunnā
حُنِنَّا
ḥuninnā
حُنِنْتُمْ
ḥunintum
حُنُّوا
ḥunnū
f حُنِنْتِ
ḥuninti
حُنَّتْ
ḥunnat
حُنَّتَا
ḥunnatā
حُنِنْتُنَّ
ḥunintunna
حُنِنَّ
ḥuninna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُحَنُّ
ʔuḥannu
تُحَنُّ
tuḥannu
يُحَنُّ
yuḥannu
تُحَنَّانِ
tuḥannāni
يُحَنَّانِ
yuḥannāni
نُحَنُّ
nuḥannu
تُحَنُّونَ
tuḥannūna
يُحَنُّونَ
yuḥannūna
f تُحَنِّينَ
tuḥannīna
تُحَنُّ
tuḥannu
تُحَنَّانِ
tuḥannāni
تُحْنَنَّ
tuḥnanna
يُحْنَنَّ
yuḥnanna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُحَنَّ
ʔuḥanna
تُحَنَّ
tuḥanna
يُحَنَّ
yuḥanna
تُحَنَّا
tuḥannā
يُحَنَّا
yuḥannā
نُحَنَّ
nuḥanna
تُحَنُّوا
tuḥannū
يُحَنُّوا
yuḥannū
f تُحَنِّي
tuḥannī
تُحَنَّ
tuḥanna
تُحَنَّا
tuḥannā
تُحْنَنَّ
tuḥnanna
يُحْنَنَّ
yuḥnanna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُحَنَّ, أُحَنِّ, أُحْنَنْ
ʔuḥanna, ʔuḥanni, ʔuḥnan
تُحَنَّ, تُحَنِّ, تُحْنَنْ
tuḥanna, tuḥanni, tuḥnan
يُحَنَّ, يُحَنِّ, يُحْنَنْ
yuḥanna, yuḥanni, yuḥnan
تُحَنَّا
tuḥannā
يُحَنَّا
yuḥannā
نُحَنَّ, نُحَنِّ, نُحْنَنْ
nuḥanna, nuḥanni, nuḥnan
تُحَنُّوا
tuḥannū
يُحَنُّوا
yuḥannū
f تُحَنِّي
tuḥannī
تُحَنَّ, تُحَنِّ, تُحْنَنْ
tuḥanna, tuḥanni, tuḥnan
تُحَنَّا
tuḥannā
تُحْنَنَّ
tuḥnanna
يُحْنَنَّ
yuḥnanna

Verb

حَنَّ • (ḥanna) I (non-past يَحِنُّ (yaḥinnu), verbal noun حَنِين (ḥanīn))

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Conjugation

Conjugation of حَنَّ (I, geminate, a ~ i, full passive, verbal noun حَنِين)
verbal noun
الْمَصْدَر
حَنِين
ḥanīn
active participle
اِسْم الْفَاعِل
حَانّ
ḥānn
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَحْنُون
maḥnūn
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m حَنَنْتُ
ḥanantu
حَنَنْتَ
ḥananta
حَنَّ
ḥanna
حَنَنْتُمَا
ḥanantumā
حَنَّا
ḥannā
حَنَنَّا
ḥanannā
حَنَنْتُمْ
ḥanantum
حَنُّوا
ḥannū
f حَنَنْتِ
ḥananti
حَنَّتْ
ḥannat
حَنَّتَا
ḥannatā
حَنَنْتُنَّ
ḥanantunna
حَنَنَّ
ḥananna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَحِنُّ
ʔaḥinnu
تَحِنُّ
taḥinnu
يَحِنُّ
yaḥinnu
تَحِنَّانِ
taḥinnāni
يَحِنَّانِ
yaḥinnāni
نَحِنُّ
naḥinnu
تَحِنُّونَ
taḥinnūna
يَحِنُّونَ
yaḥinnūna
f تَحِنِّينَ
taḥinnīna
تَحِنُّ
taḥinnu
تَحِنَّانِ
taḥinnāni
تَحْنِنَّ
taḥninna
يَحْنِنَّ
yaḥninna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَحِنَّ
ʔaḥinna
تَحِنَّ
taḥinna
يَحِنَّ
yaḥinna
تَحِنَّا
taḥinnā
يَحِنَّا
yaḥinnā
نَحِنَّ
naḥinna
تَحِنُّوا
taḥinnū
يَحِنُّوا
yaḥinnū
f تَحِنِّي
taḥinnī
تَحِنَّ
taḥinna
تَحِنَّا
taḥinnā
تَحْنِنَّ
taḥninna
يَحْنِنَّ
yaḥninna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَحِنَّ, أَحِنِّ, أَحْنِنْ
ʔaḥinna, ʔaḥinni, ʔaḥnin
تَحِنَّ, تَحِنِّ, تَحْنِنْ
taḥinna, taḥinni, taḥnin
يَحِنَّ, يَحِنِّ, يَحْنِنْ
yaḥinna, yaḥinni, yaḥnin
تَحِنَّا
taḥinnā
يَحِنَّا
yaḥinnā
نَحِنَّ, نَحِنِّ, نَحْنِنْ
naḥinna, naḥinni, naḥnin
تَحِنُّوا
taḥinnū
يَحِنُّوا
yaḥinnū
f تَحِنِّي
taḥinnī
تَحِنَّ, تَحِنِّ, تَحْنِنْ
taḥinna, taḥinni, taḥnin
تَحِنَّا
taḥinnā
تَحْنِنَّ
taḥninna
يَحْنِنَّ
yaḥninna
imperative
الْأَمْر
m حِنَّ, حِنِّ, اِحْنِنْ
ḥinna, ḥinni, iḥnin
حِنَّا
ḥinnā
حِنُّوا
ḥinnū
f حِنِّي
ḥinnī
اِحْنِنَّ
iḥninna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m حُنِنْتُ
ḥunintu
حُنِنْتَ
ḥuninta
حُنَّ
ḥunna
حُنِنْتُمَا
ḥunintumā
حُنَّا
ḥunnā
حُنِنَّا
ḥuninnā
حُنِنْتُمْ
ḥunintum
حُنُّوا
ḥunnū
f حُنِنْتِ
ḥuninti
حُنَّتْ
ḥunnat
حُنَّتَا
ḥunnatā
حُنِنْتُنَّ
ḥunintunna
حُنِنَّ
ḥuninna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُحَنُّ
ʔuḥannu
تُحَنُّ
tuḥannu
يُحَنُّ
yuḥannu
تُحَنَّانِ
tuḥannāni
يُحَنَّانِ
yuḥannāni
نُحَنُّ
nuḥannu
تُحَنُّونَ
tuḥannūna
يُحَنُّونَ
yuḥannūna
f تُحَنِّينَ
tuḥannīna
تُحَنُّ
tuḥannu
تُحَنَّانِ
tuḥannāni
تُحْنَنَّ
tuḥnanna
يُحْنَنَّ
yuḥnanna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُحَنَّ
ʔuḥanna
تُحَنَّ
tuḥanna
يُحَنَّ
yuḥanna
تُحَنَّا
tuḥannā
يُحَنَّا
yuḥannā
نُحَنَّ
nuḥanna
تُحَنُّوا
tuḥannū
يُحَنُّوا
yuḥannū
f تُحَنِّي
tuḥannī
تُحَنَّ
tuḥanna
تُحَنَّا
tuḥannā
تُحْنَنَّ
tuḥnanna
يُحْنَنَّ
yuḥnanna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُحَنَّ, أُحَنِّ, أُحْنَنْ
ʔuḥanna, ʔuḥanni, ʔuḥnan
تُحَنَّ, تُحَنِّ, تُحْنَنْ
tuḥanna, tuḥanni, tuḥnan
يُحَنَّ, يُحَنِّ, يُحْنَنْ
yuḥanna, yuḥanni, yuḥnan
تُحَنَّا
tuḥannā
يُحَنَّا
yuḥannā
نُحَنَّ, نُحَنِّ, نُحْنَنْ
nuḥanna, nuḥanni, nuḥnan
تُحَنُّوا
tuḥannū
يُحَنُّوا
yuḥannū
f تُحَنِّي
tuḥannī
تُحَنَّ, تُحَنِّ, تُحْنَنْ
tuḥanna, tuḥanni, tuḥnan
تُحَنَّا
tuḥannā
تُحْنَنَّ
tuḥnanna
يُحْنَنَّ
yuḥnanna

References

Soqotri

Alternative forms

  • حان (ḥan)
  • حنهن (ḥánhən)

Etymology

From Proto-Semitic *niḥnu. Akin to Mehri [script needed] (nḥa), Shehri [script needed] (nḥa).

Pronoun

حن (ḥan)

  1. we. first-person plural pronoun
    • 2018, “The Fairy”, in Vitaly Naumkin, compiler, Corpus of Soqotri Oral Literature, volume 2, page 304, line 2:
      عامر عاج أدأيهاه عاچه: تابيلين ديئيه بشڸ بار حان نشحاڸف ڸمطره.
      ʕö́mor ʕag e-díʔyhe ʕáže tɛbíľin díʔi bíššoḷ bər ḥan nəšḥáḷof ḷə-mə́ṭre
      And the man said to his wife: "Gather your things, we are going to leave early next morning."

References

  • Naumkin, Vitaly, et al. (2014) “Glossary”, in Corpus of Soqotri Oral Literature, volume 1, Leiden: Brill, →DOI, →ISBN, page 560
  • Naumkin, Vitaly, et al. (2018) “Glossary”, in Corpus of Soqotri Oral Literature, volume 2, Leiden: Brill, →DOI, →ISBN, page 480
  • Leslau, Wolf (1938) “ḥan”, in Lexique Soqotri (sudarabique moderne) avec comparaisons et explications étymologiques (in French), Wiesbaden: Libraire C. Klincksieck, page 182

South Levantine Arabic

Root
ح ن ن
0 terms

Etymology

From Arabic حَنَّ (ḥanna).

Pronunciation

  • IPA(key): /ħann/, [ħan]
  • Audio (al-Lidd):(file)

Verb

حنّ • (ḥann) I (present بحنّ (biḥinn))

  1. to miss, to long for, to yearn for
    Synonym: اشتاق (ištāʔ)

Conjugation

Conjugation of حن
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m حنّيت (ḥannēt) حنّيت (ḥannēt) حنّ (ḥann) حنّينا (ḥannēna) حنّيتو (ḥannētu) حنّو (ḥannu)
f حنّيتي (ḥannēti) حنّت (ḥannat)
present m بحنّ (baḥinn) بتحنّ (bitḥinn) بحنّ (biḥinn) منحنّ (minḥinn) بتحنّو (bitḥinnu) بحنّو (biḥinnu)
f بتحنّي (bitḥinni) بتحنّ (bitḥinn)
subjunctive m احنّ (aḥinn) تحنّ (tḥinn) يحنّ (yḥinn) نحنّ (nḥinn) تحنّو (tḥinnu) يحنّو (yḥinnu)
f تحنّي (tḥinni) تحنّ (tḥinn)
imperative m حنّ (ḥinn) حنّو (ḥinnu)
f حنّي (ḥinni)