حنا

See also: حنأ and خنا

Arabic

Etymology

Root
ح ن و (ḥ n w)
6 terms

Compare ح ن ي (ḥ n y) and حَنَى (ḥanā, to bend). Cognate to Hebrew חָנָה (to decline, bend down).

Verb

حَنَا • (ḥanā) I (non-past يَحْنُو (yaḥnū), verbal noun حَنْو (ḥanw))

  1. (transitive) to bend, to curve
  2. to twist (someone's arm, etc.)
  3. to bow (one's head)
  4. to lean [with إِلَى (ʔilā) or عَلَى (ʕalā) ‘towards someone’]
  5. to peel, to debark (a branch, etc.)
  6. to string (a bow) (for shooting arrows)
  7. to make (a bow) (for shooting arrows)

Conjugation

Conjugation of حَنَا (I, final-weak, a ~ u, full passive, verbal noun حَنْو)
verbal noun
الْمَصْدَر
حَنْو
ḥanw
active participle
اِسْم الْفَاعِل
حَانٍ
ḥānin
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَحْنُوّ
maḥnuww
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m حَنَوْتُ
ḥanawtu
حَنَوْتَ
ḥanawta
حَنَا
ḥanā
حَنَوْتُمَا
ḥanawtumā
حَنَوَا
ḥanawā
حَنَوْنَا
ḥanawnā
حَنَوْتُمْ
ḥanawtum
حَنَوْا
ḥanaw
f حَنَوْتِ
ḥanawti
حَنَتْ
ḥanat
حَنَتَا
ḥanatā
حَنَوْتُنَّ
ḥanawtunna
حَنَوْنَ
ḥanawna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَحْنُو
ʔaḥnū
تَحْنُو
taḥnū
يَحْنُو
yaḥnū
تَحْنُوَانِ
taḥnuwāni
يَحْنُوَانِ
yaḥnuwāni
نَحْنُو
naḥnū
تَحْنُونَ
taḥnūna
يَحْنُونَ
yaḥnūna
f تَحْنِينَ
taḥnīna
تَحْنُو
taḥnū
تَحْنُوَانِ
taḥnuwāni
تَحْنُونَ
taḥnūna
يَحْنُونَ
yaḥnūna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَحْنُوَ
ʔaḥnuwa
تَحْنُوَ
taḥnuwa
يَحْنُوَ
yaḥnuwa
تَحْنُوَا
taḥnuwā
يَحْنُوَا
yaḥnuwā
نَحْنُوَ
naḥnuwa
تَحْنُوا
taḥnū
يَحْنُوا
yaḥnū
f تَحْنِي
taḥnī
تَحْنُوَ
taḥnuwa
تَحْنُوَا
taḥnuwā
تَحْنُونَ
taḥnūna
يَحْنُونَ
yaḥnūna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَحْنُ
ʔaḥnu
تَحْنُ
taḥnu
يَحْنُ
yaḥnu
تَحْنُوَا
taḥnuwā
يَحْنُوَا
yaḥnuwā
نَحْنُ
naḥnu
تَحْنُوا
taḥnū
يَحْنُوا
yaḥnū
f تَحْنِي
taḥnī
تَحْنُ
taḥnu
تَحْنُوَا
taḥnuwā
تَحْنُونَ
taḥnūna
يَحْنُونَ
yaḥnūna
imperative
الْأَمْر
m اُحْنُ
uḥnu
اُحْنُوَا
uḥnuwā
اُحْنُوا
uḥnū
f اُحْنِي
uḥnī
اُحْنُونَ
uḥnūna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m حُنِيتُ
ḥunītu
حُنِيتَ
ḥunīta
حُنِيَ
ḥuniya
حُنِيتُمَا
ḥunītumā
حُنِيَا
ḥuniyā
حُنِينَا
ḥunīnā
حُنِيتُمْ
ḥunītum
حُنُوا
ḥunū
f حُنِيتِ
ḥunīti
حُنِيَتْ
ḥuniyat
حُنِيَتَا
ḥuniyatā
حُنِيتُنَّ
ḥunītunna
حُنِينَ
ḥunīna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُحْنَى
ʔuḥnā
تُحْنَى
tuḥnā
يُحْنَى
yuḥnā
تُحْنَيَانِ
tuḥnayāni
يُحْنَيَانِ
yuḥnayāni
نُحْنَى
nuḥnā
تُحْنَوْنَ
tuḥnawna
يُحْنَوْنَ
yuḥnawna
f تُحْنَيْنَ
tuḥnayna
تُحْنَى
tuḥnā
تُحْنَيَانِ
tuḥnayāni
تُحْنَيْنَ
tuḥnayna
يُحْنَيْنَ
yuḥnayna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُحْنَى
ʔuḥnā
تُحْنَى
tuḥnā
يُحْنَى
yuḥnā
تُحْنَيَا
tuḥnayā
يُحْنَيَا
yuḥnayā
نُحْنَى
nuḥnā
تُحْنَوْا
tuḥnaw
يُحْنَوْا
yuḥnaw
f تُحْنَيْ
tuḥnay
تُحْنَى
tuḥnā
تُحْنَيَا
tuḥnayā
تُحْنَيْنَ
tuḥnayna
يُحْنَيْنَ
yuḥnayna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُحْنَ
ʔuḥna
تُحْنَ
tuḥna
يُحْنَ
yuḥna
تُحْنَيَا
tuḥnayā
يُحْنَيَا
yuḥnayā
نُحْنَ
nuḥna
تُحْنَوْا
tuḥnaw
يُحْنَوْا
yuḥnaw
f تُحْنَيْ
tuḥnay
تُحْنَ
tuḥna
تُحْنَيَا
tuḥnayā
تُحْنَيْنَ
tuḥnayna
يُحْنَيْنَ
yuḥnayna

Verb

حَنَا • (ḥanā) I (non-past يَحْنُو (yaḥnū), verbal noun حُنُوّ (ḥunuww)) (figurative)

  1. to be attached to, to be affectionate towards [with عَلَى (ʕalā) ‘someone’]
  2. to sympathize, to commiserate [with عَلَى (ʕalā) ‘with someone’]
  3. to care for one's children and not remarry (of a widow)
  4. to submit to a male animal (of a ewe or cow)

Conjugation

Conjugation of حَنَا (I, final-weak, a ~ u, impersonal passive, verbal noun حُنُوّ)
verbal noun
الْمَصْدَر
حُنُوّ
ḥunuww
active participle
اِسْم الْفَاعِل
حَانٍ
ḥānin
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَحْنُوّ
maḥnuww
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m حَنَوْتُ
ḥanawtu
حَنَوْتَ
ḥanawta
حَنَا
ḥanā
حَنَوْتُمَا
ḥanawtumā
حَنَوَا
ḥanawā
حَنَوْنَا
ḥanawnā
حَنَوْتُمْ
ḥanawtum
حَنَوْا
ḥanaw
f حَنَوْتِ
ḥanawti
حَنَتْ
ḥanat
حَنَتَا
ḥanatā
حَنَوْتُنَّ
ḥanawtunna
حَنَوْنَ
ḥanawna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَحْنُو
ʔaḥnū
تَحْنُو
taḥnū
يَحْنُو
yaḥnū
تَحْنُوَانِ
taḥnuwāni
يَحْنُوَانِ
yaḥnuwāni
نَحْنُو
naḥnū
تَحْنُونَ
taḥnūna
يَحْنُونَ
yaḥnūna
f تَحْنِينَ
taḥnīna
تَحْنُو
taḥnū
تَحْنُوَانِ
taḥnuwāni
تَحْنُونَ
taḥnūna
يَحْنُونَ
yaḥnūna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَحْنُوَ
ʔaḥnuwa
تَحْنُوَ
taḥnuwa
يَحْنُوَ
yaḥnuwa
تَحْنُوَا
taḥnuwā
يَحْنُوَا
yaḥnuwā
نَحْنُوَ
naḥnuwa
تَحْنُوا
taḥnū
يَحْنُوا
yaḥnū
f تَحْنِي
taḥnī
تَحْنُوَ
taḥnuwa
تَحْنُوَا
taḥnuwā
تَحْنُونَ
taḥnūna
يَحْنُونَ
yaḥnūna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَحْنُ
ʔaḥnu
تَحْنُ
taḥnu
يَحْنُ
yaḥnu
تَحْنُوَا
taḥnuwā
يَحْنُوَا
yaḥnuwā
نَحْنُ
naḥnu
تَحْنُوا
taḥnū
يَحْنُوا
yaḥnū
f تَحْنِي
taḥnī
تَحْنُ
taḥnu
تَحْنُوَا
taḥnuwā
تَحْنُونَ
taḥnūna
يَحْنُونَ
yaḥnūna
imperative
الْأَمْر
m اُحْنُ
uḥnu
اُحْنُوَا
uḥnuwā
اُحْنُوا
uḥnū
f اُحْنِي
uḥnī
اُحْنُونَ
uḥnūna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m حُنِيَ
ḥuniya
f
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m يُحْنَى
yuḥnā
f
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m يُحْنَى
yuḥnā
f
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m يُحْنَ
yuḥna
f

References

Laki

Etymology

From Arabic حِنَّاء (ḥinnāʔ), from verb حَنَّأَ (ḥannaʔa).

Noun

حنا (ḧna)

  1. henna (Lawsonia inermis) (clarification of this definition is needed)

Moroccan Arabic

Etymology

From a variant of Arabic نَحْنُ (naḥnu). Compare Hijazi Arabic احنا (iḥna) and Gulf Arabic احنا (iḥna, aḥna).

Pronunciation

  • IPA(key): /ħna/
  • Audio:(file)

Pronoun

حنا • (ḥna)

  1. we (subject pronoun)

See also

Moroccan Arabic personal pronouns
Singular Plural
1st person آنا (ʔāna), أنا (ʔana) حنا (ḥnā)
2nd person m انت (ntā), انتينا (ntīna), انتين (ntīn) انتوما (ntūma), انتوم (ntūm)
f انت (ntī), انتينا (ntīna), انتين (ntīn)
3rd person m هو (huwwa) هوما (hūma), هوم (hūm)
f هي (hiyya)

Persian

Alternative forms

Etymology

Borrowed from Arabic حِنَّاء (ḥinnāʔ). See there for more.

Pronunciation

 

Readings
Classical reading? hinnā', hinnā, hinā
Dari reading? hinā
Iranian reading? hanâ
Tajik reading? hino

Noun

حنا • (hanâ)

  1. henna (reddish plant substance)

Derived terms

  • حنائی

Descendants

  • Dari: حِنَا (hinā), حِنَاء (hinā') (prescribed, uncommon)
  • Iranian Persian: حنا (hanâ)
  • Tajik: ҳино (hino)
  • Bengali: হেনা (hena)
  • Hindustani:
    Hindi: हिना (hinā)
    Urdu: حِنَا (hinā)
  • Punjabi:
    Gurmukhi script: ਹਿਨਾ (hinā)
    Shahmukhi script: حِنَا (ḥinā)

Urdu

Etymology

Borrowed from Classical Persian حنا (hinā), from Arabic حِنَّاء (ḥinnāʔ).

Pronunciation

Noun

حِنا • (hināf (Hindi spelling हिना)

  1. henna (the plant (Lawsonia inermis) and the dye prepared from it)

Synonyms

Derived terms

  • حنائی (hinā'ī)