خطيب

See also: خطیب

Arabic

Root
خ ط ب (ḵ ṭ b)
11 terms

Etymology

فَعِيل (faʕīl)-type stative-verb derived from the active participle from the verb خَطَبَ (ḵaṭaba, to give a speech, to propose marriage).

Pronunciation

  • IPA(key): /xa.tˤiːb/

Noun

خَطِيب • (ḵaṭībm (plural خُطَبَاء (ḵuṭabāʔ), feminine خَطِيبَة (ḵaṭība))

  1. speaker, lecturer
  2. (Islam) khatib: a person who delivers the khutbah.
  3. fiancé

Declension

Declension of adjective خَطِيب (ḵaṭīb)
singular masculine feminine
basic singular triptote singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite indefinite definite
informal خَطِيب
ḵaṭīb
الْخَطِيب
al-ḵaṭīb
خَطِيبَة
ḵaṭība
الْخَطِيبَة
al-ḵaṭība
nominative خَطِيبٌ
ḵaṭībun
الْخَطِيبُ
al-ḵaṭību
خَطِيبَةٌ
ḵaṭībatun
الْخَطِيبَةُ
al-ḵaṭībatu
accusative خَطِيبًا
ḵaṭīban
الْخَطِيبَ
al-ḵaṭība
خَطِيبَةً
ḵaṭībatan
الْخَطِيبَةَ
al-ḵaṭībata
genitive خَطِيبٍ
ḵaṭībin
الْخَطِيبِ
al-ḵaṭībi
خَطِيبَةٍ
ḵaṭībatin
الْخَطِيبَةِ
al-ḵaṭībati
dual masculine feminine
indefinite definite indefinite definite
informal خَطِيبَيْن
ḵaṭībayn
الْخَطِيبَيْن
al-ḵaṭībayn
خَطِيبَتَيْن
ḵaṭībatayn
الْخَطِيبَتَيْن
al-ḵaṭībatayn
nominative خَطِيبَانِ
ḵaṭībāni
الْخَطِيبَانِ
al-ḵaṭībāni
خَطِيبَتَانِ
ḵaṭībatāni
الْخَطِيبَتَانِ
al-ḵaṭībatāni
accusative خَطِيبَيْنِ
ḵaṭībayni
الْخَطِيبَيْنِ
al-ḵaṭībayni
خَطِيبَتَيْنِ
ḵaṭībatayni
الْخَطِيبَتَيْنِ
al-ḵaṭībatayni
genitive خَطِيبَيْنِ
ḵaṭībayni
الْخَطِيبَيْنِ
al-ḵaṭībayni
خَطِيبَتَيْنِ
ḵaṭībatayni
الْخَطِيبَتَيْنِ
al-ḵaṭībatayni
plural masculine feminine
basic broken plural diptote sound feminine plural
indefinite definite indefinite definite
informal خُطَبَاء
ḵuṭabāʔ
الْخُطَبَاء
al-ḵuṭabāʔ
خَطِيبَات
ḵaṭībāt
الْخَطِيبَات
al-ḵaṭībāt
nominative خُطَبَاءُ
ḵuṭabāʔu
الْخُطَبَاءُ
al-ḵuṭabāʔu
خَطِيبَاتٌ
ḵaṭībātun
الْخَطِيبَاتُ
al-ḵaṭībātu
accusative خُطَبَاءَ
ḵuṭabāʔa
الْخُطَبَاءَ
al-ḵuṭabāʔa
خَطِيبَاتٍ
ḵaṭībātin
الْخَطِيبَاتِ
al-ḵaṭībāti
genitive خُطَبَاءَ
ḵuṭabāʔa
الْخُطَبَاءِ
al-ḵuṭabāʔi
خَطِيبَاتٍ
ḵaṭībātin
الْخَطِيبَاتِ
al-ḵaṭībāti

Descendants

  • Azerbaijani: xətib
  • Chagatai: خطیب
  • Indonesian: khatib
  • Ottoman Turkish: خطیب (hatîb)
  • Persian: خطیب (xatib)
  • Urdu: خطیب (xatīb)

Moroccan Arabic

Root
خ ط ب
1 term

Etymology

From Arabic خَطِيب (ḵaṭīb).

Pronunciation

  • IPA(key): /xa.tˤiːb/

Noun

خطيب • (ḵaṭībm (plural خطاب (ḵuṭtāb), feminine خطيبة (ḵaṭība))

  1. fiancé

South Levantine Arabic

Root
خ ط ب
4 terms

Etymology

From Arabic خَطِيب (ḵaṭīb).

Pronunciation

  • IPA(key): /xa.tˤiːb/, [xɑˈtˤiːb]
  • Audio (Ramallah):(file)

Noun

خطيب • (ḵaṭībm (plural خطباء (ḵuṭabāʔ), feminine خطيبة (ḵaṭībe))

  1. speaker, lecturer
  2. fiancé