رين
Arabic
Etymology 1
Noun
رَيْن • (rayn) m
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | رَيْن rayn |
الرَّيْن ar-rayn |
رَيْن rayn |
| nominative | رَيْنٌ raynun |
الرَّيْنُ ar-raynu |
رَيْنُ raynu |
| accusative | رَيْنًا raynan |
الرَّيْنَ ar-rayna |
رَيْنَ rayna |
| genitive | رَيْنٍ raynin |
الرَّيْنِ ar-rayni |
رَيْنِ rayni |
References
- Steingass, Francis Joseph (1884) “رين”, in The Student's Arabic–English Dictionary[1], London: W.H. Allen
Etymology 2
Verb
رَيْنَ • (rayna) (form I) /raj.na/
- second-person feminine plural imperative of رَأَى (raʔā)
Etymology 3
Verb
رِينَ • (rīna) (form I) /riː.na/
- third-person masculine singular past passive of رَانَ (rāna)