شأن
Arabic
| Root |
|---|
| ش ء ن (š ʔ n) |
| 1 term |
Noun
شَأْن • (šaʔn) m (plural شُؤُون (šuʔūn) or شِئَان (šiʔān))
- thing, matter, affair
- intention, purpose
- regard
- quality, nature, habit, disposition
- estimation, honor, dignity, rank
- will, pleasure
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | شَأْن šaʔn |
الشَّأْن aš-šaʔn |
شَأْن šaʔn |
| nominative | شَأْنٌ šaʔnun |
الشَّأْنُ aš-šaʔnu |
شَأْنُ šaʔnu |
| accusative | شَأْنًا šaʔnan |
الشَّأْنَ aš-šaʔna |
شَأْنَ šaʔna |
| genitive | شَأْنٍ šaʔnin |
الشَّأْنِ aš-šaʔni |
شَأْنِ šaʔni |
| dual | indefinite | definite | construct |
| informal | شَأْنَيْن šaʔnayn |
الشَّأْنَيْن aš-šaʔnayn |
شَأْنَيْ šaʔnay |
| nominative | شَأْنَانِ šaʔnāni |
الشَّأْنَانِ aš-šaʔnāni |
شَأْنَا šaʔnā |
| accusative | شَأْنَيْنِ šaʔnayni |
الشَّأْنَيْنِ aš-šaʔnayni |
شَأْنَيْ šaʔnay |
| genitive | شَأْنَيْنِ šaʔnayni |
الشَّأْنَيْنِ aš-šaʔnayni |
شَأْنَيْ šaʔnay |
| plural | basic broken plural triptote | ||
| indefinite | definite | construct | |
| informal | شُؤُون; شِئَان šuʔūn; šiʔān |
الشُّؤُون; الشِّئَان aš-šuʔūn; aš-šiʔān |
شُؤُون; شِئَان šuʔūn; šiʔān |
| nominative | شُؤُونٌ; شِئَانٌ šuʔūnun; šiʔānun |
الشُّؤُونُ; الشِّئَانُ aš-šuʔūnu; aš-šiʔānu |
شُؤُونُ; شِئَانُ šuʔūnu; šiʔānu |
| accusative | شُؤُونًا; شِئَانًا šuʔūnan; šiʔānan |
الشُّؤُونَ; الشِّئَانَ aš-šuʔūna; aš-šiʔāna |
شُؤُونَ; شِئَانَ šuʔūna; šiʔāna |
| genitive | شُؤُونٍ; شِئَانٍ šuʔūnin; šiʔānin |
الشُّؤُونِ; الشِّئَانِ aš-šuʔūni; aš-šiʔāni |
شُؤُونِ; شِئَانِ šuʔūni; šiʔāni |
Descendants
Noun
شَأْن • (šaʔn) m (plural شُؤُون (šuʔūn))
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | شَأْن šaʔn |
الشَّأْن aš-šaʔn |
شَأْن šaʔn |
| nominative | شَأْنٌ šaʔnun |
الشَّأْنُ aš-šaʔnu |
شَأْنُ šaʔnu |
| accusative | شَأْنًا šaʔnan |
الشَّأْنَ aš-šaʔna |
شَأْنَ šaʔna |
| genitive | شَأْنٍ šaʔnin |
الشَّأْنِ aš-šaʔni |
شَأْنِ šaʔni |
| dual | indefinite | definite | construct |
| informal | شَأْنَيْن šaʔnayn |
الشَّأْنَيْن aš-šaʔnayn |
شَأْنَيْ šaʔnay |
| nominative | شَأْنَانِ šaʔnāni |
الشَّأْنَانِ aš-šaʔnāni |
شَأْنَا šaʔnā |
| accusative | شَأْنَيْنِ šaʔnayni |
الشَّأْنَيْنِ aš-šaʔnayni |
شَأْنَيْ šaʔnay |
| genitive | شَأْنَيْنِ šaʔnayni |
الشَّأْنَيْنِ aš-šaʔnayni |
شَأْنَيْ šaʔnay |
| plural | basic broken plural triptote | ||
| indefinite | definite | construct | |
| informal | شُؤُون šuʔūn |
الشُّؤُون aš-šuʔūn |
شُؤُون šuʔūn |
| nominative | شُؤُونٌ šuʔūnun |
الشُّؤُونُ aš-šuʔūnu |
شُؤُونُ šuʔūnu |
| accusative | شُؤُونًا šuʔūnan |
الشُّؤُونَ aš-šuʔūna |
شُؤُونَ šuʔūna |
| genitive | شُؤُونٍ šuʔūnin |
الشُّؤُونِ aš-šuʔūni |
شُؤُونِ šuʔūni |
Noun
شَأْن • (šaʔn) m (plural أَشْؤُن (ʔašʔun) or شُؤْن (šuʔn))
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | شَأْن šaʔn |
الشَّأْن aš-šaʔn |
شَأْن šaʔn |
| nominative | شَأْنٌ šaʔnun |
الشَّأْنُ aš-šaʔnu |
شَأْنُ šaʔnu |
| accusative | شَأْنًا šaʔnan |
الشَّأْنَ aš-šaʔna |
شَأْنَ šaʔna |
| genitive | شَأْنٍ šaʔnin |
الشَّأْنِ aš-šaʔni |
شَأْنِ šaʔni |
| dual | indefinite | definite | construct |
| informal | شَأْنَيْن šaʔnayn |
الشَّأْنَيْن aš-šaʔnayn |
شَأْنَيْ šaʔnay |
| nominative | شَأْنَانِ šaʔnāni |
الشَّأْنَانِ aš-šaʔnāni |
شَأْنَا šaʔnā |
| accusative | شَأْنَيْنِ šaʔnayni |
الشَّأْنَيْنِ aš-šaʔnayni |
شَأْنَيْ šaʔnay |
| genitive | شَأْنَيْنِ šaʔnayni |
الشَّأْنَيْنِ aš-šaʔnayni |
شَأْنَيْ šaʔnay |
| plural | basic broken plural triptote | ||
| indefinite | definite | construct | |
| informal | أَشْؤُن; شُؤْن ʔašʔun; šuʔn |
الْأَشْؤُن; الشُّؤْن al-ʔašʔun; aš-šuʔn |
أَشْؤُن; شُؤْن ʔašʔun; šuʔn |
| nominative | أَشْؤُنٌ; شُؤْنٌ ʔašʔunun; šuʔnun |
الْأَشْؤُنُ; الشُّؤْنُ al-ʔašʔunu; aš-šuʔnu |
أَشْؤُنُ; شُؤْنُ ʔašʔunu; šuʔnu |
| accusative | أَشْؤُنًا; شُؤْنًا ʔašʔunan; šuʔnan |
الْأَشْؤُنَ; الشُّؤْنَ al-ʔašʔuna; aš-šuʔna |
أَشْؤُنَ; شُؤْنَ ʔašʔuna; šuʔna |
| genitive | أَشْؤُنٍ; شُؤْنٍ ʔašʔunin; šuʔnin |
الْأَشْؤُنِ; الشُّؤْنِ al-ʔašʔuni; aš-šuʔni |
أَشْؤُنِ; شُؤْنِ ʔašʔuni; šuʔni |
References
- Steingass, Francis Joseph (1884) “شأن”, in The Student's Arabic–English Dictionary[1], London: W.H. Allen
Verb
شَأْنَ • (šaʔna) (form I) /ʃaʔ.na/
- second-person feminine plural imperative of شَاءَ (šāʔa)