عاين

Arabic

Root
ع ي ن (ʕ y n)
11 terms

    Pronunciation

    • IPA(key): /ʕaː.ja.na/

    Verb

    عَايَنَ • (ʕāyana) III (non-past يُعَايِنُ (yuʕāyinu), verbal noun مُعَايَنَة (muʕāyana) or عِيَان (ʕiyān))

    1. (transitive) to view, to eye, to see with one's eyes, to examine, to inspect, to survey

    Conjugation

    Conjugation of عَايَنَ (III, sound, full passive, verbal nouns مُعَايَنَة, عِيَان)
    verbal noun
    الْمَصْدَر
    مُعَايَنَة, عِيَان
    muʕāyana, ʕiyān
    active participle
    اِسْم الْفَاعِل
    مُعَايِن
    muʕāyin
    passive participle
    اِسْم الْمَفْعُول
    مُعَايَن
    muʕāyan
    active voice
    الْفِعْل الْمَعْلُوم
    singular
    الْمُفْرَد
    dual
    الْمُثَنَّى
    plural
    الْجَمْع
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    past (perfect) indicative
    الْمَاضِي
    m عَايَنْتُ
    ʕāyantu
    عَايَنْتَ
    ʕāyanta
    عَايَنَ
    ʕāyana
    عَايَنْتُمَا
    ʕāyantumā
    عَايَنَا
    ʕāyanā
    عَايَنَّا
    ʕāyannā
    عَايَنْتُمْ
    ʕāyantum
    عَايَنُوا
    ʕāyanū
    f عَايَنْتِ
    ʕāyanti
    عَايَنَتْ
    ʕāyanat
    عَايَنَتَا
    ʕāyanatā
    عَايَنْتُنَّ
    ʕāyantunna
    عَايَنَّ
    ʕāyanna
    non-past (imperfect) indicative
    الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
    m أُعَايِنُ
    ʔuʕāyinu
    تُعَايِنُ
    tuʕāyinu
    يُعَايِنُ
    yuʕāyinu
    تُعَايِنَانِ
    tuʕāyināni
    يُعَايِنَانِ
    yuʕāyināni
    نُعَايِنُ
    nuʕāyinu
    تُعَايِنُونَ
    tuʕāyinūna
    يُعَايِنُونَ
    yuʕāyinūna
    f تُعَايِنِينَ
    tuʕāyinīna
    تُعَايِنُ
    tuʕāyinu
    تُعَايِنَانِ
    tuʕāyināni
    تُعَايِنَّ
    tuʕāyinna
    يُعَايِنَّ
    yuʕāyinna
    subjunctive
    الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
    m أُعَايِنَ
    ʔuʕāyina
    تُعَايِنَ
    tuʕāyina
    يُعَايِنَ
    yuʕāyina
    تُعَايِنَا
    tuʕāyinā
    يُعَايِنَا
    yuʕāyinā
    نُعَايِنَ
    nuʕāyina
    تُعَايِنُوا
    tuʕāyinū
    يُعَايِنُوا
    yuʕāyinū
    f تُعَايِنِي
    tuʕāyinī
    تُعَايِنَ
    tuʕāyina
    تُعَايِنَا
    tuʕāyinā
    تُعَايِنَّ
    tuʕāyinna
    يُعَايِنَّ
    yuʕāyinna
    jussive
    الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
    m أُعَايِنْ
    ʔuʕāyin
    تُعَايِنْ
    tuʕāyin
    يُعَايِنْ
    yuʕāyin
    تُعَايِنَا
    tuʕāyinā
    يُعَايِنَا
    yuʕāyinā
    نُعَايِنْ
    nuʕāyin
    تُعَايِنُوا
    tuʕāyinū
    يُعَايِنُوا
    yuʕāyinū
    f تُعَايِنِي
    tuʕāyinī
    تُعَايِنْ
    tuʕāyin
    تُعَايِنَا
    tuʕāyinā
    تُعَايِنَّ
    tuʕāyinna
    يُعَايِنَّ
    yuʕāyinna
    imperative
    الْأَمْر
    m عَايِنْ
    ʕāyin
    عَايِنَا
    ʕāyinā
    عَايِنُوا
    ʕāyinū
    f عَايِنِي
    ʕāyinī
    عَايِنَّ
    ʕāyinna
    passive voice
    الْفِعْل الْمَجْهُول
    singular
    الْمُفْرَد
    dual
    الْمُثَنَّى
    plural
    الْجَمْع
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    past (perfect) indicative
    الْمَاضِي
    m عُويِنْتُ
    ʕūyintu
    عُويِنْتَ
    ʕūyinta
    عُويِنَ
    ʕūyina
    عُويِنْتُمَا
    ʕūyintumā
    عُويِنَا
    ʕūyinā
    عُويِنَّا
    ʕūyinnā
    عُويِنْتُمْ
    ʕūyintum
    عُويِنُوا
    ʕūyinū
    f عُويِنْتِ
    ʕūyinti
    عُويِنَتْ
    ʕūyinat
    عُويِنَتَا
    ʕūyinatā
    عُويِنْتُنَّ
    ʕūyintunna
    عُويِنَّ
    ʕūyinna
    non-past (imperfect) indicative
    الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
    m أُعَايَنُ
    ʔuʕāyanu
    تُعَايَنُ
    tuʕāyanu
    يُعَايَنُ
    yuʕāyanu
    تُعَايَنَانِ
    tuʕāyanāni
    يُعَايَنَانِ
    yuʕāyanāni
    نُعَايَنُ
    nuʕāyanu
    تُعَايَنُونَ
    tuʕāyanūna
    يُعَايَنُونَ
    yuʕāyanūna
    f تُعَايَنِينَ
    tuʕāyanīna
    تُعَايَنُ
    tuʕāyanu
    تُعَايَنَانِ
    tuʕāyanāni
    تُعَايَنَّ
    tuʕāyanna
    يُعَايَنَّ
    yuʕāyanna
    subjunctive
    الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
    m أُعَايَنَ
    ʔuʕāyana
    تُعَايَنَ
    tuʕāyana
    يُعَايَنَ
    yuʕāyana
    تُعَايَنَا
    tuʕāyanā
    يُعَايَنَا
    yuʕāyanā
    نُعَايَنَ
    nuʕāyana
    تُعَايَنُوا
    tuʕāyanū
    يُعَايَنُوا
    yuʕāyanū
    f تُعَايَنِي
    tuʕāyanī
    تُعَايَنَ
    tuʕāyana
    تُعَايَنَا
    tuʕāyanā
    تُعَايَنَّ
    tuʕāyanna
    يُعَايَنَّ
    yuʕāyanna
    jussive
    الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
    m أُعَايَنْ
    ʔuʕāyan
    تُعَايَنْ
    tuʕāyan
    يُعَايَنْ
    yuʕāyan
    تُعَايَنَا
    tuʕāyanā
    يُعَايَنَا
    yuʕāyanā
    نُعَايَنْ
    nuʕāyan
    تُعَايَنُوا
    tuʕāyanū
    يُعَايَنُوا
    yuʕāyanū
    f تُعَايَنِي
    tuʕāyanī
    تُعَايَنْ
    tuʕāyan
    تُعَايَنَا
    tuʕāyanā
    تُعَايَنَّ
    tuʕāyanna
    يُعَايَنَّ
    yuʕāyanna

    Moroccan Arabic

    Root
    ع ي ن
    2 terms

    Etymology

    From Arabic عَايَنَ (ʕāyana, to view, to see with one's eyes).

    Pronunciation

    • IPA(key): /ʕaː.jan/

    Verb

    عاين • (ʕāyan) III (non-past يعاين (yʕāyan))

    1. (transitive, intransitive) to wait
      Synonyms: اتسنى (tsanna), استنى (stanna), سانى (sāna), ساين (sāyan)

    Conjugation

    Conjugation of عاين
    singular plural
    1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
    past m عاينت (ʕāyant) عاينتي (ʕāyanti) عاين (ʕāyan) عايننا (ʕāyanna) عاينتوا (ʕāyantu) عاينوا (ʕāynu)
    f عاينت (ʕāynāt)
    non-past m نعاين (nʕāyan) تعاين (tʕāyan) يعاين (yʕāyan) نعاينوا (nʕāynu) تعاينوا (tʕāynu) يعاينوا (yʕāynu)
    f تعايني (tʕāyni) تعاين (tʕāyan)
    imperative m عاين (ʕāyan) عاينوا (ʕāynu)
    f عايني (ʕāyni)