غرور
Arabic
| Root |
|---|
| غ ر ر (ḡ r r) |
| 8 terms |
Etymology
Verbal noun of غَرَّ (ḡarra).
Pronunciation
- IPA(key): /ɣu.ruːr/
- Rhymes: -uːr
Noun
غُرُور • (ḡurūr) m
- verbal noun of غَرَّ (ḡarra) (form I)
- cockiness, vanity, pretension
- Synonyms: see Thesaurus:كبرياء
- deception, delusion
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | غُرُور ḡurūr |
الْغُرُور al-ḡurūr |
غُرُور ḡurūr |
| nominative | غُرُورٌ ḡurūrun |
الْغُرُورُ al-ḡurūru |
غُرُورُ ḡurūru |
| accusative | غُرُورًا ḡurūran |
الْغُرُورَ al-ḡurūra |
غُرُورَ ḡurūra |
| genitive | غُرُورٍ ḡurūrin |
الْغُرُورِ al-ḡurūri |
غُرُورِ ḡurūri |
Descendants
- → Azerbaijani: qürur
- → Bashkir: ғорур (ğorur)
- → Hindi: ग़ुरूर (ġurūr)
- → Ottoman Turkish: غرور (gurur)
- → Persian: غرور
- → Swahili: ghururi
- → Urdu: غرور
- → Uyghur: غۇرۇر (ghurur)
- → Uzbek: gʻurur
Ottoman Turkish
Etymology
Borrowed from Arabic غُرُور (ḡurūr).
Noun
غرور • (gurur) (definite accusative غروری (gururu), plural غرورلر (gururlar))
- pride, haughtiness, conceit, arrogance, superciliousness, presumptuousness, an unreasonable overestimation of one's own superiority
Derived terms
- خواب غرور (hab-ı gurur, “presumption”)
- غرور ایتمك (gurur etmek, “to be blind with arrogance”)
- غرور جوانی (gurur-ı civânî, “the arrogance of youth”)
- غرورلو (gururlu, “arrogant, over-confident”)
Descendants
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007) “gurur”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 1784
- Devellioğlu, Ferit (1962) “gurûr”, in Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat[1] (in Turkish), Istanbul: Türk Dil Kurumu, page 352
- Kélékian, Diran (1911) “غرور”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 872
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Superbia”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[3], Vienna, column 1629
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “غرور”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[4], Vienna, column 3397
- Nişanyan, Sevan (2002–) “gurur”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “غرور”, in A Turkish and English Lexicon[5], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1342
Persian
Etymology
Borrowed from Arabic غُرُور (ḡurūr).
Pronunciation
- (Classical Persian) IPA(key): /ɣu.ˈɾuːɾ/
- (Dari, formal) IPA(key): [ɣʊ.ɾuːɾ]
- (Iran, formal) IPA(key): [qo.ɹuːɹ]
- (Tajik, formal) IPA(key): [ʁu.ɾuɾ]
| Readings | |
|---|---|
| Classical reading? | ġurūr |
| Dari reading? | ġurūr |
| Iranian reading? | ġorur |
| Tajik reading? | ġurur |
Noun
غرور • (ġurūr / ġorur) (Tajik spelling ғурур)
Urdu
Etymology
Borrowed from Persian غرور, from Arabic غُرُور (ḡurūr).
Pronunciation
- (Standard Urdu) IPA(key): /ɣʊ.ɾuːɾ/
Noun
غُرُور • (ġurūr) m (Hindi spelling ग़ुरूर)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| direct | غُرُور (ġurūr) | غُرُور (ġurūr) |
| oblique | غُرُور (ġurūr) | غُرُوروں (ġurūrõ) |
| vocative | غُرُور (ġurūr) | غُرُورو (ġurūro) |