غفر

Arabic

Etymology 1

    Root
    غ ف ر (ḡ f r)
    11 terms

    Pronunciation 1

    • IPA(key): /ɣa.fa.ra/

    Verb

    غَفَرَ • (ḡafara) I (non-past يَغْفِرُ (yaḡfiru), verbal noun غَفْر (ḡafr) or مَغْفِرَة (maḡfira) or غُفْرَان (ḡufrān))

    1. to forgive, to excuse, to pardon [with لِ (li) ‘someone’ and accusative ‘offence’]
      • 609–632 CE, Qur'an, 3:193:
        رَّبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًا يُنَادِي لِلْإِيمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا ۚ رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ
        rrabbanā ʔinnanā samiʕnā munādiyan yunādī lilʔīmāni ʔan ʔāminū birabbikum faʔāmannā rabbanā fāḡfir lanā ḏunūbanā wakaffir ʕannā sayyiʔātinā watawaffanā maʕa l-ʔabrāri
        Our Lord! we have heard a [sincere] caller calling us to faith [who enjoined upon us:] “Believe in your Lord!” - and we have [thus] believed. Our Lord! [as such,] forgive us for our sins, and wipe out from our [records] our bad deeds, and [let it be that our lives be] completed [whilst we are in such a state that will cause us to be resurrected] alongside the steadfast.
    Conjugation
    Conjugation of غَفَرَ (I, sound, a ~ i, full passive, verbal nouns غَفْر, مَغْفِرَة, غُفْرَان)
    verbal noun
    الْمَصْدَر
    غَفْر, مَغْفِرَة, غُفْرَان
    ḡafr, maḡfira, ḡufrān
    active participle
    اِسْم الْفَاعِل
    غَافِر
    ḡāfir
    passive participle
    اِسْم الْمَفْعُول
    مَغْفُور
    maḡfūr
    active voice
    الْفِعْل الْمَعْلُوم
    singular
    الْمُفْرَد
    dual
    الْمُثَنَّى
    plural
    الْجَمْع
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    past (perfect) indicative
    الْمَاضِي
    m غَفَرْتُ
    ḡafartu
    غَفَرْتَ
    ḡafarta
    غَفَرَ
    ḡafara
    غَفَرْتُمَا
    ḡafartumā
    غَفَرَا
    ḡafarā
    غَفَرْنَا
    ḡafarnā
    غَفَرْتُمْ
    ḡafartum
    غَفَرُوا
    ḡafarū
    f غَفَرْتِ
    ḡafarti
    غَفَرَتْ
    ḡafarat
    غَفَرَتَا
    ḡafaratā
    غَفَرْتُنَّ
    ḡafartunna
    غَفَرْنَ
    ḡafarna
    non-past (imperfect) indicative
    الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
    m أَغْفِرُ
    ʔaḡfiru
    تَغْفِرُ
    taḡfiru
    يَغْفِرُ
    yaḡfiru
    تَغْفِرَانِ
    taḡfirāni
    يَغْفِرَانِ
    yaḡfirāni
    نَغْفِرُ
    naḡfiru
    تَغْفِرُونَ
    taḡfirūna
    يَغْفِرُونَ
    yaḡfirūna
    f تَغْفِرِينَ
    taḡfirīna
    تَغْفِرُ
    taḡfiru
    تَغْفِرَانِ
    taḡfirāni
    تَغْفِرْنَ
    taḡfirna
    يَغْفِرْنَ
    yaḡfirna
    subjunctive
    الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
    m أَغْفِرَ
    ʔaḡfira
    تَغْفِرَ
    taḡfira
    يَغْفِرَ
    yaḡfira
    تَغْفِرَا
    taḡfirā
    يَغْفِرَا
    yaḡfirā
    نَغْفِرَ
    naḡfira
    تَغْفِرُوا
    taḡfirū
    يَغْفِرُوا
    yaḡfirū
    f تَغْفِرِي
    taḡfirī
    تَغْفِرَ
    taḡfira
    تَغْفِرَا
    taḡfirā
    تَغْفِرْنَ
    taḡfirna
    يَغْفِرْنَ
    yaḡfirna
    jussive
    الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
    m أَغْفِرْ
    ʔaḡfir
    تَغْفِرْ
    taḡfir
    يَغْفِرْ
    yaḡfir
    تَغْفِرَا
    taḡfirā
    يَغْفِرَا
    yaḡfirā
    نَغْفِرْ
    naḡfir
    تَغْفِرُوا
    taḡfirū
    يَغْفِرُوا
    yaḡfirū
    f تَغْفِرِي
    taḡfirī
    تَغْفِرْ
    taḡfir
    تَغْفِرَا
    taḡfirā
    تَغْفِرْنَ
    taḡfirna
    يَغْفِرْنَ
    yaḡfirna
    imperative
    الْأَمْر
    m اِغْفِرْ
    iḡfir
    اِغْفِرَا
    iḡfirā
    اِغْفِرُوا
    iḡfirū
    f اِغْفِرِي
    iḡfirī
    اِغْفِرْنَ
    iḡfirna
    passive voice
    الْفِعْل الْمَجْهُول
    singular
    الْمُفْرَد
    dual
    الْمُثَنَّى
    plural
    الْجَمْع
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    past (perfect) indicative
    الْمَاضِي
    m غُفِرْتُ
    ḡufirtu
    غُفِرْتَ
    ḡufirta
    غُفِرَ
    ḡufira
    غُفِرْتُمَا
    ḡufirtumā
    غُفِرَا
    ḡufirā
    غُفِرْنَا
    ḡufirnā
    غُفِرْتُمْ
    ḡufirtum
    غُفِرُوا
    ḡufirū
    f غُفِرْتِ
    ḡufirti
    غُفِرَتْ
    ḡufirat
    غُفِرَتَا
    ḡufiratā
    غُفِرْتُنَّ
    ḡufirtunna
    غُفِرْنَ
    ḡufirna
    non-past (imperfect) indicative
    الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
    m أُغْفَرُ
    ʔuḡfaru
    تُغْفَرُ
    tuḡfaru
    يُغْفَرُ
    yuḡfaru
    تُغْفَرَانِ
    tuḡfarāni
    يُغْفَرَانِ
    yuḡfarāni
    نُغْفَرُ
    nuḡfaru
    تُغْفَرُونَ
    tuḡfarūna
    يُغْفَرُونَ
    yuḡfarūna
    f تُغْفَرِينَ
    tuḡfarīna
    تُغْفَرُ
    tuḡfaru
    تُغْفَرَانِ
    tuḡfarāni
    تُغْفَرْنَ
    tuḡfarna
    يُغْفَرْنَ
    yuḡfarna
    subjunctive
    الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
    m أُغْفَرَ
    ʔuḡfara
    تُغْفَرَ
    tuḡfara
    يُغْفَرَ
    yuḡfara
    تُغْفَرَا
    tuḡfarā
    يُغْفَرَا
    yuḡfarā
    نُغْفَرَ
    nuḡfara
    تُغْفَرُوا
    tuḡfarū
    يُغْفَرُوا
    yuḡfarū
    f تُغْفَرِي
    tuḡfarī
    تُغْفَرَ
    tuḡfara
    تُغْفَرَا
    tuḡfarā
    تُغْفَرْنَ
    tuḡfarna
    يُغْفَرْنَ
    yuḡfarna
    jussive
    الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
    m أُغْفَرْ
    ʔuḡfar
    تُغْفَرْ
    tuḡfar
    يُغْفَرْ
    yuḡfar
    تُغْفَرَا
    tuḡfarā
    يُغْفَرَا
    yuḡfarā
    نُغْفَرْ
    nuḡfar
    تُغْفَرُوا
    tuḡfarū
    يُغْفَرُوا
    yuḡfarū
    f تُغْفَرِي
    tuḡfarī
    تُغْفَرْ
    tuḡfar
    تُغْفَرَا
    tuḡfarā
    تُغْفَرْنَ
    tuḡfarna
    يُغْفَرْنَ
    yuḡfarna

    Verb

    غَفَرَ • (ḡafara) I (non-past يَغْفِرُ (yaḡfiru), verbal noun غَفْر (ḡafr))

    1. to cover
    Conjugation
    Conjugation of غَفَرَ (I, sound, a ~ i, full passive, verbal noun غَفْر)
    verbal noun
    الْمَصْدَر
    غَفْر
    ḡafr
    active participle
    اِسْم الْفَاعِل
    غَافِر
    ḡāfir
    passive participle
    اِسْم الْمَفْعُول
    مَغْفُور
    maḡfūr
    active voice
    الْفِعْل الْمَعْلُوم
    singular
    الْمُفْرَد
    dual
    الْمُثَنَّى
    plural
    الْجَمْع
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    past (perfect) indicative
    الْمَاضِي
    m غَفَرْتُ
    ḡafartu
    غَفَرْتَ
    ḡafarta
    غَفَرَ
    ḡafara
    غَفَرْتُمَا
    ḡafartumā
    غَفَرَا
    ḡafarā
    غَفَرْنَا
    ḡafarnā
    غَفَرْتُمْ
    ḡafartum
    غَفَرُوا
    ḡafarū
    f غَفَرْتِ
    ḡafarti
    غَفَرَتْ
    ḡafarat
    غَفَرَتَا
    ḡafaratā
    غَفَرْتُنَّ
    ḡafartunna
    غَفَرْنَ
    ḡafarna
    non-past (imperfect) indicative
    الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
    m أَغْفِرُ
    ʔaḡfiru
    تَغْفِرُ
    taḡfiru
    يَغْفِرُ
    yaḡfiru
    تَغْفِرَانِ
    taḡfirāni
    يَغْفِرَانِ
    yaḡfirāni
    نَغْفِرُ
    naḡfiru
    تَغْفِرُونَ
    taḡfirūna
    يَغْفِرُونَ
    yaḡfirūna
    f تَغْفِرِينَ
    taḡfirīna
    تَغْفِرُ
    taḡfiru
    تَغْفِرَانِ
    taḡfirāni
    تَغْفِرْنَ
    taḡfirna
    يَغْفِرْنَ
    yaḡfirna
    subjunctive
    الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
    m أَغْفِرَ
    ʔaḡfira
    تَغْفِرَ
    taḡfira
    يَغْفِرَ
    yaḡfira
    تَغْفِرَا
    taḡfirā
    يَغْفِرَا
    yaḡfirā
    نَغْفِرَ
    naḡfira
    تَغْفِرُوا
    taḡfirū
    يَغْفِرُوا
    yaḡfirū
    f تَغْفِرِي
    taḡfirī
    تَغْفِرَ
    taḡfira
    تَغْفِرَا
    taḡfirā
    تَغْفِرْنَ
    taḡfirna
    يَغْفِرْنَ
    yaḡfirna
    jussive
    الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
    m أَغْفِرْ
    ʔaḡfir
    تَغْفِرْ
    taḡfir
    يَغْفِرْ
    yaḡfir
    تَغْفِرَا
    taḡfirā
    يَغْفِرَا
    yaḡfirā
    نَغْفِرْ
    naḡfir
    تَغْفِرُوا
    taḡfirū
    يَغْفِرُوا
    yaḡfirū
    f تَغْفِرِي
    taḡfirī
    تَغْفِرْ
    taḡfir
    تَغْفِرَا
    taḡfirā
    تَغْفِرْنَ
    taḡfirna
    يَغْفِرْنَ
    yaḡfirna
    imperative
    الْأَمْر
    m اِغْفِرْ
    iḡfir
    اِغْفِرَا
    iḡfirā
    اِغْفِرُوا
    iḡfirū
    f اِغْفِرِي
    iḡfirī
    اِغْفِرْنَ
    iḡfirna
    passive voice
    الْفِعْل الْمَجْهُول
    singular
    الْمُفْرَد
    dual
    الْمُثَنَّى
    plural
    الْجَمْع
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    past (perfect) indicative
    الْمَاضِي
    m غُفِرْتُ
    ḡufirtu
    غُفِرْتَ
    ḡufirta
    غُفِرَ
    ḡufira
    غُفِرْتُمَا
    ḡufirtumā
    غُفِرَا
    ḡufirā
    غُفِرْنَا
    ḡufirnā
    غُفِرْتُمْ
    ḡufirtum
    غُفِرُوا
    ḡufirū
    f غُفِرْتِ
    ḡufirti
    غُفِرَتْ
    ḡufirat
    غُفِرَتَا
    ḡufiratā
    غُفِرْتُنَّ
    ḡufirtunna
    غُفِرْنَ
    ḡufirna
    non-past (imperfect) indicative
    الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
    m أُغْفَرُ
    ʔuḡfaru
    تُغْفَرُ
    tuḡfaru
    يُغْفَرُ
    yuḡfaru
    تُغْفَرَانِ
    tuḡfarāni
    يُغْفَرَانِ
    yuḡfarāni
    نُغْفَرُ
    nuḡfaru
    تُغْفَرُونَ
    tuḡfarūna
    يُغْفَرُونَ
    yuḡfarūna
    f تُغْفَرِينَ
    tuḡfarīna
    تُغْفَرُ
    tuḡfaru
    تُغْفَرَانِ
    tuḡfarāni
    تُغْفَرْنَ
    tuḡfarna
    يُغْفَرْنَ
    yuḡfarna
    subjunctive
    الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
    m أُغْفَرَ
    ʔuḡfara
    تُغْفَرَ
    tuḡfara
    يُغْفَرَ
    yuḡfara
    تُغْفَرَا
    tuḡfarā
    يُغْفَرَا
    yuḡfarā
    نُغْفَرَ
    nuḡfara
    تُغْفَرُوا
    tuḡfarū
    يُغْفَرُوا
    yuḡfarū
    f تُغْفَرِي
    tuḡfarī
    تُغْفَرَ
    tuḡfara
    تُغْفَرَا
    tuḡfarā
    تُغْفَرْنَ
    tuḡfarna
    يُغْفَرْنَ
    yuḡfarna
    jussive
    الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
    m أُغْفَرْ
    ʔuḡfar
    تُغْفَرْ
    tuḡfar
    يُغْفَرْ
    yuḡfar
    تُغْفَرَا
    tuḡfarā
    يُغْفَرَا
    yuḡfarā
    نُغْفَرْ
    nuḡfar
    تُغْفَرُوا
    tuḡfarū
    يُغْفَرُوا
    yuḡfarū
    f تُغْفَرِي
    tuḡfarī
    تُغْفَرْ
    tuḡfar
    تُغْفَرَا
    tuḡfarā
    تُغْفَرْنَ
    tuḡfarna
    يُغْفَرْنَ
    yuḡfarna

    Pronunciation 2

    • IPA(key): /ɣaf.fa.ra/

    Verb

    غَفَّرَ • (ḡaffara) II (non-past يُغَفِّرُ (yuḡaffiru), verbal noun تَغْفِير (taḡfīr))

    1. to wear a surplice
    2. to guard, cover
    3. to pardon, forgive
    4. to attach an indulgence (to a rosary)
    Conjugation
    Conjugation of غَفَّرَ (II, sound, full passive, verbal noun تَغْفِير)
    verbal noun
    الْمَصْدَر
    تَغْفِير
    taḡfīr
    active participle
    اِسْم الْفَاعِل
    مُغَفِّر
    muḡaffir
    passive participle
    اِسْم الْمَفْعُول
    مُغَفَّر
    muḡaffar
    active voice
    الْفِعْل الْمَعْلُوم
    singular
    الْمُفْرَد
    dual
    الْمُثَنَّى
    plural
    الْجَمْع
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    past (perfect) indicative
    الْمَاضِي
    m غَفَّرْتُ
    ḡaffartu
    غَفَّرْتَ
    ḡaffarta
    غَفَّرَ
    ḡaffara
    غَفَّرْتُمَا
    ḡaffartumā
    غَفَّرَا
    ḡaffarā
    غَفَّرْنَا
    ḡaffarnā
    غَفَّرْتُمْ
    ḡaffartum
    غَفَّرُوا
    ḡaffarū
    f غَفَّرْتِ
    ḡaffarti
    غَفَّرَتْ
    ḡaffarat
    غَفَّرَتَا
    ḡaffaratā
    غَفَّرْتُنَّ
    ḡaffartunna
    غَفَّرْنَ
    ḡaffarna
    non-past (imperfect) indicative
    الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
    m أُغَفِّرُ
    ʔuḡaffiru
    تُغَفِّرُ
    tuḡaffiru
    يُغَفِّرُ
    yuḡaffiru
    تُغَفِّرَانِ
    tuḡaffirāni
    يُغَفِّرَانِ
    yuḡaffirāni
    نُغَفِّرُ
    nuḡaffiru
    تُغَفِّرُونَ
    tuḡaffirūna
    يُغَفِّرُونَ
    yuḡaffirūna
    f تُغَفِّرِينَ
    tuḡaffirīna
    تُغَفِّرُ
    tuḡaffiru
    تُغَفِّرَانِ
    tuḡaffirāni
    تُغَفِّرْنَ
    tuḡaffirna
    يُغَفِّرْنَ
    yuḡaffirna
    subjunctive
    الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
    m أُغَفِّرَ
    ʔuḡaffira
    تُغَفِّرَ
    tuḡaffira
    يُغَفِّرَ
    yuḡaffira
    تُغَفِّرَا
    tuḡaffirā
    يُغَفِّرَا
    yuḡaffirā
    نُغَفِّرَ
    nuḡaffira
    تُغَفِّرُوا
    tuḡaffirū
    يُغَفِّرُوا
    yuḡaffirū
    f تُغَفِّرِي
    tuḡaffirī
    تُغَفِّرَ
    tuḡaffira
    تُغَفِّرَا
    tuḡaffirā
    تُغَفِّرْنَ
    tuḡaffirna
    يُغَفِّرْنَ
    yuḡaffirna
    jussive
    الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
    m أُغَفِّرْ
    ʔuḡaffir
    تُغَفِّرْ
    tuḡaffir
    يُغَفِّرْ
    yuḡaffir
    تُغَفِّرَا
    tuḡaffirā
    يُغَفِّرَا
    yuḡaffirā
    نُغَفِّرْ
    nuḡaffir
    تُغَفِّرُوا
    tuḡaffirū
    يُغَفِّرُوا
    yuḡaffirū
    f تُغَفِّرِي
    tuḡaffirī
    تُغَفِّرْ
    tuḡaffir
    تُغَفِّرَا
    tuḡaffirā
    تُغَفِّرْنَ
    tuḡaffirna
    يُغَفِّرْنَ
    yuḡaffirna
    imperative
    الْأَمْر
    m غَفِّرْ
    ḡaffir
    غَفِّرَا
    ḡaffirā
    غَفِّرُوا
    ḡaffirū
    f غَفِّرِي
    ḡaffirī
    غَفِّرْنَ
    ḡaffirna
    passive voice
    الْفِعْل الْمَجْهُول
    singular
    الْمُفْرَد
    dual
    الْمُثَنَّى
    plural
    الْجَمْع
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    past (perfect) indicative
    الْمَاضِي
    m غُفِّرْتُ
    ḡuffirtu
    غُفِّرْتَ
    ḡuffirta
    غُفِّرَ
    ḡuffira
    غُفِّرْتُمَا
    ḡuffirtumā
    غُفِّرَا
    ḡuffirā
    غُفِّرْنَا
    ḡuffirnā
    غُفِّرْتُمْ
    ḡuffirtum
    غُفِّرُوا
    ḡuffirū
    f غُفِّرْتِ
    ḡuffirti
    غُفِّرَتْ
    ḡuffirat
    غُفِّرَتَا
    ḡuffiratā
    غُفِّرْتُنَّ
    ḡuffirtunna
    غُفِّرْنَ
    ḡuffirna
    non-past (imperfect) indicative
    الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
    m أُغَفَّرُ
    ʔuḡaffaru
    تُغَفَّرُ
    tuḡaffaru
    يُغَفَّرُ
    yuḡaffaru
    تُغَفَّرَانِ
    tuḡaffarāni
    يُغَفَّرَانِ
    yuḡaffarāni
    نُغَفَّرُ
    nuḡaffaru
    تُغَفَّرُونَ
    tuḡaffarūna
    يُغَفَّرُونَ
    yuḡaffarūna
    f تُغَفَّرِينَ
    tuḡaffarīna
    تُغَفَّرُ
    tuḡaffaru
    تُغَفَّرَانِ
    tuḡaffarāni
    تُغَفَّرْنَ
    tuḡaffarna
    يُغَفَّرْنَ
    yuḡaffarna
    subjunctive
    الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
    m أُغَفَّرَ
    ʔuḡaffara
    تُغَفَّرَ
    tuḡaffara
    يُغَفَّرَ
    yuḡaffara
    تُغَفَّرَا
    tuḡaffarā
    يُغَفَّرَا
    yuḡaffarā
    نُغَفَّرَ
    nuḡaffara
    تُغَفَّرُوا
    tuḡaffarū
    يُغَفَّرُوا
    yuḡaffarū
    f تُغَفَّرِي
    tuḡaffarī
    تُغَفَّرَ
    tuḡaffara
    تُغَفَّرَا
    tuḡaffarā
    تُغَفَّرْنَ
    tuḡaffarna
    يُغَفَّرْنَ
    yuḡaffarna
    jussive
    الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
    m أُغَفَّرْ
    ʔuḡaffar
    تُغَفَّرْ
    tuḡaffar
    يُغَفَّرْ
    yuḡaffar
    تُغَفَّرَا
    tuḡaffarā
    يُغَفَّرَا
    yuḡaffarā
    نُغَفَّرْ
    nuḡaffar
    تُغَفَّرُوا
    tuḡaffarū
    يُغَفَّرُوا
    yuḡaffarū
    f تُغَفَّرِي
    tuḡaffarī
    تُغَفَّرْ
    tuḡaffar
    تُغَفَّرَا
    tuḡaffarā
    تُغَفَّرْنَ
    tuḡaffarna
    يُغَفَّرْنَ
    yuḡaffarna

    Etymology 2

    Noun

    غَفْر • (ḡafrm

    1. verbal noun of غَفَرَ (ḡafara) (form I)
    Declension
    Declension of noun غَفْر (ḡafr)
    singular basic singular triptote
    indefinite definite construct
    informal غَفْر
    ḡafr
    الْغَفْر
    al-ḡafr
    غَفْر
    ḡafr
    nominative غَفْرٌ
    ḡafrun
    الْغَفْرُ
    al-ḡafru
    غَفْرُ
    ḡafru
    accusative غَفْرًا
    ḡafran
    الْغَفْرَ
    al-ḡafra
    غَفْرَ
    ḡafra
    genitive غَفْرٍ
    ḡafrin
    الْغَفْرِ
    al-ḡafri
    غَفْرِ
    ḡafri