قابل

See also: قاتل

Arabic

Etymology 1

    Root
    ق ب ل (q b l)
    22 terms

    Pronunciation

    • IPA(key): /qaː.ba.la/
    • Audio:(file)

    Verb

    قَابَلَ • (qābala) III (non-past يُقَابِلُ (yuqābilu), verbal noun مُقَابَلَة (muqābala))

    1. to stand exactly opposite, to be opposite, to be face to face
    2. to confront, to face, to counter
    3. to meet, to encounter, to visit, to call on
    4. to interview, to grant an audience, to receive in audience
    5. to repay, to return
    6. to compare, to collate
    Conjugation
    Conjugation of قَابَلَ (III, sound, full passive, verbal noun مُقَابَلَة)
    verbal noun
    الْمَصْدَر
    مُقَابَلَة
    muqābala
    active participle
    اِسْم الْفَاعِل
    مُقَابِل
    muqābil
    passive participle
    اِسْم الْمَفْعُول
    مُقَابَل
    muqābal
    active voice
    الْفِعْل الْمَعْلُوم
    singular
    الْمُفْرَد
    dual
    الْمُثَنَّى
    plural
    الْجَمْع
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    past (perfect) indicative
    الْمَاضِي
    m قَابَلْتُ
    qābaltu
    قَابَلْتَ
    qābalta
    قَابَلَ
    qābala
    قَابَلْتُمَا
    qābaltumā
    قَابَلَا
    qābalā
    قَابَلْنَا
    qābalnā
    قَابَلْتُمْ
    qābaltum
    قَابَلُوا
    qābalū
    f قَابَلْتِ
    qābalti
    قَابَلَتْ
    qābalat
    قَابَلَتَا
    qābalatā
    قَابَلْتُنَّ
    qābaltunna
    قَابَلْنَ
    qābalna
    non-past (imperfect) indicative
    الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
    m أُقَابِلُ
    ʔuqābilu
    تُقَابِلُ
    tuqābilu
    يُقَابِلُ
    yuqābilu
    تُقَابِلَانِ
    tuqābilāni
    يُقَابِلَانِ
    yuqābilāni
    نُقَابِلُ
    nuqābilu
    تُقَابِلُونَ
    tuqābilūna
    يُقَابِلُونَ
    yuqābilūna
    f تُقَابِلِينَ
    tuqābilīna
    تُقَابِلُ
    tuqābilu
    تُقَابِلَانِ
    tuqābilāni
    تُقَابِلْنَ
    tuqābilna
    يُقَابِلْنَ
    yuqābilna
    subjunctive
    الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
    m أُقَابِلَ
    ʔuqābila
    تُقَابِلَ
    tuqābila
    يُقَابِلَ
    yuqābila
    تُقَابِلَا
    tuqābilā
    يُقَابِلَا
    yuqābilā
    نُقَابِلَ
    nuqābila
    تُقَابِلُوا
    tuqābilū
    يُقَابِلُوا
    yuqābilū
    f تُقَابِلِي
    tuqābilī
    تُقَابِلَ
    tuqābila
    تُقَابِلَا
    tuqābilā
    تُقَابِلْنَ
    tuqābilna
    يُقَابِلْنَ
    yuqābilna
    jussive
    الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
    m أُقَابِلْ
    ʔuqābil
    تُقَابِلْ
    tuqābil
    يُقَابِلْ
    yuqābil
    تُقَابِلَا
    tuqābilā
    يُقَابِلَا
    yuqābilā
    نُقَابِلْ
    nuqābil
    تُقَابِلُوا
    tuqābilū
    يُقَابِلُوا
    yuqābilū
    f تُقَابِلِي
    tuqābilī
    تُقَابِلْ
    tuqābil
    تُقَابِلَا
    tuqābilā
    تُقَابِلْنَ
    tuqābilna
    يُقَابِلْنَ
    yuqābilna
    imperative
    الْأَمْر
    m قَابِلْ
    qābil
    قَابِلَا
    qābilā
    قَابِلُوا
    qābilū
    f قَابِلِي
    qābilī
    قَابِلْنَ
    qābilna
    passive voice
    الْفِعْل الْمَجْهُول
    singular
    الْمُفْرَد
    dual
    الْمُثَنَّى
    plural
    الْجَمْع
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    past (perfect) indicative
    الْمَاضِي
    m قُوبِلْتُ
    qūbiltu
    قُوبِلْتَ
    qūbilta
    قُوبِلَ
    qūbila
    قُوبِلْتُمَا
    qūbiltumā
    قُوبِلَا
    qūbilā
    قُوبِلْنَا
    qūbilnā
    قُوبِلْتُمْ
    qūbiltum
    قُوبِلُوا
    qūbilū
    f قُوبِلْتِ
    qūbilti
    قُوبِلَتْ
    qūbilat
    قُوبِلَتَا
    qūbilatā
    قُوبِلْتُنَّ
    qūbiltunna
    قُوبِلْنَ
    qūbilna
    non-past (imperfect) indicative
    الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
    m أُقَابَلُ
    ʔuqābalu
    تُقَابَلُ
    tuqābalu
    يُقَابَلُ
    yuqābalu
    تُقَابَلَانِ
    tuqābalāni
    يُقَابَلَانِ
    yuqābalāni
    نُقَابَلُ
    nuqābalu
    تُقَابَلُونَ
    tuqābalūna
    يُقَابَلُونَ
    yuqābalūna
    f تُقَابَلِينَ
    tuqābalīna
    تُقَابَلُ
    tuqābalu
    تُقَابَلَانِ
    tuqābalāni
    تُقَابَلْنَ
    tuqābalna
    يُقَابَلْنَ
    yuqābalna
    subjunctive
    الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
    m أُقَابَلَ
    ʔuqābala
    تُقَابَلَ
    tuqābala
    يُقَابَلَ
    yuqābala
    تُقَابَلَا
    tuqābalā
    يُقَابَلَا
    yuqābalā
    نُقَابَلَ
    nuqābala
    تُقَابَلُوا
    tuqābalū
    يُقَابَلُوا
    yuqābalū
    f تُقَابَلِي
    tuqābalī
    تُقَابَلَ
    tuqābala
    تُقَابَلَا
    tuqābalā
    تُقَابَلْنَ
    tuqābalna
    يُقَابَلْنَ
    yuqābalna
    jussive
    الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
    m أُقَابَلْ
    ʔuqābal
    تُقَابَلْ
    tuqābal
    يُقَابَلْ
    yuqābal
    تُقَابَلَا
    tuqābalā
    يُقَابَلَا
    yuqābalā
    نُقَابَلْ
    nuqābal
    تُقَابَلُوا
    tuqābalū
    يُقَابَلُوا
    yuqābalū
    f تُقَابَلِي
    tuqābalī
    تُقَابَلْ
    tuqābal
    تُقَابَلَا
    tuqābalā
    تُقَابَلْنَ
    tuqābalna
    يُقَابَلْنَ
    yuqābalna
    Descendants
    • Swahili: -kabili

    Etymology 2

    Pronunciation

    • IPA(key): /qaː.bil/

    Adjective

    قَابِل • (qābil)

    1. active participle of قَبِلَ (qabila)
    2. susceptible, subject, receptive [with لِ (li) ‘to something’]; -able, -ible
      قَابِل لِٱلاِحْتِرَاقqābil li-l-iḥtirāqburnable (literally, “subject to burning”)
    Declension
    Declension of adjective قَابِل (qābil)
    singular masculine feminine
    basic singular triptote singular triptote in ـَة (-a)
    indefinite definite indefinite definite
    informal قَابِل
    qābil
    الْقَابِل
    al-qābil
    قَابِلَة
    qābila
    الْقَابِلَة
    al-qābila
    nominative قَابِلٌ
    qābilun
    الْقَابِلُ
    al-qābilu
    قَابِلَةٌ
    qābilatun
    الْقَابِلَةُ
    al-qābilatu
    accusative قَابِلًا
    qābilan
    الْقَابِلَ
    al-qābila
    قَابِلَةً
    qābilatan
    الْقَابِلَةَ
    al-qābilata
    genitive قَابِلٍ
    qābilin
    الْقَابِلِ
    al-qābili
    قَابِلَةٍ
    qābilatin
    الْقَابِلَةِ
    al-qābilati
    dual masculine feminine
    indefinite definite indefinite definite
    informal قَابِلَيْن
    qābilayn
    الْقَابِلَيْن
    al-qābilayn
    قَابِلَتَيْن
    qābilatayn
    الْقَابِلَتَيْن
    al-qābilatayn
    nominative قَابِلَانِ
    qābilāni
    الْقَابِلَانِ
    al-qābilāni
    قَابِلَتَانِ
    qābilatāni
    الْقَابِلَتَانِ
    al-qābilatāni
    accusative قَابِلَيْنِ
    qābilayni
    الْقَابِلَيْنِ
    al-qābilayni
    قَابِلَتَيْنِ
    qābilatayni
    الْقَابِلَتَيْنِ
    al-qābilatayni
    genitive قَابِلَيْنِ
    qābilayni
    الْقَابِلَيْنِ
    al-qābilayni
    قَابِلَتَيْنِ
    qābilatayni
    الْقَابِلَتَيْنِ
    al-qābilatayni
    plural masculine feminine
    sound masculine plural sound feminine plural
    indefinite definite indefinite definite
    informal قَابِلِين
    qābilīn
    الْقَابِلِين
    al-qābilīn
    قَابِلَات
    qābilāt
    الْقَابِلَات
    al-qābilāt
    nominative قَابِلُونَ
    qābilūna
    الْقَابِلُونَ
    al-qābilūna
    قَابِلَاتٌ
    qābilātun
    الْقَابِلَاتُ
    al-qābilātu
    accusative قَابِلِينَ
    qābilīna
    الْقَابِلِينَ
    al-qābilīna
    قَابِلَاتٍ
    qābilātin
    الْقَابِلَاتِ
    al-qābilāti
    genitive قَابِلِينَ
    qābilīna
    الْقَابِلِينَ
    al-qābilīna
    قَابِلَاتٍ
    qābilātin
    الْقَابِلَاتِ
    al-qābilāti
    Derived terms
    Descendants

    Hijazi Arabic

    Root
    ق ب ل
    11 terms

    Etymology 1

    From Arabic قَابَلَ (qābala).

    Pronunciation

    • IPA(key): /ɡaː.bal/

    Verb

    قابل • (gābal) III (non-past يِقابِل (yigābil))

    1. to meet with
    2. to interview
    Conjugation
    Conjugation of قابل
    singular plural
    1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
    past m قابلت (gābalt) قابلت (gābalt) قابل (gābal) قابلنا (gābalna) قابلتوا (gābaltu) قابلوا (gābalu)
    f قابلتي (gābalti) قابلت (gābalat)
    non-past m أقابل (ʔagābil) تقابل (tigābil) يقابل (yigābil) نقابل (nigābil) تقابلوا (tigāblu) يقابلوا (yigāblu)
    f تقابلي (tigābli) تقابل (tigābil)
    imperative m قابل (gābil) قابلوا (gāblu)
    f قابلي (gābli)

    Etymology 2

    From Arabic قَابِل (qābil).

    Pronunciation

    • IPA(key): /ɡaː.bil/, [ɡaːbɪl]

    Adjective

    قابل • (gābil) (feminine قابْلة (gābla), common plural قابْلين (gāblīn))

    1. active participle of قِبِل (gibil, to accept)

    Persian

    Etymology

    Borrowed from Arabic قَابِل (qābil).

    Pronunciation

     

    Readings
    Classical reading? qābil
    Dari reading? qābil
    Iranian reading? ġâbel
    Tajik reading? qobil

    Adjective

    Dari قابِل
    Iranian Persian
    Tajik қобил

    قابِل • (qâbel) (comparative قابِل‌تَر, superlative قابِل‌تَرین)

    1. qualified; able; competent
    2. worthy; deserving
    3. Used with an ezâfe with a meaning equivalent to English -able, -ible.
      قابلِ (qâbel-e) + ‎توجه (tavajjoh, attention) → ‎قابلِ توجه (qâbel-e tavajjoh, noteworthy)
      قابلِ (qâbel-e) + ‎قبول (qabul, acceptance) → ‎قابلِ قبول (qâbel-e qabul, acceptable)
      قابلِ (qâbel-e) + ‎خوردن (xordan, to eat) → ‎قابلِ خوردن (qâbel-e xordan, edible)
      غیرِ (ġeyr-e) + ‎قابلِ (qâbel-e) + ‎کنترل (kontrol, control) → ‎غیرِ قابلِ کنترل (ġeyr-e qâbel-e kontrol, uncontrollable)

    Descendants

    South Levantine Arabic

    Root
    ق ب ل
    7 terms

    Etymology 1

    From Arabic قَابَلَ (qābala).

    Pronunciation

    • IPA(key): (Urban) /ʔaː.bal/, [ˈʔæː.bal]
    • IPA(key): (Bedouin) /ɡaː.bal/, [ˈɡæː.bal]
    • Audio (al-Lidd):(file)

    Verb

    قابل • (ʔābal) III (present بقابل (biʔābel))

    1. to meet with
    2. to interview
    Conjugation
    Conjugation of قابل
    singular plural
    1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
    past m قابلت (ʔābalt) قابلت (ʔābalt) قابل (ʔābal) قابلنا (ʔābalna) قابلتو (ʔābaltu) قابلو (ʔābalu)
    f قابلتي (ʔābalti) قابلت (ʔābalat)
    present m بقابل (baʔābel) بتقابل (bitʔābel) بقابل (biʔābel) منقابل (minʔābel) بتقابلو (bitʔāblu) بقابلو (biʔāblu)
    f بتقابلي (bitʔābli) بتقابل (bitʔābel)
    subjunctive m اقابل (aʔābel) تقابل (tʔābel) يقابل (yʔābel) نقابل (nʔābel) تقابلو (tʔāblu) يقابلو (yʔāblu)
    f تقابلي (tʔābli) تقابل (tʔābel)
    imperative m قابل (ʔābel) قابلو (ʔāblu)
    f قابلي (ʔābli)

    Etymology 2

    From Arabic قَابِل (qābil).

    Pronunciation

    • IPA(key): (Urban) /ʔaː.bil/, [ˈʔæː.bɪl]
    • IPA(key): (Bedouin) /ɡaː.bil/, [ˈɡæː.bɪl]
    • Audio (al-Lidd):(file)

    Participle

    قابل • (ʔābel) (feminine قابلة (ʔāble), common plural قابلين (ʔāblīn))

    1. active participle of قبل (ʔibil, to accept)

    Urdu

    Etymology

    Borrowed from Classical Persian قابل (qābil), from Arabic قَابِل (qābil).

    Pronunciation

    Adjective

    قابِل • (qābil) (Hindi spelling क़ाबिल)

    1. capable
    2. worthy, deserving
      Synonyms: یوگْیہ (yogyh), لائِق (lāiq)

    References

    • قابل”, in اُردُو لُغَت (urdū luġat) (in Urdu), Ministry of Education: Government of Pakistan, 2017.
    • قابل”, in ریخْتَہ لُغَت (rexta luġat) - Rekhta Dictionary [Urdu dictionary with meanings in Hindi & English], Noida, India: Rekhta Foundation, 2025.