قرغش

Inherited from Proto-Common Turkic *kargïš, a derivation from Proto-Turkic *karga-.

قَرْغِشْ (qarğïš)

1. cursed, damned

   قَرْغِشْ كِشٖی ― qarğïš kişi ― cursed person

قَرْغِشْ (qarğïš)

1. curse, damnation

   تَنْكرٖی قَرْغِشٖی اَنِكْ اُزَا

   teŋri qarğïšï anıŋ üze

   God's curse is upon him

• al-Kashgarî, Mahmud (1072–1074) Besim Atalay, transl., Divanü Lûgat-it-Türk Tercümesi [Translation of the “Compendium of the languages of the Turks”] (Türk Dil Kurumu Yayınları; 521) (in Turkish), 1985 edition, Ankara: Türk Tarih Kurmu Basımevi, published 1939–1943

See the etymology of the corresponding lemma form.

قرغش • (qarġış) (definite accusative قرغشی (qarġışı), plural قرغشلر (qarġışlar))

1. alternative form of قارش (qarış, “curse”)

• “kargış”, in XIII. Yüzyılından Beri Türkiye Türkçesiyle Yazılmış Kitaplarından Toplanan Tanıklarıyle Tarama Sözlüğü (Türk Dil Kurumu yayınları; 212)‎^[1] (in Turkish), Ankara: Türk Dil Kurumu, 1963–1977