نطف

Arabic

Etymology 1.1

Root
ن ط ف (n ṭ f)
3 terms

Compare with Hebrew נֵטֶף (drop).

Verb

نَطَفَ • (naṭafa) I (non-past يَنْطِفُ (yanṭifu), verbal noun نَطْف (naṭf) or نُطُوف (nuṭūf) or نَطَفَان (naṭafān) or نِطَاف (niṭāf))

  1. to flow
  2. to drip, to dribble, to trickle
  3. to leak, to spill
  4. to tear (a wound)
  5. to accuse [with accusative ‘someone’ and بِ (bi) ‘of something bad’] (especially wrongly)
  6. to promulgate, to make known [with بِ (bi) ‘something, especially something bad’]
Conjugation
Conjugation of نَطَفَ (I, sound, a ~ i, full passive, verbal nouns نَطْف, نُطُوف, نَطَفَان, نِطَاف)
verbal noun
الْمَصْدَر
نَطْف, نُطُوف, نَطَفَان, نِطَاف
naṭf, nuṭūf, naṭafān, niṭāf
active participle
اِسْم الْفَاعِل
نَاطِف
nāṭif
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَنْطُوف
manṭūf
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m نَطَفْتُ
naṭaftu
نَطَفْتَ
naṭafta
نَطَفَ
naṭafa
نَطَفْتُمَا
naṭaftumā
نَطَفَا
naṭafā
نَطَفْنَا
naṭafnā
نَطَفْتُمْ
naṭaftum
نَطَفُوا
naṭafū
f نَطَفْتِ
naṭafti
نَطَفَتْ
naṭafat
نَطَفَتَا
naṭafatā
نَطَفْتُنَّ
naṭaftunna
نَطَفْنَ
naṭafna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَنْطِفُ
ʔanṭifu
تَنْطِفُ
tanṭifu
يَنْطِفُ
yanṭifu
تَنْطِفَانِ
tanṭifāni
يَنْطِفَانِ
yanṭifāni
نَنْطِفُ
nanṭifu
تَنْطِفُونَ
tanṭifūna
يَنْطِفُونَ
yanṭifūna
f تَنْطِفِينَ
tanṭifīna
تَنْطِفُ
tanṭifu
تَنْطِفَانِ
tanṭifāni
تَنْطِفْنَ
tanṭifna
يَنْطِفْنَ
yanṭifna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَنْطِفَ
ʔanṭifa
تَنْطِفَ
tanṭifa
يَنْطِفَ
yanṭifa
تَنْطِفَا
tanṭifā
يَنْطِفَا
yanṭifā
نَنْطِفَ
nanṭifa
تَنْطِفُوا
tanṭifū
يَنْطِفُوا
yanṭifū
f تَنْطِفِي
tanṭifī
تَنْطِفَ
tanṭifa
تَنْطِفَا
tanṭifā
تَنْطِفْنَ
tanṭifna
يَنْطِفْنَ
yanṭifna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَنْطِفْ
ʔanṭif
تَنْطِفْ
tanṭif
يَنْطِفْ
yanṭif
تَنْطِفَا
tanṭifā
يَنْطِفَا
yanṭifā
نَنْطِفْ
nanṭif
تَنْطِفُوا
tanṭifū
يَنْطِفُوا
yanṭifū
f تَنْطِفِي
tanṭifī
تَنْطِفْ
tanṭif
تَنْطِفَا
tanṭifā
تَنْطِفْنَ
tanṭifna
يَنْطِفْنَ
yanṭifna
imperative
الْأَمْر
m اِنْطِفْ
inṭif
اِنْطِفَا
inṭifā
اِنْطِفُوا
inṭifū
f اِنْطِفِي
inṭifī
اِنْطِفْنَ
inṭifna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m نُطِفْتُ
nuṭiftu
نُطِفْتَ
nuṭifta
نُطِفَ
nuṭifa
نُطِفْتُمَا
nuṭiftumā
نُطِفَا
nuṭifā
نُطِفْنَا
nuṭifnā
نُطِفْتُمْ
nuṭiftum
نُطِفُوا
nuṭifū
f نُطِفْتِ
nuṭifti
نُطِفَتْ
nuṭifat
نُطِفَتَا
nuṭifatā
نُطِفْتُنَّ
nuṭiftunna
نُطِفْنَ
nuṭifna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُنْطَفُ
ʔunṭafu
تُنْطَفُ
tunṭafu
يُنْطَفُ
yunṭafu
تُنْطَفَانِ
tunṭafāni
يُنْطَفَانِ
yunṭafāni
نُنْطَفُ
nunṭafu
تُنْطَفُونَ
tunṭafūna
يُنْطَفُونَ
yunṭafūna
f تُنْطَفِينَ
tunṭafīna
تُنْطَفُ
tunṭafu
تُنْطَفَانِ
tunṭafāni
تُنْطَفْنَ
tunṭafna
يُنْطَفْنَ
yunṭafna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُنْطَفَ
ʔunṭafa
تُنْطَفَ
tunṭafa
يُنْطَفَ
yunṭafa
تُنْطَفَا
tunṭafā
يُنْطَفَا
yunṭafā
نُنْطَفَ
nunṭafa
تُنْطَفُوا
tunṭafū
يُنْطَفُوا
yunṭafū
f تُنْطَفِي
tunṭafī
تُنْطَفَ
tunṭafa
تُنْطَفَا
tunṭafā
تُنْطَفْنَ
tunṭafna
يُنْطَفْنَ
yunṭafna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُنْطَفْ
ʔunṭaf
تُنْطَفْ
tunṭaf
يُنْطَفْ
yunṭaf
تُنْطَفَا
tunṭafā
يُنْطَفَا
yunṭafā
نُنْطَفْ
nunṭaf
تُنْطَفُوا
tunṭafū
يُنْطَفُوا
yunṭafū
f تُنْطَفِي
tunṭafī
تُنْطَفْ
tunṭaf
تُنْطَفَا
tunṭafā
تُنْطَفْنَ
tunṭafna
يُنْطَفْنَ
yunṭafna

See also

  • نَطَف (naṭaf, corruption, evil)
  • نُطْفَة (nuṭfa, sperm)
  • نَطُوف (naṭūf, rainy)

Etymology 1.2

Root
ن ط ف (n ṭ f)
3 terms

Compare with Hebrew נֵטֶף (drop).

Verb

نَطِفَ • (naṭifa) I (non-past يَنْطَفُ (yanṭafu), verbal noun مَطَف (maṭaf))

  1. to be corrupted, to be immoral
  2. to be accused of immorality
  3. to spoil (of food)
  4. to be stuffed with food (of a person)
  5. to have a cyst in its stomach (of an animal)
Conjugation
Conjugation of نَطِفَ (I, sound, i ~ a, no passive, verbal noun مَطَف)
verbal noun
الْمَصْدَر
مَطَف
maṭaf
active participle
اِسْم الْفَاعِل
أَنْطَف
ʔanṭaf
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m نَطِفْتُ
naṭiftu
نَطِفْتَ
naṭifta
نَطِفَ
naṭifa
نَطِفْتُمَا
naṭiftumā
نَطِفَا
naṭifā
نَطِفْنَا
naṭifnā
نَطِفْتُمْ
naṭiftum
نَطِفُوا
naṭifū
f نَطِفْتِ
naṭifti
نَطِفَتْ
naṭifat
نَطِفَتَا
naṭifatā
نَطِفْتُنَّ
naṭiftunna
نَطِفْنَ
naṭifna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَنْطَفُ
ʔanṭafu
تَنْطَفُ
tanṭafu
يَنْطَفُ
yanṭafu
تَنْطَفَانِ
tanṭafāni
يَنْطَفَانِ
yanṭafāni
نَنْطَفُ
nanṭafu
تَنْطَفُونَ
tanṭafūna
يَنْطَفُونَ
yanṭafūna
f تَنْطَفِينَ
tanṭafīna
تَنْطَفُ
tanṭafu
تَنْطَفَانِ
tanṭafāni
تَنْطَفْنَ
tanṭafna
يَنْطَفْنَ
yanṭafna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَنْطَفَ
ʔanṭafa
تَنْطَفَ
tanṭafa
يَنْطَفَ
yanṭafa
تَنْطَفَا
tanṭafā
يَنْطَفَا
yanṭafā
نَنْطَفَ
nanṭafa
تَنْطَفُوا
tanṭafū
يَنْطَفُوا
yanṭafū
f تَنْطَفِي
tanṭafī
تَنْطَفَ
tanṭafa
تَنْطَفَا
tanṭafā
تَنْطَفْنَ
tanṭafna
يَنْطَفْنَ
yanṭafna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَنْطَفْ
ʔanṭaf
تَنْطَفْ
tanṭaf
يَنْطَفْ
yanṭaf
تَنْطَفَا
tanṭafā
يَنْطَفَا
yanṭafā
نَنْطَفْ
nanṭaf
تَنْطَفُوا
tanṭafū
يَنْطَفُوا
yanṭafū
f تَنْطَفِي
tanṭafī
تَنْطَفْ
tanṭaf
تَنْطَفَا
tanṭafā
تَنْطَفْنَ
tanṭafna
يَنْطَفْنَ
yanṭafna
imperative
الْأَمْر
m اِنْطَفْ
inṭaf
اِنْطَفَا
inṭafā
اِنْطَفُوا
inṭafū
f اِنْطَفِي
inṭafī
اِنْطَفْنَ
inṭafna

Etymology 1.3

Verb

نَطَّفَ • (naṭṭafa) II (non-past يُنَطِّفُ (yunaṭṭifu), verbal noun تَنْطِيف (tanṭīf))

  1. to accuse [with accusative ‘someone’ and بِ (bi) ‘of something bad’] (especially wrongly)
  2. to hang an earring in (someone's) ear
Conjugation
Conjugation of نَطَّفَ (II, sound, full passive, verbal noun تَنْطِيف)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَنْطِيف
tanṭīf
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُنَطِّف
munaṭṭif
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُنَطَّف
munaṭṭaf
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m نَطَّفْتُ
naṭṭaftu
نَطَّفْتَ
naṭṭafta
نَطَّفَ
naṭṭafa
نَطَّفْتُمَا
naṭṭaftumā
نَطَّفَا
naṭṭafā
نَطَّفْنَا
naṭṭafnā
نَطَّفْتُمْ
naṭṭaftum
نَطَّفُوا
naṭṭafū
f نَطَّفْتِ
naṭṭafti
نَطَّفَتْ
naṭṭafat
نَطَّفَتَا
naṭṭafatā
نَطَّفْتُنَّ
naṭṭaftunna
نَطَّفْنَ
naṭṭafna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُنَطِّفُ
ʔunaṭṭifu
تُنَطِّفُ
tunaṭṭifu
يُنَطِّفُ
yunaṭṭifu
تُنَطِّفَانِ
tunaṭṭifāni
يُنَطِّفَانِ
yunaṭṭifāni
نُنَطِّفُ
nunaṭṭifu
تُنَطِّفُونَ
tunaṭṭifūna
يُنَطِّفُونَ
yunaṭṭifūna
f تُنَطِّفِينَ
tunaṭṭifīna
تُنَطِّفُ
tunaṭṭifu
تُنَطِّفَانِ
tunaṭṭifāni
تُنَطِّفْنَ
tunaṭṭifna
يُنَطِّفْنَ
yunaṭṭifna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُنَطِّفَ
ʔunaṭṭifa
تُنَطِّفَ
tunaṭṭifa
يُنَطِّفَ
yunaṭṭifa
تُنَطِّفَا
tunaṭṭifā
يُنَطِّفَا
yunaṭṭifā
نُنَطِّفَ
nunaṭṭifa
تُنَطِّفُوا
tunaṭṭifū
يُنَطِّفُوا
yunaṭṭifū
f تُنَطِّفِي
tunaṭṭifī
تُنَطِّفَ
tunaṭṭifa
تُنَطِّفَا
tunaṭṭifā
تُنَطِّفْنَ
tunaṭṭifna
يُنَطِّفْنَ
yunaṭṭifna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُنَطِّفْ
ʔunaṭṭif
تُنَطِّفْ
tunaṭṭif
يُنَطِّفْ
yunaṭṭif
تُنَطِّفَا
tunaṭṭifā
يُنَطِّفَا
yunaṭṭifā
نُنَطِّفْ
nunaṭṭif
تُنَطِّفُوا
tunaṭṭifū
يُنَطِّفُوا
yunaṭṭifū
f تُنَطِّفِي
tunaṭṭifī
تُنَطِّفْ
tunaṭṭif
تُنَطِّفَا
tunaṭṭifā
تُنَطِّفْنَ
tunaṭṭifna
يُنَطِّفْنَ
yunaṭṭifna
imperative
الْأَمْر
m نَطِّفْ
naṭṭif
نَطِّفَا
naṭṭifā
نَطِّفُوا
naṭṭifū
f نَطِّفِي
naṭṭifī
نَطِّفْنَ
naṭṭifna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m نُطِّفْتُ
nuṭṭiftu
نُطِّفْتَ
nuṭṭifta
نُطِّفَ
nuṭṭifa
نُطِّفْتُمَا
nuṭṭiftumā
نُطِّفَا
nuṭṭifā
نُطِّفْنَا
nuṭṭifnā
نُطِّفْتُمْ
nuṭṭiftum
نُطِّفُوا
nuṭṭifū
f نُطِّفْتِ
nuṭṭifti
نُطِّفَتْ
nuṭṭifat
نُطِّفَتَا
nuṭṭifatā
نُطِّفْتُنَّ
nuṭṭiftunna
نُطِّفْنَ
nuṭṭifna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُنَطَّفُ
ʔunaṭṭafu
تُنَطَّفُ
tunaṭṭafu
يُنَطَّفُ
yunaṭṭafu
تُنَطَّفَانِ
tunaṭṭafāni
يُنَطَّفَانِ
yunaṭṭafāni
نُنَطَّفُ
nunaṭṭafu
تُنَطَّفُونَ
tunaṭṭafūna
يُنَطَّفُونَ
yunaṭṭafūna
f تُنَطَّفِينَ
tunaṭṭafīna
تُنَطَّفُ
tunaṭṭafu
تُنَطَّفَانِ
tunaṭṭafāni
تُنَطَّفْنَ
tunaṭṭafna
يُنَطَّفْنَ
yunaṭṭafna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُنَطَّفَ
ʔunaṭṭafa
تُنَطَّفَ
tunaṭṭafa
يُنَطَّفَ
yunaṭṭafa
تُنَطَّفَا
tunaṭṭafā
يُنَطَّفَا
yunaṭṭafā
نُنَطَّفَ
nunaṭṭafa
تُنَطَّفُوا
tunaṭṭafū
يُنَطَّفُوا
yunaṭṭafū
f تُنَطَّفِي
tunaṭṭafī
تُنَطَّفَ
tunaṭṭafa
تُنَطَّفَا
tunaṭṭafā
تُنَطَّفْنَ
tunaṭṭafna
يُنَطَّفْنَ
yunaṭṭafna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُنَطَّفْ
ʔunaṭṭaf
تُنَطَّفْ
tunaṭṭaf
يُنَطَّفْ
yunaṭṭaf
تُنَطَّفَا
tunaṭṭafā
يُنَطَّفَا
yunaṭṭafā
نُنَطَّفْ
nunaṭṭaf
تُنَطَّفُوا
tunaṭṭafū
يُنَطَّفُوا
yunaṭṭafū
f تُنَطَّفِي
tunaṭṭafī
تُنَطَّفْ
tunaṭṭaf
تُنَطَّفَا
tunaṭṭafā
تُنَطَّفْنَ
tunaṭṭafna
يُنَطَّفْنَ
yunaṭṭafna

Etymology 1.4

Noun

نَطَف • (naṭafm

  1. verbal noun of نَطِفَ (naṭifa) (form I)
  2. evil, corruption

Etymology 1.5

Noun

نَطِف • (naṭif)

  1. active participle of نَطِفَ (naṭifa)

Etymology 1.6

Noun

نُطَف • (nuṭaff

  1. plural of نُطْفَة (nuṭfa)

Etymology 2.1

Verb

نطف (form I)

  1. نَطُفْ (naṭuf) /na.tˤuf/: first-person plural non-past active jussive of طَافَ (ṭāfa)
  2. نُطَفْ (nuṭaf) /nu.tˤaf/: first-person plural non-past passive jussive of طَافَ (ṭāfa)

Etymology 2.2

Verb

نطف (form IV)

  1. نُطِفْ (nuṭif) /nu.tˤif/: first-person plural non-past active jussive of أَطَافَ (ʔaṭāfa)
  2. نُطَفْ (nuṭaf) /nu.tˤaf/: first-person plural non-past passive jussive of أَطَافَ (ʔaṭāfa)

Etymology 3

Verb

نَطْفُ • (naṭfu) (form I) /natˤ.fu/

  1. first-person plural non-past active jussive of طَفَا (ṭafā)